به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیت الله العظمی جوادی آملی» امروز - چهارشنبه 13 بهمن - در جلسه درس تفسیر که به آیات ابتدایی سوره مبارکه طور اختصاص داشت، بیان داشتند: عده‌ای با كوثر سیراب می‌شوند، اما عده‌ای می خواهند با آب دهان خودشان سیراب بشوند! که این شدنی نیست. اگر كسی بخواهد با لهو و لعب، زندگی را بگذراند همیشه كم می‌آورد برای اینكه این محقّقین گفتند «لَعب» از «لعاب» است و لعاب دهان، هیچ كسی را سیراب نمی‌كند؛ آدمِ تشنه را با لعاب نمی‌شود سیراب كرد.
معظم له تاکید داشتند: انسان با لهو و لعب تأمین نمی‌شود، اگر به دنبال گمشده حقیقی خود نباشد، می‌بیند خسته شده ولی كاری نكرده و چیزی به دست نیاورده است، انسان وقتی دانشمند شد كمتر از آن بازی‌كننده ممكن است تلاش و كوشش بكند اما یك رهاوردی بالأخره به همراه دارد.
ایشان با اشاره به اثرات وضعی گناه در وجود انسان ابراز داشتند: الان اگر كسی یك غذای سمّی بخورد، و بعد یك غدّه سمّی در بدنش به وجود بیاید، می گویند در اثر خوردن آن غذای مسموم است، گفته اند این غذای مسموم را نخور، چرا که در آینده به صورت یك غدّه خود را در بدن تو ظاهر می کند. گناه نیز همین گونه است.
مفسر برجسته قرآن کریم اظهار داشتند: عالَم با حق خلق شده است! یك دژی است كه دژبانش خداست و دربانش علی و اولاد علی(ع) هستند. حضرت امیر(ع) در نهج‌البلاغه فرمود: ما باب این شهریم، ممكن است كسی از در وارد نشود و چند كلمه یاد بگیرد، اما این دزدی است! علمِ دزدی مشكل آدم را حل نمی‌كند و اثری ندارد. علم دزدی مشكل خودش را حل نمی‌كند چه رسد به اینکه مشكل عالم را حل كند.
مرجع عالیقدر بیان داشتند: راه ائمه علیهم السلام، راه ایمان و عمل به دستورات آنهاست. اگر كسی معاذ الله اسماً شیعه بود نه رسماً و وصفاً، او هم ممكن است چهارتا كلمه یاد بگیرد اما از راه نرفته؛ او باید بداند که علمِ سرقتی مشكل آدم را حل نمی‌كند. ممكن است شخصی مفسّر و فقیه باشد و كتاب هم بنویسد اما عاقبتش طور دیگری خواهد بود، علمی كه از مسیر باب مدینة العلم بدست نیاید، حافظ انسان نخواهد بود.
...............
پایان پیام/ 313