به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیت الله العظمی جوادی آملی» در درس اخلاق این هفته خود که در نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار شد، ضمن عرض تسلیت به مناسبت ایام شهادت صدیقه کبری(س) اربعین «آیت الله هاشمی رفسنجانی» را ارج نهاده و حشر ایشان را با امام و شهدا و انبیاء مسئلت نمودند.
«آیت الله جوادی آملی» سپس با اشاره به نامه امیرالمومنین علی علیه السلام خطاب به مالک اشتر، اظهار داشتند: این نامه پنجاه و پنجم چند بخش دارد: یک بخش آن تعریف دنیاست که حضرت امیر(ع) دنیا را به عنوان کلاس امتحان می‌داند که جایی برای آسایش نیست، این شصت سال یا هشتاد سال یا یکصد سال، ما در کلاس آزمونیم، تمام حرکات و سکنات ما آزمون است. حضرت در بخش دیگر تفاوت نظام علوی و اموی را ذکر می‌کند که نظام علوی چه نظامی است و نظام طغیان اموی چه نظامی است و تحلیل می‌کند که پیدایش حزب خوارج از دسیسه‌های حزب اموی است و با تبلیغ و نیرنگ و پول این حزب خوارج را به بار آوردند. در بخش آخر هم نصیحت می‌کند به عنوان اتمام حجّت نسبت به معاویه، گرچه درباره خود معاویه این نصایح سودمند نبود.
ایشان در ادامه بیان داشتند: حضرت فرمود ما یک معبر داریم و یک مقصد. الآن دو غدّه در غرب هست که از همان راه به فضای مجازی و غیر مجازی راه پیدا کرد. یک غدّه انکار معاد است، یک غدّه انکار تجرّد روح؛ انکار معاد یعنی تمام نظام هستی در همین زمین و آسمان است و لاغیر، دیگر عالم دیگری نیست، انکار تجرّد روح یعنی انسان همان است که در تالار تشریح ارباً اربا می‌شود روحی و تجرّد روحی و امثال ذلک مطرح نیست و مرگ هم پوسیدن است. تعبیر قرآن کریم این است که انسان مرگ را می‌میراند نه بمیرد، ماییم که مرگ را می‌میرانیم و مرگ از پوست به در آمدن است نه پوسیدن، این حرف‌ها را انبیا گفتند و قرآن کریم گفته است، این حرف‌ها که جای دیگر نیست، همان غدّه‌ها از راه فضای مجازی به این سرزمین سرایت کرده است.
معظم‌له در ادامه اظهار داشتند: وجود مبارک حضرت امیر فرمود ما این چند سالی که هستیم مرتب داریم امتحان می‌دهیم، یا امتحان شکر است یا امتحان صبر است یا در کلاس شکر نشستیم یا در کلاس صبر نشستیم. خدای سبحان با فراز و فرودهایی که درباره ما اعمال می‌کند ما را می‌آزماید تا بعد از امتحان به مقصد برسیم و مقصودمان را در آن مقصد زیارت کنیم، اگر ما موجود ابدی هستیم و اگر روح نمی‌میرد که نمی‌میرد، معلوم می‌شود شما یک مروری دارید، یک قرارگاهی دارید، جایی که انسان عبور می‌کند می‌شود مَمرّ، جایی که برای ابد می‌ماند می‌شود مَقرّ. ما چنین عالمی در پیش داریم.
مرجع عالیقدر در ادامه شرح نامه امیرالمؤمنین علی(ع) به مسئله آزمون الهی و ابتلای انسان‌ها اشاره کرده و بیان داشتند: حضرت در این نامه ـ گرچه معاویه و تفکّر اموی قدرت کشیدن بار این نامه را ندارند ـ فرمود معاویه بدان خدا دنیا را برای آزمون خلق کرد، اصلاً دنیا کلاس امتحان است، منتها امتحان‌ها دو قسم است،گاهی امتحان هر روز است ولی گاهی امتحان‌های سنگین سالی یک بار یا دو بار است. برای مؤمنان در صدر اسلام همان غزوات بود، الآن عزیزان مدافع حرم برایشان امتحان سالانه یا سالی دو بار است یا سالی یک بار است، هر وقت که شب‌های عملیات بود امتحان بود، گرچه ما در تمام مدت مشغول امتحان دادنیم ولی امتحان‌های بزرگ سالی یک یا دو بار است. گاهی یک بار یا دو بار انسان یا بیمار می‌شود یا مال فراوانی به او پیشنهاد می‌دهند یا مقامی به او پیشنهاد می‌دهند در بوته آزمایش قرار می‌گیرد وگرنه امتحانات جزئی هر روز و هر لحظه هست.
مفسر برجسته قرآن کریم در ادامه اذعان داشتند: در بخش دوم این نامه، وجود مبارک حضرت امیر(ع) خطاب به مالک فرمود خدا مرا به تو مبتلا کرد و تو را به من مبتلا کرد؛ تو را به من مبتلا کرد که من حجّت الهی‌ام تو باید حرف مرا گوش بدهی، مرا به تو مبتلا کرد اگر تو را سر جایت ننشانم عده‌ای را گمراه می‌کنی. من حجّت بر توام که تو باید بپذیری تو حجّت بر منی اگر تو را سر جایت ننشانم با ظلم مبارزه نکردم.
«آیت الله العظمی جوادی آملی» در ادامه به برحذر داشتن از وسوسه شیطان و اینکه شیطان هماره در کمین ماست اشاره کرده و بیان داشتند: حضرت فرمود: «فَاتَّقِ اللَّهَ فِی نَفْسِکَ» تقوای الهی پیشه کن و این زِمام را به دست شیطان نده! در سوره مبارکه اسراء ملاحظه فرمودید شیطان سوگند یاد کرد گفت: ﴿لَأَحْتَنِکَنَّ ذُرِّیَّتَهُ﴾ شیطان گفت من سواری می‌خواهم من احتناک می‌کند حنک و تحت حنک اینها را می‌گیرم، حضرت هم فرمود این قیادت را، این زمام و افسارت را به دست او نده تا او برابر سوره مبارکه اسراء بر تو سوار نشود و هر جا خواست تو را نبرد. راهِ ما راه آخرت است چه بخواهیم چه نخواهیم ما را می‌برند این‌طور نیست که کسی به میل خود آمده باشد یا به میل خود بخواهد برود. فرمود بالأخره صبر خدا هم حدّی دارد ممکن است حادثه‌ای پیش بیاید هم ریشه را بکَند، هم خوشه و شاخه را از بین ببرد. تعبیر قرآن کریم این است که وقتی ما مهلت دادیم این طاغیان و ظالمان و مستکبران و این صهیونیست‌ها و هر که این‌چنین فکر می‌کند متنبّه نشدند، عذاب الهی می‌رسد اینها را ریشه‌کن می‌کند. فرمود ما طرزی اینها را ریشه‌کن می‌کنیم که گویا دیروز در این سرزمین نبودند.
................
پایان پیام/ 313