خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳
۱۹:۴۵
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
جمعه
۲۷ اسفند
۱۳۹۵
۶:۰۳:۳۶
منبع:
ابنا
کد خبر:
717387

شیعیان فوعه و کفریا به علف‌خواری رو آورده‌اند + فیلم و عکس

با نزدیک شدن به سومین سال محاصره شهرک‌های فوعه و کفریا و نرسیدن کمک‌های انسانی به این دو شهرک از چهارده ماه قبل تا کنون، مشکلات و سختی‌ها دوباره آغاز شده و شبح مرگ بر اثر گرسنگی بر سر این دو شهرک محاصره شده سایه افکنده است.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ شهرک‌های محاصره شده فوعه و کفریا در حومه ادلب سوریه برای رفع گرسنگی کودکان خود در زمین‌های کشاورزی به دنبال علف و گیاه می‌گردند.

مشکلات اهالی دو شهرک شیعه نشین فوعه و کفریا در حومه ادلب همچنان ادامه دارد و با اتمام مواد غذایی و دارویی، اهالی این دو شهرک اکنون با فاجعه‌ای واقعی مواجه شده‌اند.

با نزدیک شدن به سومین سال محاصره شهرک‌های فوعه و کفریا و نرسیدن کمک‌های انسانی به این دو شهرک از چهارده ماه قبل تا کنون، مشکلات و سختی‌ها دوباره آغاز شده و شبح مرگ بر اثر گرسنگی بر سر این دو شهرک محاصره شده سایه افکنده است.

در بیشتر خانه‌ها اکنون هیچ مواد غذایی یافت نمی‌شود و حتی قفسه‌های مغازه‌ها نیز خالی شده و چیزی جز سبزی و علف حیوانات در آنها دیده نمی‌شود، سبزی‌هایی که با قیمت‌های گران به اهالی فروخته می شود.

یکی از اهالی فوعه گفت: من در بازار فوعه یک مغازه دار هستم. سابقا مغازه من پر از جنس بود اما امروز چیزی برای فروش در مغازه من دیده نمی‌شود و اجناسی هم که دیده می‌شود بسیار گران است.

شاید گران بودن این گیاهان و علف‌ها به خاطر دشوار بودن و خطراتی است که در جمع کردن آنها وجود دارد چرا که بیشتر اراضی فوعه و کفریا در معرض دید تک تیراندازهای افراد مسلح و موشک‌های آنهاست اما گرسنگی اهالی سلاح های دشمن را به چالش کشیده است و بزرگ و کوچک در این زمین‌ها به دنبال غذا برای رفع گرسنگی خود هستند. بیشتر این افراد کسانی هستند که جیب هایشان بی پول و شکم هایشان خالی است.

در نتیجه سوء تغذیه و کمبود دارو اوضاع انسانی در فوعه و کفریا بسیار فاجعه بار شده است. گرسنگی به مرز خطرناکی در این دو شهرک رسیده است و این حال و روز اهالی فوعه و کفریا است که امروز به خاطر محاصره در زمین های کشاورزی به دنبال گیاه و علف می‌گردند تا رمق از دست رفته کودکان گرسنه خود را باز یابند و آنان را از مرگ حتمی نجات دهند.

.............

پایان پیام/ ۲۱۸