به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ پیش از ظهر امروز در پی انفجار یک بمب در نزدیکی امام باره شیعیان (حسینیه) در شهر شیعه نشین پاراچنار در شمال غرب پاکستان، دست کم 18 تن شهید شده و دهها نفر دیگر زخمی شدند.
آمار تلفات این انفجار ممکن است افزایش یابد و همچنان مجروحان دیگری به بیمارستان انتقال مییابند.
منابع محلی ماهیت این انفجار را بمب کار گذاشته شده در نزدیکی امام باره شیعیان (حسینیه) در منطقه «نور مارکت» شهر پاراچنار عنوان کردند در حالی که برخی از نمایندگان مجلس از این منطقه از انتحاری بودن این انفجار خبر دادند.
گفته میشود که انفجار در نزدیک درب ورودی بانوان این مسجد صورت گرفته است و بیشتر شهدا را زنان و کودکان تشکیل میدهند. به گفته شاهدان عینی بمب در ماشینی کار گذاشته شده بود.
«ممنون حسین» رئیس جمهوری و «محمد نواز شریف» نخست وزیر پاکستان با انتشار بیانیه های جداگانه ای ضمن محکوم کردن این حادثه تروریستی در پاراچنار، با خانواده قربانیان این حادثه ابراز همدردی کرده و همچنین از مسئولان خواستند تا بهترین خدمات پزشکی و درمانی را به زخمی های این حادثه ارائه دهند.
گفتنی است پاراچنار از معدود شهرهای شیعه نشین در مناطق قبایلی پاکستان به شمار می رود که بارها مورد هدف حملات تروریستی از سوی طالبان و دیگر گروه های افراطی قرار گرفته است. در روز 21 ژانویه سال جاری میلادی (دوم بهمن سال گذشته) انفجار بمب در بازار تره بار شهر پاراچنار 25 تن کشته و ده ها نفر دیگر زخمی برجای گذاشت.
* خبر تکمیلی 1
این انفجار تروریستی در ورودی یک حسینیه بانوان شهر اتفاق افتاد که بر اثر آن 19 نفر به شهادت رسیدند.
به دنبال این اقدام تروریست ها، مردم و جوانان پاراچنار دست به تظاهرات زدند. علماء و طلاب مدارس و نیز اعضای سازمان های سیاسی ــ مذهبی شهر پاراچنار هم به اعتراض مردم و جوانان پیوستند و به به تظاهرات مسالمت آمیز پرداختند؛ اما نیروهای دولتی به مظلوم کشی روی آوردند و با گشودن آتش به سوی آنان، زخمی دیگر بر جراحت های مردم نهادند و 5 نفر دیگر را به شهادت رسانده و دهها نفر دیگر را مجروح کردند؛ تا تعداد شهداء به 24 نفر و تعداد مجروحین به 96 نفر برسد!!
* خبر تکمیلی 2
در منطقه حالت اضطراری اعلام شده است و پزشکان نیز به حالت آماده باش درآمدهاند.
گزارشها حاکیست که صدای این انفجار و درگیری ها تا کیلومترها دورتر باعث هراس مردم شده است.
.......................
پایان پیام/ 167