به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیت الله العظمی جوادی آملی» در اولین جلسه درس تفسیر در سال جدید در ادامه تفسیر آیات نورانی سوره مبارکه نجم به حلول ماه مبارک رجب اشاره فرمودند و بیان داشتند: کارِ خیر، موقعیت انسان را تثبیت می‌کند تا در روز خطر نلغزد، وگرنه وقتی حادثه تلخ پیش آمد خیلی‌ها می‌لرزند. دلیل اینکه بعضی‌ها نمی‌لرزند و ثابت‌قدم‌اند این است که اینها ریشه‌دارند، چرا ریشه‌دارند؟ برای اینکه چه نمازشب باشد، چه نافله باشد، چه کار خیر باشد، چه درس و بحث باشد، هر کار خیری موقعیت خود آدم را تثبیت می‌کند تا زود نلغزد؛ ﴿تَثْبیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾.
ایشان ادامه دادند: ماه مبارک رجب برای رسیدن به همین موقعیت است؛ دعای «خابَ الوافِدُونَ عَلی غَیْرِکَ» یعنی خدایا هر کسی جای دیگر رفت با سرِ شکسته برگشت اما اینجا هر که آمد با دست پر برمی‌گردد، این دعا برای ثوابِ تنها نیست «خابَ الوافِدُونَ عَلی غَیْرِکَ» لازم نیست فقط در نماز یا تعقیبات نماز خوانده شود، حتی در راه رفتن می توان ذکر را گفت، آدم شبانه‌روز چند بار اینها را می‌تواند بگوید، نگفتند فقط یک بار یا دو بار بخوان، نگفتند فقط در نماز بخوان، آدم می تواند راه برود و همین‌ها را بخواند «خابَ الوافِدُونَ عَلی غَیْرِکَ وَخَسِرَ المُتَعَرِّضُونَ اِلاَّ لَکَ وَضاعَ المُلِمُّونَ اِلاَّ بِکَ وَاَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ اِلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ».
معظم له با اشاره به آیات نورانی قرآن مجید اذعان داشتند: در بخشی از آیات قرآن فرمود شیطان فقر را جلوی چشم عد‌ه‌ای مجسّم می‌کند که اگر تو این مال را در راه خیر دادی خودت چه کار می‌کنی؟ با اینکه خدا فرمود من به جای تکاثر، کوثر می‌دهم، چند برابر می‌دهم، این ﴿مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها﴾ اختصاصی به آخرت ندارد. این آیه سوره مبارکه «بقره» فرمود انفاق ﴿تَثْبیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾ است، اگر درخت شعور می‌داشت و می‌توانست حرکت کند خودش ظرف آب از چشمه می‌گرفت و روی ریشه خودش می ریخت، آیا این خیر به دیگری است یا ﴿تَثْبیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾ است؟
مرجع عالیقدر ابراز داشتند: انفاق مالی یک گوشه‌ای از کار خیر است، درسی که انسان برای رضای خدا می‌خواند، مباحثه‌ای که انسان برای رضای خدا می‌کند همه اینها مثل آبی است که این درخت به پای ریشه خودش بریزد ﴿تَثْبیتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ﴾. این درخت حق ندارد به کسی منت بگذارد.
................
پایان پیام/ 313