به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «عباس خامه یار» رایزن فرهنگی پیشین ایران در قطر در کانال تلگرامی خود، بخش هایی از گفتگوی خود را با "مهند" مجرى شبكه ماهواره اى "العهد" عراق را منتشر کرده است.
موضوع گفتگوی معاون بین الملل سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در مورد تنش بین قطر و عربستان و موضع ایران در این زمینه است:
▪ صدام دیکتاتور سابق عراق در تاریخ ١٤ آگوست ١٩٩٠ ( ٢٣ مرداد ماه ١٣٦٩) آخرین نامه اش را برای مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی رئیس جمهور وقت می نویسد و تا حدود زيادى تن به خواسته هاى ايران مى دهد تا به خیال خام خود ایران را تطمیع کرده و با باج دادن، حمله آتی خود به کویت را هموار و توجیه نموده و بدین سان حمایت جمهوری اسلامی ایران را جلب کند. اما تهران پاسخ کوبنده ای می دهد: "اصولا ما با هرگونه تجاوز مخالفیم".
▪ در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، دولتِ وقت ِکویت حمایت همه جانبه اى از رژیم بعث صدام به عمل آورد؛ از در اختیار گذاردن بودجه، کشتی، آبراه و جزیره بوبیان گرفته تا همه نوع حمایت سیاسی و رسانه ای. اما ایران بعد از اشغال و تجاوز صدام به خاك كويت، بدون آنکه آن دشمنی ها، ستیزه جویی ها و موضع گیری های کویت در زمان جنگ تحمیلی علیه خود را در نظر بگیرد، بنابر اصول و ارزش های خود اولین کشوری بود که این تجاوز را محکوم کرد و بی درنگ مرزهايش را بر روی کویتی ها باز نمود و آنان را همچون شهروندان خود در آغوش گرفت. ایران سال ها در خاموش کردن چاه های نفت کویت، فداکارانه کوشید. در حالی که بهترین فرصت برای انتقام گیری از دشمنى هاى گذشته اين كشور بود.
▪ امروز نیز که شبکه تلویزیونی الجزیره قطر که از مدت ها پيش فرماندهی رسانه ای جنگ علیه ایران و دامن زدن به اختلافات مذهبى و طايفه گرى که از آن به «ایران هراسی» تعبیر می کنیم، تا حد زیادی بر عهده داشته است و ما با قطر بر سر بحران سوریه و جریان های تکفیری و تروریستی اختلاف نظر شدیدی داشتیم، اما با همه این احوال، مجددا حاضريم چشم پوشی نموده و درگذريم و سال های روابط طبیعی با این کشور همسايه را ارج نهیم. لذا سزاوار است كه ایران به محاصره کشور قطر و تضییقات شدیدی که برادر بزرگترش (!!!) بر او روا داشته است، مدل برخورد خود با کویت را در پیش بگيرد.
▪ ایرانِ بزرگ صرفاً به دنبال اهداف کوچک و کوتاه مدت اقتصادى و حساب گری هاى پیشِ پا افتاده اين چنينى نیست.
▪ ایرانی ها نمی توانند در اين ماه مبارک بر سر سفره افطارشان بنشینند و همسایه ۳ میلیون نفری خود را گرسنه ببینند. این مسئله نه از موضع فرصت طلبی یا منفعت طلبی، بلکه اخلاق، سیاست و راهبرد همیشگی جمهوری اسلامی ایران می باشد. ايرانى ها همواره مى بخشند اما فراموش نمى كنند ... !
.....................
پایان پیام/ 167