به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیت الله العظمی جوادی آملی» دیروز - چهارشنبه 3 آبان - در جلسه درس خارج فقه خود با اشاره به روایتی از امام مجتبی(ع) بیان داشتند: وجود مبارک امام مجتبی(ع) فرمود: "كُونُوا أَوْعِیةَ الْعِلْمِ وَ مَصَابِیحَ الْهُدَى"؛ یعنی ذات اقدس الهی به شما قلب و صدر داد، حالا تفاوتی بین صدر و قلب است یا نه بحث دیگری است، می فرماید خداوند یک ظرفی برای فهمیدن و معارف به شما داد و شما باید این ظرف را پُر و لبریز کنید از علم، تا جا دارد علم وارد این قلب کنید، نگویید ما نمی‌توانیم به اینجا برسیم، لذا وعاء و ظرف علم باشید.
معظم له ادامه دادند: توجه داشته باشید که اگر یک ظرف آب شور را پای این درخت بریزید، بعد آب شیرین بریزید، این درخت دیگر آب شیرین را جذب نمی‌کند، در نتیجه این ظرف دل، جا برای هر حرفی نیست. مگر چقدر ظرفیت دارد؟ اگر انسان همه مطالب غیرعلمی و زائد را وارد این قلب کند آن وقت بخواهد چهار مطلب علمی، تفسیری، روایی، اخلاقی و اعتقادی را نیز وارد این قلب کند دیگر نمی شود و جا ندارد.
ایشان تصریح داشتند: این بزرگان خدا را شناختند و با خدا معامله کردند. این بیان نورانی امام مجتبی(ع) است، فرمود ظرف علم باشید. آن هم از بیان نورانی پدرش کمک گرفته که فرمود "شکم ظرف غذاست و قلب ظرف علم است"، اما "کم فرق بین الارض و السماء". شکم وقتی مظروف آمد، این شکم پر می‌شود و قلب، وقتی مظروف آمد، این ظرف را توسعه می‌دهد، چقدر این بیان نورانی امیرالمؤمنین بلند است. این در آخر نهج البلاغه است، فرمود در تمام عالم، قلب یک ظرف خاصی است. در هیچ گوشه عالم، شما ظرفی مثل ظرف دل پیدا نمی‌کنید، چرا؟ برای اینکه خاصیت ظرف این است، مظروف وقتی بیاید، به اندازه خود، جا را تنگ می‌کند. هر ظرفی تابع مظروف است، وقتی مظروف آمد جا را تنگ می‌کند. اما قلب ظرفی است که هر چه در آن علم بریزی جای بیشتری پیدا می کند.
مرجع عالیقدر با اشاره به رساله "عهد" بوعلی سینا خاطرنشان کردند: بوعلی، رساله عهد دارد، با خدایم عهد کردم که قصه نخوانم. حرف غیر علمی نزنم. حرف غیر علمی گوش ندهم. نوشته‌های غیر علمی نخوانم. با او عهد بستم. مگر این دل، این ظرف، این قلب ظرفیت چقدر را دارد؟ اینها را از چه کسی یاد گرفتند؟ از همین بیان نورانی امام مجتبی(ع) که فرمود دلتان را پر از دانش کنید همین.
«آیت الله جوادی آملی» در تبیین بخش دوم بیان نورانی امام مجتبی(ع) ابراز داشتند: امام مجتبی(ع) در جمله بعدی فرمود، شما جامعه را روشن کنید. همین که شما به علم خود عمل کنید وقتی در خیابان و بیابان و کوی و برزن راه می‌روید: ﴿وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی بِهِ فِی النَّاسِ﴾؛ مردم شیفته عالم باعمل هستند. هیچ کس از عطر بدش نمی‌آید. خدا انسان را معطر خلق کرد، عطردوست هم خلق کرد: ﴿فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها﴾؛ جامعه از ما فقط علم، عمل و عقل می‌خواهد.
..............
پایان پیام/313