به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ بارزانی با اقدام یکجانبه و به دور از کیاست و ریزبینی سیاسی که انجام داد، عناصر ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی را علیه خود برانگیخت. همین امر عاملی شد تا بارزانی از صحنه تحولات کنار رود.
در خلال چند ماه گذشته و به‌طور خاص چهل روزی که از همه‌پرسی اقلیم می‌گذرد، شاهد بودیم که بسیاری از جریان‌های داخلی بغداد، احزاب سیاسی و قبایل و قومیت‌های غیر کردی با طرح همه‌پرسی مخالفت کردند. در حوزه منطقه‌ای و بین‌المللی نیز در کنار مخالفت‌های گسترده ایران، ترکیه و سوریه، کشورهای فرامنطقه‌ای و نهادهای بین‌المللی و برخی سازمان ها نیز نسبت به این اقدام ابراز نگرانی کرده و درباره پیامدهای آن هشدار دادند.
این مخالفت‌ها در حالی بود که مسعود بارزانی که ریاست‌اش بر اقلیم از دوسال قبل پایان یافته‌بود، باید در تاریخ 10 آبان ماه، به‌طور رسمی قدرت را تحویل می‌داد و همین امر نیز به لحاظ روانی جامعه کردی را آماده کرده بود تا تغییر و تحول در ریاست اقلیم را بدون هیچ مخالفتی بپذیرند. بویژه که مخالفت‌های برخی گروه‌ها از جمله تغییر (گوران) و به طور اخص جوانانی که در خارج تحصیلکرده بودند نیز در مباحثی از جمله قدرت، تعاملات بین‌المللی، بحث‌های مربوط به توسعه و دگرگونی سیاسی با رهبر اقلیم کردستان اختلاف نظر عمیقی داشتند که همین امر نیز این ذهنیت را شکل داده بود که تغییر رهبری می‌تواند سمت و سوی بهتری را به اقلیم کردستان بخشد.
شکل‌گیری همین ذهنیت عمومی بود که باعث شد، بارزانی در جریان همه‌پرسی تلاش کند، برخی از اشخاص ذی نفوذ سیاسی و نظامی اقلیم را از میدان به در کرده و حضور خود را در این منطقه محکم کند. او یکشنبه شب نیز به همین سیاست ادامه داد و در سخنان تلویزیونی خود، اتحادیه میهنی را به‌دلیل آنکه در کرکوک حاضر به مقابله با ارتش عراق و نیروهای مردمی نشدند، به خیانت متهم کرد. این تکروی‌ها در کنار افشای خبر توافق‌های پشت پرده و غیر علنی بارزانی با عربستان و رژیم صهیونیستی روند پایان حیات سیاسی بارزانی را تسریع بخشید.
مسعود بارزانی تلاش داشت تا با طرح و اجرای رفراندوم در اقلیم و ترغیب کردها به جدایی از دولت مرکزی، نام خود را به عنوان تنها قهرمان ملی و تک چهره این خطه از کردستان ثبت کند، اما محاسبات اشتباه وی در صحنه سیاسی اقلیم، تنهایی و شکست را برایش به ارمغان آورد. با توجه به سخنرانی یکشنبه شب بارزانی پس از اعلام استعفایش که مؤید تداوم افکار واگرایانه و تجزیه طلبانه او است، به نظر نمی‌رسد بازگشتی برای او متصور باشد.
به قلم: حسن لاسجردی کارشناس خاورمیانه
........................
پایان پیام/ 167