احترام مردم نجیب ایران به شب شهادت امام هادی(ع) در تقارن با تحویل سال نو

خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا / سرویس صفحات فرهنگی:

عید نوروز جشن بزرگ و ملی ایرانیان و بسیاری از پارسی زبانان جهان است. اما این عید خورشیدی در گردش ماههای قمری، گاهی با مناسبت های حزین اسلامی و شیعی ــ مانند ماه محرم و ایام شهادت ائمه اطهار(ع) ــ مصادف می شود.

نوروز 1397 هم در روز اول و روز آخر چنین تقارنی دارد؛ در روز اول با سالگرد شهادت حضرت امام هادی(ع) و در روز سیزدهم با سالگروز وفات حضرت زینب کبری(س).

اما مردم ولایتمدار ایران اسلامی نشان داده اند که می توانند آیین های ملی را با مناسبت های اسلامی هماهنگ نموده، حرمت شعائر مذهبی و اهل بیتی را بخوبی پاس دارند.

یادداشت زیر، نوشته جناب «حجة الاسلام والمسلمین صالحی» از استادان حوزه علمیه قم است که در تعطیلات نوروز به مشهد مقدس مشرف شده و مشاهدات خود در رابطه با حقیقت بالا را قلمی کرده است:

**  احترام مردم نجیب ایران به شب شهادت امام هادی(ع) در تقارن با تحویل سال نو   **

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قلم: سید هادی صالحی (استاد حوزه علمیه قم)
◀️ اول فروردین 1397 
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

دیشب موقع تحویل سال، در حرم امام رضا - سلام الله علیه - تا بیرون از گیت های بازرسی، جای سوزن انداختن نبود!

خدام و مؤمنین در هول و ولای لحظه تحویل و عکس العمل مردم بودند. بلندگوها مدام سفارش می کردند و دعا می خواندند...

این نگرانی ادامه داشت تا لحظه ای که سال جدید آغاز شد... اما با کمال تعجب دیدیم که باز هم ملت از مسئولین جلوتر هستند!

عده ای قلیل، تک و توک، در لابلای جمعیت صحن هر کدام سه، چهار ضربه کف زدند؛ اما نه تنها کسی همراهی نکرد، بلکه نهی شدند!

کسی فریاد شادی برنیاورد؛ نقاره خانه حرم برخلاف سالهای گذشته ساکت بود؛ و فقط بلندگوها دعای تحویل سال و دعاهای فرج حضرت ولی عصر - عجل الله تعالی فرجه - را می خواندند و مردم همراهی می کردند.

بلافاصله نیز بازار روبوسی گرم شد... اما بدون شادی و قهقهه!

کم کم هم حرم رو به خلوتی رفت؛ به حدی که از نیمه شب تا اذان صبح اهل و عیال و زنان اقوام، پس از چند سال، توفیق بوسیدن ضریح را یافتند، بحمدالله والمنة.

اما حتی خروج جمعیت از حرم هم آرامش داشت؛ در خیابانها موج شادی و موتورسواران بی باک و شلوغی های متعارف در چنین مواقعی دیده نمی شد، خدا را شکر.

پارسال اما چه غوغایی بود، چه فریادها و کف و سوتها که از صحن ها به آسمان نمی رفت و ...

حقیقتا که ملت ایران چقدر نجیبند... چقدر ولایت مدارند... و چقدر حرمت نگه می دارند... و چقدر مقیدند که تابع اهل بیت(ع) باشند؛ در شادی هایشان شاد و در غمشان غمبار، زیرا که فرموده اند: "یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا".

کاش همگان قدر این ملت وفادار، ولایتی، نجیب و پاک را بدانند!

.............................................
پایان پیام/ 101