به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ جمعی از اعضای مؤسسه امام موسی صدر با حضور در بنیاد بین‌المللی علوم وحیانی اسراء با «آیت الله العظمی جوادی آملی» دیدار و گفتگو کردند.
معظم له در این دیدار با اشاره به بیان نورانی از امام صادق(ع) بر ضرورت فراگیری علم و دانش تأکید کرده و بیان داشتند: یک بیان نورانی از امام صادق(ع) هست که این بیان یک دستور مستقیم دارد، یک پیام غیرمستقیم؛ آن دستور مستقیم این است که حضرت به یکی از اصحابش فرمود: «فان مِتَّ فَوَرّث كُتبک بَنیک» تا نفس می‌کشید سواد؛ هرگز نگویید من بازنشست شدم یا فارغ‌التحصیل شدم، تا نفس می‌کشید به فکر فهمیدن و فهماندن باش، این دستور مستقیم امام است.
ایشان ادامه دادند: امام صادق(ع) که دستور مستقیم به مفضّل داد فرمود طوری زندگی کن که وقتی مُردی چهارتا کتاب برای بچه‌هایت به ارث بگذاری، آثار قلمی خودت را میراث خودت قرار بده. یعنی تو هم اهل قلم باش و می‌توانی؛ این همه علوم را ذات اقدس الهی برای ما خلق کرده است. این دستور مستقیم امام صادق است به امام موسی صدر؛ اما پیام غیر مستقیمش به ورثه او این است که شما وارث این تراث هستید واین را حفظ کنید علماً و عملاً. و جامعه را علم اداره می‌کند در صورتی که به عمل برسد.
مفسر برجسته قرآن کریم اذعان داشتند: ما تا سازماندهی درونی نداشته باشیم هرگز به بیرون اثری نخواهیم بخشید. اینکه می‌بینید ما عالم بی‌عمل داریم، اینکه می‌بینید یک مطلب علمی صد درصد برای او حل شده است اما عمل نمی‌کند این برای چیست؟ علم که شکوفاکننده وحی است این دستگاه بدن را خوب ترسیم می‌کند. ما از همین بیرون که شروع کنیم وضع درونمان حل می‌شود.
مرجع عالیقدر ادامه دادند: ما از نظر بیرون یک چشم و گوش داریم و یک دست و پا، اینها اگر هماهنگ و سالم باشند چشم و گوش می‌فهمد و دست و پا برابر آن عمل می‌کند، یعنی فهم را چشم و گوش به عهده دارند و کار را دست و پا، اما اگر دست و پا ویلچری بود و چشم و گوش او سالم بود، این مار و عقرب را می‌بیند ولی قدرت فرار کردن ندارد، این عالم بی‌عمل مشکل علم ندارد، اما مگر علم کار می‌کند؟! این دست و پا مسئول عمل کردن است که بسته است! اگر کسی علمی می‌فهمد و برابر آنچه فهمید عمل می‌کند این مثل کسی است که دست و پای او سالم است و چشم و گوش او سالم است و مار و عقرب را می‌بیند و فرار می‌کند.
«آیت الله جوادی آملی» بیان داشتند: ما باید بدانیم که با مرگ نمی‌پوسیم و از پوست به در می‌آییم، ماییم که مرگ را می‌میرانیم، نگفت هر کسی را مرگ می‌چشد، فرمود هر کسی، مرگ را می‌چشد! هر ذائقی مذوق را هضم می‌کند، ما مرگ را می‌میرانیم، ما هستیم که هستیم. اگر انسان بداند که ابدی است و آن‌قدر مقتدر است که مرگ را می‌میراند، نه بیراهه می‌رود نه راه کسی را می‌بندد. غرض این است که امام که به یکی از اصحابش فرمود شما اگر زنده هستید باید میراث فرهنگی داشته باشید این دستور مستقیم است به آن شاگرد و غیرمستقیم است به وارثان آن شاگرد.
.......................
پایان پیام/ 313