به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ بیست و‌پنجمین سالگرد شهادت رسول حیدری از شهدای ایرانی در طول جنگ بوسنی و هرزگوین با حضور سفیر ایران و مقامات محلی در محل شهادت وی برگزار شد.
در این مراسم محمود حیدری، سفیر کشورمان با قدردانی از حضور شرکت کنندگان تاکید کرد: اگر امروز شاهد هستیم که پس از گذشت ۲۵ سال، یاد و خاطره این شهدای عزیز همچنان در اذهان و دل‌های ملت بوسنی و هرزگوین زنده است، به این دلیل است که آنان قدم در راه حق برداشتند و از جان خود در راه خدا گذشتند.
در ادامه سلیمان افندی چلیکوویچ، امام جماعت شهر کاکانی ضمن گرامیداشت یاد و خاطراه شهدای جنگ بوسنی و هرزگوین گفت: شهید رسول با ایثارگری و جانفشانی در راه صلح در سرزمین از جان خود گذشت و ما هیچ‌گاه کمک‌های انسان دوستانه مردم ایران را فراموش نخواهیم کرد و همواره قدردان حمایت‌های جمهوری اسلامی ایران هستیم.
همچنین پیام فرزند شهید رسول حیدری به مناسبت این مراسم قرائت و حجت‌الاسلام جعفر زارعان، مدیر کالج فارسی-بوسنیایی سخنانی را در تجلیل از جایگاه شهدا و شهید رسول بیان کرد.
در ادامه این مراسم، رئیس اداره امور اجتماعی شهرداری کاکانی و مجید جاودان، دیگر سخنران مراسم به طور جداگانه در خصوص تلاش‌ها و فعالیت‌های شهید رسول در زمان جنگ سخنانی را ایراد و به بیان خاطرات آن دوران پرداخت.
در پایان مراسم مقامات ایرانی و بوسنیایی حاضر در مراسم با اهدای گل به مقام والای این شهید و همکار وی محمد آودیچ ادای احترام کردند و از حاضران به صرف افطار در محل کالج ایرانی بوسنی پذیرایی شد.
شهید رسول حیدری مسئول مرکز کمک‌های بشر دوستانه در بخش مرکزی بوسنی در خرداد ماه ۱۳۷۲ به همراه شهید محمد آودیچ در مسیر سارایوو در نزدیکی شهر کاکانی به فیض شهادت نائل آمدند.
در این مراسم تعدادی از دوستان شهید از شهرهای سارایوو، زنیتسا، کاکانی، ویسوکو، ایلیاش، کاچونی و کونیتس معاون امور جانبازان و رزمندگان، شهرداری کاکانی، امام جماعت و معاون امام جمعه شهر کاکانی و ویسوکو، نماینده زنان و مادران شهدای سربرنیتسا، دانش‌آموزان کالج فارسی-بوسنیایی و مدرسه راهنمایی گلستان، تعدادی از خانواده‌های شهدای کاکانی و ویسوکو و دیپلمات‌ها و ایرانیان مقیم بوسنی و هرزگوین نیز حضور داشتند.
گفتنی است، ورودی شهر «کاکانی» بوسنی محل شهادت رسول حیدری، شهید ایرانی جنگ بوسنی در ۱۹ خرداد ۱۳۷۲ بود و مزار وی در گلزار شهدای ملایر واقع شده است.
...................
پایان پیام/ ۲۱۸