به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «احمد الطیب» شیخ الازهر مصر در سخنرانی خود به مناسبت سالروز هجرت پیامبر اسلام (ص) از مکه به مدینه گفت: برخی این گونه تصور می کنند که پیامبر اسلام(ص) زمانی که ابوطالب عموی خود و خدیجه همسر و یاور خود در خانه را از دست داد، هجرت از مکه به مدینه کمکی به احوال او بود در حالی که در واقع پیامبر(ع) با هجرت خود به مرحله ای دشوارتر وارد شد و این هجرت را می توان از تدابیر عجیب الهی دانست که در انتشار اسلام تاثیر زیادی داشت.
وی افزود: پیامبر اسلام(ص) در سن چهل سالگی در جامعه مکه مبعوث شد و دعوت ایشان در سه سال اول بعثت به صورت مخفیانه و محدود به بستگان نزدیک ایشان بود تا رفته رفته جامعه کوچک مؤمنان ایجاد و تشکیل شود و پیامبر پس از آن بتواند دعوت خود را به میان مردم گسترش دهد و این سه سال به ما می آموزد که چگونه وارد امور بزرگ شویم و آن را انجام دهیم.
شیخ الازهر ادامه داد: پیامبر اکرم(ص) 10 سال در مکه مردم را به اسلام دعوت کرد و در آن 10 سال رنج های زیادی را متحمل شد و به شدت در برابر مشکلات مقاومت کرد تا جایی که شکنجه شد.
وی افزود: پس از آن کار به جایی رسید که احتمال می رفت اسلام در مکه به نتایج و ثمرات مطلوب خود نرسد، زیرا تمام مشکلات پیامبر و پیروان اندک او به خاطر اسلام بود زیرا اسلام در برابر تمام اعتقادات و سنت ها و عادت ها و آیین ها و معاملات اقتصادی و رسوم جاهلی عرب های آن زمان قد علم کرده بود.
احمد الطیب تصریح کرد: جمعیت اندکی هم که از پیامبر پیروی می کردند از طوایف فرو دست مکه بودند، اما طبقه های قدرتمند و ثروتمندان مکه دعوت پیامبر را نوعی آشوب و هرج و مرج طلبی در جامعه می دانستند و از این رو با پیامبر به دشمنی پرداختند.
وی گفت: مبارزه قریش با پیامبر(ص) و دین اسلام در دو مرحله صورت گرفت: آنها در مرحله اول به مذاکره و صلح با پبامبر(ص) و تطمیع ایشان روی آوردند و از ایشان درخواست معجزات حسی کردند که نبوت ایشان را ثابت کند و در مرحله بعد به مواجهه و فشار شدید بر پیروان پیامبر روی آوردند تا جایی که آنها را شکنجه کردند و در اینجا بود که پیامبر به جمعی از یاران خود دستور داد به حبشه هجرت کنند.
شیخ الازهر ادامه داد: قریش هنگامی که دید این دین همچنان رو به توسعه و گسترش است و برخی قدرتمندان قریش نیز به اسلام گرویده اند دور هم جمع شدند و پیمانی نوشتند که پیامبر و بنی هاشم و فرزندان عبدالمطلب را در مکانی به نام شعب ابی طالب در خارج مکه محاصره کنند.
وی خاطرنشان ساخت: تا زمانی که خداوند به پیامبر(ص) وحی کرد حشرات زمین آن پیمان نامه را به جز کلمه بسم الله خورده اند و پیامبر این خبر را به عمویش ابوطالب داد و از او خواست قریش را از این ماجرا باخبر سازد و زمانی که قریش از راستی خبر پیامبر مطلع شدند حجت برآنها تمام شد و تصمیم گرفتند از پیمان خود بازگردند و محاصره را برهم بزنند.
..............
پایان پیام/ 326