به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) – ابنا – مراسم بزرگداشت آیت الله «محمد حسن رئوفی» عصر پنج شنبه 15 آذرماه در مقبره شهید مفتح حرم مطهر حضرت معصومه(س) برگزار شد. در این مراسم که با حضور بیت این عالم فقید، طلاب و حوزویان، خادمین و زائرین حرم مطهر حضرت معصومه(س) برگزار شد، یکی از شاگردان این عالم فقید به ایراد سخن و بیان سیره تربیتی ایشان پرداخت وسپس با ذکر مصیبت و روضه خوانی توسط یکی از طلاب، مراسم به پایان رسید.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به کوشش: امیرمحسن سلطان احمدی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حجت الاسلام علوی قمی از شاگران این عالم فقید در این مراسم گفت: هر وقت از کنار این مقابر علما عبور میکنیم، حسرت ما را فرا میگرد که این علمای بزرگوار چگونه زندگی کردند و زحمت کشیدند تا ما را با دین آشنا کنند و همان رسالت پیامبر(ص) را انجام دادند.
وی ادامه داد: مرحوم آیت الله شیخ محمد حسن رئوفی نیز یکی از این عالمان زحمت کش و تاثیر گذار بود که در دوران حیاتشان با دلسوزی به تربیت طلاب می پرداخت.
آیت الله رئوفی یکی از اساتید برجسته حوزه علمیه آیت الله مجتهدی
این خطیب حوزوی با اشاره به دوران تدریس آیت الله رئوفی در حوزه علمیه آیت الله مجتهدی در تهران اظهار کرد: حوزه علمیه آیت الله مجتهدی تهرانی با اکثر حوزه های تهران فرق دارد و جای خاصی است که در آن طلبه خاص تربیت می شود؛ حال سوال اینجا که آیا این حوزه علمیه مساحت بیشتری با دیگر حوزه ها دارد؟ یا اینکه آیا امکانات پیشرفته تری دارد؟ در پاسخ این حوزه نه مساحت زیادی دارد و نه امکانات خاصی اما چیزی که این حوزه دارد وجود عالم عاملی به عنوان استاد در آن است که این بزرگواران طلبه پرور هستند که یکی از اساتید برجسته این حوزه مرحوم آیت الله رئوفی بودند.
مجذوب شدن طلاب به اخلاق ایشان
وی افزود: در زمان تدریس ایشان، طلاب با عشق به حوزه می آمدند که از محضر آیت الله رئوفی بهره مند شوند، این حضور دلیل بر نظم نبود بلکه طلاب مجذوب اخلاق و رفتار ایشان بودند که با عشق سر وقت به جلسات تدریس ایشان حاضر می شدند.
علاقمندی ایشان به مباحث علمی
این شاگرد آیت الله رئوفی به سیره علمی و مباحثات استادش اشاره و اظهار کرد: ایشان بسیار اهل مباحث علمی بودند و چنان در مباحث علمی غرق می شدند که زمان را فراموش می کردند؛ و حتی وقتی درس تمام می شد و ایشان از حوزه آیت الله مجتهدی تا حسینیه همدانیها حرکت می کردند در همین مسیر هم طلاب با وی همراه می شدند و باز بحث علمی و مباحثه داشتند و ایشان با روی باز با آنها صحبت و بحث می کرد و هرگز آثار خستگی در ایشان نمی دیدیم و برعکس ما را نیز تحویل می گرفت و حتی گاها خودشان بابی را باز می کردند که بحث ادامه پیدا کند، و این نحو رفتار ایشان ما را طلبه نگه داشت.
دوری از منیت از بارزترین خصلت های مرحوم آیت الله رئوفی
وی افزود: یکی از ویژگی های مهم مرحوم آیت الله رئوفی این بود که ایشان هرگز منیت نداشت، هرگز ایشان از خود تعریف نمی کرد و یک کلمه «من» در وجودشان نبود. مکرر منزل ایشان مزاحم می شدیم و ایشان هم ما را تحویل می گرفتند و با حوصله به صحبت و مباحثه علمی می پرداختند.
اهل سکوت و تواضع بودن ایشان
حجت الاسلام علوی قمی به اهل سکوت بودن آیت الله رئوفی اشاره و بیان کرد: آنچه که از ایشان یادم هست این که آیت الله رئوفی دائما در سکوت بودند، مگر اینکه کسی از وی سوالی می کرد و وی جواب می داد و گرنه کاملا ساکت بودند و حرفی نمی زدند.
وی افزود: یکی از اخوی های بنده دانشجو بود و به قولی علم زده شده بود، یک روز وی خدمت آیت الله رئوفی رسیدند و بحث مفصل علمی صورت گرفت و اخوی ما جذب ایشان شد، بعد گفت علت جذب من به ایشان، سکوت وی بود، سکوت ایشان مرا گرفت که چگونه با آرامش و در سکوت با دقت و حوصله بحث را می شنیدند و هر جا لازم بود سخن می گفتند و گرنه در سکوت بودند.
این سخنران حوزوی به تواضع آیت الله رئوفی اشاره و بیان کرد: مرحوم آیت الله رئوفی بسیار متواضع و فروتن بودند به حدی که بوی تواضع ایشان را مردم به خوبی استشام می کردند.
حجت الاسلام علوی قمی اظهار کرد: در محافل و سخنرانی هایی که ایشان دادند و مردم را توصیه ای می نمودند، ما هرگز ندیدیم که ایشان چیزی را توصیه کنند و قبلش خودشان به آن عمل نکرده باشند. همچنین در مجالس و اعیادی که سخنرانی داشتند خروجی سخنان ایشان این بود که نه خیال راحتی و نه ترس بود، یک فضایی که انسان نه خیالش راحت و نه امیدار به آخرت باشد.
علاقمندی و انس به زیارت عاشورا و گریه بر سید الشهدا(ع)
وی در پایان گفت: نکته دیگر اینکه ایشان عنایت خاصی به زیارت عاشورا و عزاداری بر سید الشهدا(ع) داشتند.
مروری کوتاه بر زندگی این عالم فقید
گفتنی است؛ حضرت آیت الله حاج شیخ محمدحسن رئوفی از نوادگان آیت الله شیخ عبدالحسین تهرانی(ملقب به شیخ العراقین) در سال 1301هـ..ش در خانوادة اصیل و متدیّن پا به عرصه ی وجود نهاد. وی در نجف اشرف خوشه چین مزرعه ی علم حضرات آیات : سید محمد روحانی - حاج شیخ حسین حلی – حاج شیخ مجتبی لنکرانی و سید علی اصغر شاهرودی و حضرت آیت الله العظمی سید ابوالقاسم خوئی گردید.
از خصائص و ویژگی های برجسته ی ایشان به اخلاق نیک، تواضع و نیز عزت نفس و بزرگی طبع ایشان می توان اشاره کرد.آنقدر علاقه ی به علم داشت که وقتی مشغول مباحثه ی علمی می شد هیچ گاه متوجه زمان نبود.از حضرات آیات خوئی و روحانی اجازه ی اجتهاد داشت لکن تواضع علمی ایشان مانع تفاخر گردید.
آیت الله رئوفی در اواخر سال 1354 پس از ورود به ایران رحل اقامت به تهران گزیدند و در حوزه علمیه مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی مشغول به تدریس شدند و شاگردان بسیاری که اکنون از مفاخر حوزه به شمار می آیند را تربیت نمودند و در سال 1360 فرزندش در راه دفاع از کیان نظام اسلامی به مقام شهادت رسید.
سرانجام صبح روز پانزده آذر 1384 روح بلند و ملکوتی این عالم وارسته قفس تن را تاب نیاورده و پس از گذراندن یک دوره بیماری به لقاء الله پیوست.
...................
پایان پیام /184