خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا / سرویس صفحات فرهنگی:
خانم «سمیه یونس» بانوی برجسته شیعه اهل کشور آرژانتین است. وی دارای تحصیلات علوم اسلامی است و پس از 18 سال تحصیل در را از حوزه ی علمیه قم، به کشور خود بازگشته است.
خانم یونس سال 2011 میلادی به همراه همسر خود، حجت الاسلام والمسلمین شیخ «فیصل مرهل»، مؤسسه فرهنگ و علوم اسلامی الغدیر را در استان "توکومان" در شمال آرژانتین تأسیس نمودند؛ مؤسسه ای که در آن قرائت و تفسیر قرآن کریم، آموزش زبان های عربی و فارسی، گفتگوهای دینی، مراسم های اسلامی در موالید و وفیات ائمه(ع) و فعالیت‌های فرهنگی دیگری انجام می‌گیرد.
سمیه یونس همچنین مترجم برجسته‌ای به حساب می‌آید. وی اخیراً دو اثر با ارزش به نام های "تاریخ شیعه" و "شخصیت زن از منظر امام خمینی(ره)" را نیز ترجمه و منتشر کرده است.
آنچه در پی می آید گفتگوی خبرنگار ابنا با این مهمان ششمین اجلاس مجمع عمومی مجمع جهانی اهل بیت(ع) در حاشیه این کنفرانس در تهران است:
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مصاحبه و ترجمه: مجتبی ساحوری
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ابنا: سرکار خانم یونس؛ شما از دل جامعه‌ی مسلمانی که چندین دهه از موجودیت آن می‌گذرد آمده‌اید. لطفا وضعیت بانوان مسلمان در کشورتان را بیان کنید.
ـ سمیه یونس: من از دل خانواده‌ای از مهاجران سوری که به ایالت توکومان آرژانتین مهاجرت کرده بودند، آمده‌ام. مهاجرانی که اکنون ما نسل سوم آنها را در توکومان تشکیل می‌دهیم. می‌توان گفت هنوز مسائل بسیاری از تعلیمات اسلام به خوبی شناخته نشده بود. حتی اینکه اهل بیت (ع) چه کسانی هستند را مسلمانان نمی‌دانستند، ولی فعالیت های پیروان اهل‌بیت (ع) و مجمع جهانی اهل بیت (ع) باعث شده است مردم از اسلام شناخت خوبی داشته باشند. خود من چندین سال مشغول کار در نشریه الثقلین (به زبان اسپانیولی) بودم، و همچنین مسئولیت ارسال آن از طریق ایمیل به خانواده ها را داشتم. پس از بازگشت به شهرم متوجه شدم همین نشریه تغییرات خوبی در آشنایی و معرفت مردم ایجاد کرده است. حتی درخواست کتاب‌های مرتبط داشتند و برای فهم بیشتر و بهتر علاقه نشان می‌دادند. دلیلش آن بود که چیزی را که نیازمندش بودند به آنها داده شده بود. باید از مجمع جهانی اهل بیت (ع) به خاطر حمایت‌هایشان از این مؤسسه در طول این سال‌ها تشکر کنم. این موسسه به گونه‌ای متعلق به مردم است. مردم به این موسسه می آیند و بسیار خوشحال و راضی هستند. ولی خب همچنان به کمک فراوانی نیازمندیم؛ زیرا هنوز کارهای زیادی برای انجام داریم.
ابنا: در وضعیت فعلی روابط مسلمانان با مردم و نوع نگاه و رویکرد مردم به مسلمانان چه تغییراتی ایجاد شده است؟ آیا وضعیت بهتر شده یا اسلام هراسی رو به افزایش است؟
ـ سمیه یونس: وضعیت آرژانتین به نوعی متفاوت است. از اسلام هراسی چیز زیادی دیده نمی شود و وضعیت بانوان رو به بهبود است. من در سن 19 سالگی به همراه خواهرم در شهری که هیچ محجبه‌ای نبود با حجاب شدیم و این برای ما بسیار سخت بود، در آن دوره هیچکس چیزی از حجاب نمی‌دانست و دلیل کار ما را نمی‌فهمیدند. اینترنت نبود، مردم شهر زنان محجبه ندیده بودند. در نتیجه شرایط برای ما بسیار سخت پیش می‌رفت، مخصوصاً که از نظر ظاهری و نژادی هم مشخص بود که ما اصالتاً اهل آرژانتین نیستیم. در کوچه و خیابان زیاد به ما نگاه می‌کردند، سوال می‌پرسیدند، حتی گاهی ما را مورد تمسخر قرار می‌دادند. اکنون با گذر زمان این مشکلات کاهش یافته است. حتی مدتی برای ثبت شدن عکس با حجاب اسلامی در کارت های شناسایی خود با مشکل مواجه بودیم، ولی بحمدلله با تلاش بسیار زیاد مسلمانان، بانوی مسلمان آرژانتینی قانوناً این حق را پیدا کرد که در کارت شناسایی و گذرنامه اش عکس با حجاب خود را به ثبت برساند.
در کوچه و خیابان نیز تفاوت زیادی نسبت به قبل بعینه مشاهده می‌کنم. هم اکنون مردم از طریق رسانه‌ها تا حدی در مورد اسلام اطلاعاتی پیدا کرده‌اند. امروز مردم می‌دانند که من مسلمان هستم، مثلا وقتی سوار تاکسی می‌شوم و راننده تاکسی شروع به پرسیدن سوالی در مورد اسلام می‌کند. این بسیار خوب است. می‌توانیم بگوییم در حال نشان دادن سبک و شکلی از زندگی هستیم و این باعث می شود مردم از ما سوال کنند.
ابنا: در مکالماتتان با مردم بیشتر چه مسائلی را مطرح می‌کنید؟
ـ سوالات مردم فرصتی ایجاد می کند تا ما در مورد حقیقت مسائلی که در حال رخ دادن در جهان امروز است بتوانیم توضیح دهیم. مسائلی از قبیل داعش و اینکه به هیچ وجه نباید آنها را مرتبط با اسلام دانست و اینکه جایگاه حقیقی این دین کجاست. بسیاری اوقات نیز سوالات در مورد بانوان و حقوق آن‌هاست.
ابنا: آیا بانوان مسلمان محجبه هم اکنون به راحتی می‌توانند زندگی عادی خود را در تعامل با دیگران داشته باشند؟
ـ در مورد حقوق بانوان مسلمان باید بگویم که آنها در حال آگاه شدن در این مورد هستند، با این‌حال هنوز ترس زیادی از باحجاب شدن وجود دارد، مثلا ترس از دست دادن کار. هر چند زنان مسلمان زیادی در کشورم مناصب مدیریتی و حکومتی را به دست آورده اند، ولی هرکس خطر از دست دادن کارش را به جان نمی‌خرد و این موضوعی است که هنوز باید برای آن تلاش کنیم. مثلا با اینکه از اوایل دهه نود میلادی با پوشش اسلامی رفت و آمد می کنیم اما هنوز در شهر ما زنان محجبه زیادی وجود ندارند. در منطقه ی ما زنانی که از حجاب استفاده می کنند ده نفرند که دو نفر از آنها دختران من هستند که به دانشگاه هم می روند و هیچ مشکلی در استفاده از حجاب ندارند و هیچ کس به این خاطر آنها را اذیت نمی‌کند. اتفاقا به خاطر رفتار اسلامی شان الگو نیز هستند و این الگو بودن فقط به دختران من محدود نمی‌شود، بلکه شامل تمام بانوانی است که از حجاب استفاده می کنند و به خاطر رفتار و اخلاق اسلامی‌شان محترم به شمار می آیند.
ابنا: اگر بخواهید با بانوان مسلمان اسپانیولی زبان سخن بگویید چه می‌گویید؟
اول اینکه علاوه بر یادگیری معارف دینی، دانش خود را در دیگر زمینه ها افزایش دهند، به این خاطر که باعث استقلال بانوان در زمینه‌های کاری می شود. اسلام زن را نیز همانند مرد به تحصیل و فراگیری علم تشویق می‌کند. مورد بعدی تشویق بانوان به آشنا شدن با حقوقشان است، بانوان زیادی از حقوق خود اطلاعی ندارند. البته مهم است که مردها نیز این حقوق را بدانند.
مورد دیگر اینکه اهمیت زیادی به فرزندان خود بدهند، زیرا دوران کودکی و نوجوانی بهترین زمان برای یادگیری است، همانند اینکه گفته می شود "تعلیم در کودکی، همانند حکاکی بر روی سنگ است." خیلی وقت ها به من گفته‌اند که دختران شما چون در ایران بزرگ شده‌اند عبادت کردن و روزه گرفتن و غیره جزء رفتار اجتماعی‌شان شده است. البته پسری هم دارم که از بچگی در آرژانتین در یک جامعه‌ی غیرمسلمان، بزرگ شده است، ولی بحمدلله با الگوهای خوبی که داشته به خوبی مسائل دینی را فرا گرفته و اکنون که پانزده ساله است می توان گفت در مسیر خوبی قرار دارد. این نشان می دهد که بله، امکانش وجود دارد. نمی شود گفت "من نمی توانم زیرا در یک کشور غربی زندگی می کنم" یا "به من کمک نمی‌کنند".
یکی از بانوان می‌گفت "من در محل کار نماز نمی‌خوانم، چون با حالت متعجبانه به من نگاه می‌کنند". انسان باید جایگاه خود را ثابت کند، زمانی که من برای خودم ارزش قائل باشم دیگران نیز برای من ارزش قائل خواهند بود. وقتی آن‌قدر برای خود ارزش قائل می‌شوم که بگویم "اینجا، این گوشه می‌خواهم نماز بخوانم" همین کار را در مقابل بقیه نیز می‌توانم انجام دهم، این‌گونه بقیه نیز به من احترام خواهند گذاشت، یک اتفاق عجیب و ماوراءطبیعی نیست. این موضوع هم برای نماز و هم برای سایر واجبات از جمله روزه مصداق دارد. خیلی‌ها در مقابل دیگران از گفتن اینکه روزه‌دار هستم خودداری می‌کنند. یا برای اینکه نگویند گوشت برخی از حیوانات را نمی‌توانند بخورند ترجیح می‌دهند به جای اینکه بگویند مسلمان هستند، بگویند گیاه خوارند. این از نظر من اصلاً جالب نیست، باید گفت من مسلمان هستم، همانگونه که پیروان سایر ادیان به راحتی دین خود را بازگو می‌کنند. ما باید اسلام را بدون هیچ ترسی بشناسانیم.
ابنا: از شما بابت حضورتان و پاسخ‌های دقیقتان متشکریم.
...............................
پایان پیام/ 167