به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ محقق، مفسر، مترجم و پژوهشگر علوم و معارف قرآنی، «استاد حسین انصاریان» گفت: از قدیم یعنی از زمان انبیاء اینطور بوده که عده ای انبیا، ائمه(ع) و عالمان را مسخره، توهین و استهزا می کردند. این آب شور و تلخ تا آمدن امام عصر(عج) جریان دارد. هیچ وقت عالم نباید خودش را راحت ببیند و مطمئن شود که هیچ کس به من هیچ چیز نمی گوید!
جداشدهٔ از قرآن تمام درهای خیر دنیا و آخرت را به روی خودش می بندد
استاد حسین انصاریان در سخنرانی خود در مسجد رسول اکرم(ص) تهران، اظهار کرد: اگر انسان قرآن مجید را که سراسر علم، حکمت، حق و حقیقت، برهان و دلیل، مسائل اخلاقی و اعتقادی درست و استوار است، قبول نکند، چه بخواهد یا نخواهد، باید زیر بار باطل، فرهنگ های ابلیسی و فرهنگ های ساخت زمینی های گمراه، ضال و مُضل برود. در این صورت، جداشدهٔ از قرآن تمام درهای خیر دنیا و آخرت را به روی خودش می بندد.
وی ادامه داد: پروردگار راه را برای ما آسان کرده و در سوره توبه می فرماید: «وَ مٰا کٰانَ اَلْمُؤْمِنُونَ لِینْفِرُوا کافَّةً فَلَوْ لاٰ نَفَرَ مِنْ کلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طٰائِفَةٌ لِیتَفَقَّهُوا فِی اَلدِّینِ وَ لِینْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذٰا رَجَعُوا» (سورهٔ توبه، آیهٔ 122) چرا از هر جمعی -از هر شهری، هر قوم وخویشی و هر جمعیتی- یک نفر دین شناس نمی شود؟ چرا امروز عده ای نمی روند که دین شناس شوند تا وقتی تحصیلاتشان در حدی در قم، مشهد یا نجف تمام شد، به میان مردم برگردند و از مردم پنهان نشوند.
عالمان پس از اتمام دروس به میان مردم برگردند
نویسنده کتاب ارزشمند «بایسته های تبلیغ» تصریح کرد: اگر عالم به میان مردم برگردد و مردم هم پای درس او بیایند، عبادت خیلی مهمی است؛ نه اینکه بهرهٔ علم را در روز قیامت، فقط آن کسی می برد که چندسال درس خوانده است.
عده ای انبیا، ائمه(ع) و عالمان را مسخره، توهین و استهزا می کنند.
وی توهین به انبیا، ائمه و علما را حقیقتی تلخ در تاریخ عنوان و خاطرنشان کرد: از قدیم یعنی از زمان انبیا اینطور بوده که عده ای انبیا، ائمه(ع) و عالمان را مسخره، توهین و استهزا می کردند. این آب شور و تلخ تا آمدن امام عصر(عج) جریان دارد. هیچ وقت عالم نباید خودش را راحت ببیند و مطمئن شود که هیچ کس به من هیچ چیز نمی گوید! بعضی ها خیلی چیزها می گویند، حالا به گوش ما نمی رسد.
اخلاق عده ای از مردم حرف بیهوده گفتن است
استاد اخلاق حوزه های علمیه گفت: روزی موسی بن عمران(ع) به پروردگار گفت: نمرهٔ من از نظر دانایی، علم، فهم و عبادت چند است؟ خطاب رسید: نمره ات بیست است و هیچ چیزی کم نداری. گفت: خدایا! داخل مردم کسی هم هست که پشت سر ما حرف بیهوده بگوید؟ خطاب رسید: خیلی! گفت: چرا؟ خدا گفت: اخلاق عده ای از مردم حرف بیهوده گفتن است. گفت: خدایا! تو قدرت داری، نمی شود کار اینها را قطع کنی که یک نفر هم حرف بیهوده نگوید؟ خطاب رسید: نه! من کاری به کار مردم در دنیا ندارم؛ نه اینکه فقط پشت سر تو حرف بیهوده می گویند، بلکه پشت سر منِ خدا هم که آنها را خلق کرده ام، هزار نوع حرف بیهوده می گویند. چندمیلیارد نفر که امروز در دنیا هستند، می گویند عالَم خدا ندارد! در حالی که من هستم و روزی آنها را می دهم.
عده ای به خداوند هم حمله و توهین می کنند!
وی اظهار کرد: در کتاب باعظمت «اصول کافی» که ترکیبی از چند کتاب است، روایات بسیاری از پیغمبر(ص) و اهل بیت(ع) دربارهٔ علم و ثواب به دنبال علم رفتن نقل شده است. وقتی آدم عالِم می شود، خدا، انبیا، قیامت و خوبی و بدی را می شناسد. رسول خدا(ص) می فرماید: «العلم نور» علم روشنایی است یعنی کسی که به دنبال دانایی نرفته، تاریک است و در تاریکی هم زندگی می کند لذا به خدا و عالِم ایراد می گیرد و می گوید خلقت من در جهان یک وصلهٔ ناجور بود در حقیقت اینگونه به خدا حمله و توهین می کند.
دست های خالی علامه جعفری در پیشگاه خداوند
مبلغ عرصه بین الملل گفت: علامه جعفری(ره) فرمود: من سال ها در قم و نجف درس خوانده ام، اما اصلاً به درس خواندنم تکیه و امیدی ندارم که حالا خدا در روز قیامت به من بگوید شیخ محمدتقی، بیا که به واسطه درس خواندنت دستگیرهٔ نجات داری. سپس گفت هفتاد یا هشتاد جلد کتاب نوشته ام، اینها را هم کنار بگذار که به اینها هم هیچ امیدی ندارم. تألیفاتم را کنار بگذار؛ به اینها هم امید ندارم! اکنون 74-75 ساله ام، پانزده سالش که هیچ، حداقل شصت سال نماز خوانده ام و روزه گرفته ام، یک بار هم به مکهٔ واجب رفته ام، همهٔ اینها را هم کنار بگذار که به اینها هم تکیه ندارم؛ یعنی دستم خالی است و حالا به تنها چیزی که امید و یقین دارم و می دانم دستم را در قیامت می گیرد، فقط و فقط حضرت سیدالشهداست.
در روز قیامت مسجد، قرآن و عالم از انسان نزد خداوند شکایت می کنند
استاد انصاریان به شکایت مسجد، قرآن و عالم از مردم در روز قیامت اشاره و تصریح کرد: پیغمبر(ص) می فرمایند: در روز قیامت سه چیز از مردم شکایت می کند: یکی مسجد است که می گوید: خدایا! من ساخته شده بودم، تمیز و جادار و خوب هم بودم، اما مردم نمی آمدند. شاکی دوم قرآن مجید هست و شکایتش هم این است: خدایا! من بین مردم بودم، به من عمل نکردند. شاکی سوم هم عالم محلّه است که می گوید: خدایا! من سالها درس خواندم، مسئله، حلال و حرام یاد گرفتم. خودت گفته بودی که بین مردم برگرد، من هم برگشتم؛ اما هیچ کس به من محل نگذاشت. سپس حضرت می فرمایند: خدا به شکایت هر سه توجه می کند و مردم محکوم می شوند.
هیچ وقت از القابی همانند خطیب توانا، آیت الله و... خوشحال نیستم
استاد انصاریان با اشاره به اینکه معلمی، شغل علما و مبلّغین دین است، گفت: کار ما معلمی است و یک معلم بیشتر نیستیم. هیچ وقت از القابی مانند حجت الاسلام، حجت الاسلام والمسلمین، خطیب توانا، آیت الله و... که روی بنرها برای ما استفاده می شود خوشحال نیستم، هیچ جای روایات نداریم که پیغمبر(ص) و ائمه(ع) به ما جز لقب معلمی داده باشند.
....................
پایان پیام/ 340