خبرگزاری اهل‌بیت(ع) - ابنا

یکشنبه ۴ آذر ۱۴۰۳
۱۰:۴۴
در حال بارگذاری؛ صبور باشید
سه‌شنبه
۷ اسفند
۱۳۹۷
۱۳:۳۰:۰۲
منبع:
ابنا
کد خبر:
748144

چهارمين يادواره شهيد سيد «محمدعلی رحيمی» برگزار مي‌شود

آیین بزرگداشت بیست‌ و دومین سالگرد شهادت شهید «سید محمدعلی رحیمی» با عنوان «چهارمین یادواره مجاهد فرهنگی بدون مرز» در تالار كوثر مسجد امام صادق(ع) برگزار خواهد شد.

آآ

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ بزرگداشت بیست‌ و دومین سالگرد شهادت شهید «سید محمدعلی رحیمی»، با سخنرانی حجت‌ الاسلام «علیرضا پناهیان» و روایتگری حاج «حسین یكتا»، از ساعت 18 و سی دقیقه روز پنجشنبه نهم اسفند ماه برگزار می‌شود.

این آیین بزرگداشت با عنوان «چهارمین یادواره مجاهد فرهنگی بدون مرز» در تالار كوثر مسجد امام صادق(ع) واقع در میدان فلسطین تهران برگزار خواهد شد.

شهید اقتدار فرهنگی

شهید سید محمدعلی رحیمی در سال 1336 در شهر اهواز در خانواده‌ای متدین و روحانی متولد شد. از همان دوران كودكی، نوری در وجود این عزیز جلوه‌گر بود كه همچون ستاره‌ای می‌درخشید؛ بطوریكه پدربزرگش كه خود از روحانیون بزرگوار بود درباره او چنین می‌گفت: «در وجود این پسر چیزی هست كه در دیگران نیست، من در وجود او خیر دنیا و آخرت را می‌بینیم.»

وی دوران كودكی و تحصیلات ابتدایی خود را در شهر اندیمشك گذراند. سپس تحصیلات متوسطه را در تهران به پایان رساند و در سال 1359 ازدواج كرد. آن شهید بزرگوار از همان دوران كودكی تحت تربیت مذهبی خانواده‌اش قرار گرفت و به انجام واجبات دینی خود همت می‌گماشت و در دوران جوانی نیز به تشكیل جلسه قرآن و كلاس‌های دینی می‌پرداخت. در دوران پیروزی انقلاب اسلامی با حضور فعال خود در تظاهرات و پخش اعلامیه‌های حضرت امام(ره)، ارادت خود را بر امام عزیز و انقلاب اسلامی ابراز كرد.

بعدها در واحد تبلیغات كمیته و سپس در سپاه پاسداران مشغول فعالیت شد. در سال 1360 مسئولیت كانون بعثت در جنوب تهران را عهده‌دار شد و بعد از آن به مدت یك‌ماه برای تبلیغات اسلامی به كشور پاكستان عزیمت كرد. پس از بازگشت از پاكستان به دلیل شایستگی و لیاقتی كه از خود نشان داده بود، مسئولیت اداره خانه فرهنگ جمهوری اسلامی ایران واقع در دهلی‌نو (پایتخت هند) را به وی واگذار كردند كه طی 7 سال، این مسئولیت خطیر را با كمال شایستگی به انجام رساند. پس از بازگشت از كشور هند و دو سال اقامت در ایران، برای دومین بار به عنوان مسئول خانه فرهنگ ایران در مولتان پاكستان منصوب شد كه بعد از یك‌ سال‌ونیم فعالیت فرهنگی ـ اسلامی، با وجود تهدیدهای پیاپی به مرگ كه توسط عوامل استكبار (سپاه صحابه وابسته به وهابیون) صورت می‌گرفت؛ همچون مولای خود حضرت امام حسین(ع) ایستادگی كرد و سرانجام در روز دوم اسفندماه سال 1375 در حین انجام وظیفه در محل كار خود به دست عوامل گروهك سپاه صحابه به درجه رفیع شهادت نایل آمد و در 15 اسفندماه به خاك سپرده شد و راستی سخن آن پیرفرزانه (پدربزرگ شهید) چه خوش تعبیرشد.

فرازی از دلنوشته‌های آسمانی شهید رحیمی

گاهی اوقات انسان بعضی از واژه‌ها را به اندازه تحت‌الفظی‌اش، درك و حس می‌كند. واضح است كه آشنایی با آن و فهم از آن برایش محدود است، و اما هنگامی می‌رسد كه انسان‌ با آن واژه‌ها زندگی می‌كند و روح خود را با روح آن معانی می‌آمیزد و آنگاه دیگر محدودیتی نیست، كه دنیایی دیگر است، حال و هوایی دیگر است و به قول عالمی دیگر ...

و از جمله آن واژه‌ها هجرت است و غربت. عجب دنیایی است این دنیای هجرت و غربت كه هم تلخ است و هم شیرین، هم غم است و هم شادی، هم درد است و هم درمان، هم دلتنگی است و هم دلگشایی، هم سوز است و هم شوق، هم سكوت است و هم فریاد، هم دوری است و هم فراق، هم بیقراری است و هم قرار، هم تشویش است و هم آرامش، هم بغض گلوست و هم اشك عاشقانه، هم گوشه انزواست و هم مركز امتزاج و بالاخره هم بی‌كسی است و هم با كسان بودن ... به راستی وه كه عجب جلوه‌ای دارد این هجرت و غربت.

برای من حقیر، تاكنون «ابوذر» فقط یك نام بوده و «ربذه» فقط یك مكان و اینك آرام آرام ذره‌ای فهیمده‌ام كه ابوذر تنها یك نام نیست؛ بلكه روحی است به بلندی همه غریبان و بی‌كسان، و ربذه كه هم یك بیابان بی‌كسی است و هم بارش عطر كرامت ... گفتنی بسیار است اما نمی‌دانم از چه بگویم و از كجا؟ همین قدر بگویم كه از ایران پا به بیرون می‌گذاری غریبی شیعه و غربت شیعیان را با تمام وجودت حس می‌‌كنی و كلاً مسلمانان را گونه‌ای دیگر می‌بینی، بریده از محتوای اسلام و چسبیده به بعضی از ظواهر ... .

شهید راه وحدت

و در آخر اینكه؛ شهید رحیمی، اندیشمندی فهیم و مجاهدی خستگی ناپذیر در راه شناساندن اسلام بود. اساسی‌ترین هدف او اتحاد مقدس اسلامی، وحدت و مذاهب و دوری از فرقه‌گرایی بود. اهدافی كه تا پای جان از آنها دست نكشید و برای آنها خون خود را هدیه كرد.

یادش گرامی و راهش پررهرو باد.

.................
پایان پیام/ 340