به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «محمدجواد ظریف» وزیر امور خارجه در پیامی اینستاگرامی از حمایت مردمی؛ رئیس جمهور و سرلشکر «قاسم سلیمانی» تشکر کرد.
متن کامل این پیام به شرح زیر است:
بنام خدا
دوستان سلام
دریای بیکران محبت مردم بزرگ و دلاور ایران و نمایندگان ارجمندشان، اظهارات بزرگوارانه برادر عزیزم سردار سرافراز قاسم سلیمانی، نامه سخاوتمندانه و پرصلابت ریاست محترم جمهوری و کرامت و لطف پدرانه رهبر فرزانه انقلاب اسلامی، عزم من و همکارانم در وزارت امور خارجه برای پاسداری از منافع ملی و حقوق این مردم بزرگ را دو چندان نمود. این وفاق و همدلی رمز پیروزی و پیشرفت این ملت بزرگ در طول چهل سال گذشته بوده است و نیز بزرگترین دلیل شکست سلطه‌گران که منافع خود را در ایجاد شکاف در جامعه ایرانی جستجو کرده‌اند. با اعتماد میان مردم و مسئولان و هم افزایی خدمتگزاران این مرز و بوم در انجام وظایف بر اساس قانون، فشارهای سلطه‌گران کم‌خرد -که پس از تحمل شکست‌ها و خسارت‌ها، هنوز هم منافع‌شان را در سلطه‌طلبی پرهزینه و بی‌حاصل، فروش سلاح و ناامن سازی غرب آسیا و فشار حداکثری بر مردم بزرگ ایران جستجو می‌کنند - راه بجایی نخواهد برد.
وزارت امور خارجه همواره بر این باور بوده که دیپلماسی تنها در سایه قدرت ملی، انسجام داخلی و حمایت مردمی می‌تواند دستاورد‌های میدانی را در صحنه‌های منطقه‌ای و جهانی تثبیت کند. امروز به لطف خدا، ثمره دلاوری‌ها و رشادت‌های بزرگ‌مردان میدان مقاومت و ایثار، با تلاش مخلصانه سربازان خط مقدم جبهه دیپلماسی به شکست تلاش صهیونیست‌ها برای احیای پروژه شوم و خطرناک امنیتی سازی ایران و تثبیت نقش سازنده، صلح طلبانه و ضد افراط و خشونت ایران در صحنه منطقه‌ای انجامیده است. با همدلی و هم‌افزایی در کنار همفکری و نقد سازنده، و با عنایت الهی، کاستی‌های موجود جبران و مسیر باقی‌مانده با امید و خودباوری برای کمک به پیشرفت اقتصادی کشور و بهبود وضعیت معیشتی مردم طی خواهد شد.
تمامی ما ایرانیان بدون توجه به گرایش سیاسی و یا مذهب و قومیت در یک کشتی نشسته‌ایم و چه نیکوست که در آستانه نوروز، همه دغدغه های مشترک خود را به امید و فرصتی برای امنیت و پیشرفت درون‌زای ایران عزیز و برون‌گرائی خودباورانه و تعامل سازنده با جهان تبدیل کنیم تا کشتی ایران عزیزمان در دریای پرتلاطم جهان پساغربی مسیر پیشرفت و تعالی را بپیماید.
به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل
چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم
............................
پایان پیام/ 167