به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت‌الله العظمی سبحانی در سیزدهمین جلسه از سلسله مباحث تفسیر قرآن کریم که در نمازخانه مدرسه علمیه حجتیه برگزار شد، گفتند: با توجه به دسیسه‌ها و توطئه‌چینی‌های مکرر منافقان علیه پیامبر، نام دیگر سوره توبه را «الفاضحه» می‌گویند.
ایشان افزودند: خداوند نیز توطئه‌های منافقان را فاش و رسوا کرد و اجازه نداد که منافقان در نقشه‌های شوم خود علیه پیامبر موفق باشند.
این مرجع تقلید بیان کردند: در سوره بقره بیان شده که یکی از دسیسه‌های منافقان، استهزای پیامبر اکرم(ص) توسط منافقان بود؛ این درحالی بود که منافقان در ظاهر اظهار دوستی و مودت با پیامبر می‌کردند ولی در نهان دشمن پیامبر بودند.
معظم له اظهار داشتند: در آیه «يَحْذَرُ الْمُنَافِقُونَ أَنْ تُنَزَّلَ عَلَيْهِمْ سُورَةٌ تُنَبِّئُهُمْ بِمَا فِي قُلُوبِهِمْ قُلِ اسْتَهْزِئُوا إِنَّ اللَّهَ مُخْرِجٌ مَا تَحْذَرُون؛ توبه/۶۴»، خداوند چهره واقعی منافقان را آشکار می‌سازد و دسیسه‌های پنهان آن‌ها را نکوهش می‌کند.
ایشان تصریح کردند: منافقان به دنبال آن بودند که ریشه اسلام را بزنند؛ طبق تفسیر علامه طباطبایی(ره) از آیه مذکور، منافقان همواره نسبت به این مسأله برحذر بودند که سوره‌ای نازل شود که آن‌ها را در نظر پیامبر اکرم(ص) رسوا کند.
این مرجع تقلید با ذکر این مطلب که علامه طباطبایی(ره) سرتا پا علم، فقه، عرفان و اخلاق بودند، یادآورشدند: به همین سان بود که شهید مطهری(ره) در کتاب‌های خود هر کجا از ایشان یاد می‌کند، از جمله «روحی له الفداء» استفاده می‌کند.
این مرجع تقلید در تفسیر آیه «وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَيَقُولُنَّ إِنَّمَا كُنَّا نَخُوضُ وَنَلْعَبُ قُلْ أَبِاللَّهِ وَآيَاتِهِ وَرَسُولِهِ كُنْتُمْ تَسْتَهْزِئُونَ»، ضمن بیان اینکه انسان حق ندارد آیات الهی را به استهزاء بگیرد، تأکید کرد: منافقان در جریان جنگ تبوک همواره سعی می‌کردند به لشکریان اسلام القا کنند که نمی‌توانند در برابر لشکر دشمن مقاومت کنند و آیات الهی را مورد تمسخر قرار می‌دادند.
ایشان یادآورشدند: در این هنگام بود خداوند توطئه‌هایشان را برای پیامبر اکرم(ص) آشکار کرد تا ایشان آن‌ها را مورد مؤاخذه قرار دهند.
این مرجع تقلید تصریح کردند: یکی از نکات مهمی که در این زمینه وجود دارد آن است که دین آن مقوله‌ای است که با آسمان و عالم وحی ارتباط داشته باشد، اما مسلک ساخته دست خود افراد است؛ به عنوان مثال بهائیت یک مسلک است و نمی‌توان آن را یک دین دانست.
ایشان با اشاره به میلاد با سعادت کریم اهل بیت(ع) با ذکر این مطلب که صلح و سازش بر امام تحمیل شد، بیان کردند: یکی از عوامل امام حسن مجتبی(ع) هنگامی که غیرمنسجم بودن سپاه خویش را مشاهده کردند، راهی جز صلح نداشتند، زیرا اگر به جنگ ادامه می‌دادند، اسلام به خطر می‌افتاد.
ایشان گفتند: اگر یک فرمانده کل دارای مدیرانی باشد که اهداف عالیه را به انگیزه‌های مادی بفروشند، نمی‌تواند کار به جایی ببرد؛ لشکری که شعارش صلح و سازش باشد، پیروز میدان نمی‌شود.
ایشان تصریح کردند: دنیا طلبان، انسان‌های دودل و کسانی که فریب معاویه را خورده بودند، لشکر امام حسن(ع) را تشکیل می‌دادند، از همین جهت ایشان راهی جز صلح نداشتند.
..................
پایان پیام/ 340