به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آیت الله «سید محمدتقی نقوی» مفسر قرآن و شارح نهج البلاغه، صبح امروز ١٨ خرداد ١٣٩٨ دار فانی را وداع گفت.
آن مرحوم از تحصیل‌کردگان حوزه علمیه نجف و از علمای مقیم تهران بود. وی در کنار فعالیت های علمی، به خدمات دینی و نشر معارف اسلامی و تبلیغ مکتب اهل بیت(ع) اهتمام می ورزید.
آنچه در پی می آید خلاصه ای از شرح حال آن عالم فقید است:
** زندگینامه آیت الله سید «محمدتقی نقوی(ره) **
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قلم: دکتر هادى انصارى
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بسم الله الرحمن الرحیم
إنًا لِلًه وإنًا إلیه راجعُون
النًعمةُ إذا فُقدتْ، عُرفتْ.
روح بلند خادم آستان علوی، مفسر قرآن و شارح نهج البلاغه، حضرت آیت الله سید محمدتقی نقوی به ملکوت اعلی پیوست.
ایشان از افاضل دانشمندان و اساتید حوزه علمیه و سخنوران معاصر تهران بشمار مى آمد. وى در سال 1348 قمرى (١٣٠٨ ش) در شهر قائن به دنیا آمد و در بیت سیادت پرورش یافته و مقدمات را در قائن خواند، سپس در سن 16 سالگى در سال 1364 قمرى به مشهد عزیمت نموده و در مدرسه ابدال خان اقامت و ادبیات را نزد مرحوم ادیب نیشابورى به پایان رسانید و سطوح میانى و نهائى را در خدمت مرحوم آیة الله حاج سید احمد مدرس یزدى و کفایه و مکاسب را از مرحوم آیات حاج شیخ هاشم قزوینى و حاج میرزا حسین فقیه سبزوارى آموخته و رسائل را از مرحوم آیة الله حاج شیخ کاظم دامغانى فراگرفت. پس از آن به قم آمده و مدت یکسال إقامت و از محضر آیات استفاده نموده و در سال 1368 قمرى، به نجف اشرف مهاجرت کرد.
مرحوم آیة الله نقوى، مدت هشت سال در نجف أشرف اقامت اختیار کرده و از محضر آیات عظام مرحوم سید محمود شاهرودى و میرزا باقر زنجانى بهره ها برد که به گفته خویش، عمده فقه را از مرحوم آیت‌اللَّه العظمى حکیم و عمده اصول را از مرحوم آیة اللَّه العظمى خوئى خوشه چینى نمود و در سال 1376 قمرى به ایران مراجعت و به زادگان خود قائنات رفت و مدت دوازده سال در آن سامان به خدمات دینى اشتغال داشت.
در سال 1388 قمرى بنا بر تقاضاى برخى از بزرگان و نیاز به جایگاه علمى او در حوزه تهران به این شهر هجرت نموده و به درس و شاگردپرورى در حوزه علمیه تهران ودر مدارس مختلف آن پرداخت.
ایشان در کنار فعالیت حوزوى خود، به خدمات دینى و تبلیغ اسلام و ترویج مذهب و نشر معارف اسلامى از طریق منبر و جلسات مذهبى پرداخت که سخنرانی هاى او را تنها اهل علم و اندیشمندان و صاحبان فکر و قلم وجز اینها از مردم جامعه، درک نموده وخود شاهد این نکته بودم که بسیارى هنگام سخنرانى ومنابر این مرحوم، نکات علمى و تاریخى اشاره شده از سوى وى را یادداشت مى نمودند.
هرگاه در مجالس تهران با این شخصیت برخورد مى نمودم، بیاد إقامت خود در نجف أشرف، اشاراتى از مجاورت بارگاه علوى، حضور در مسجد خضراء و مسجد عمران وهم دوره هاى خود، از جمله إشاره به نام مرحوم پدرم شهید آیة الله انصارى کرده و گاه لطائفى از اخوان انصارى قمى و همزاد بودن آنان و رخدادهایی در این راستا را با شعفى ویژه که نشان از علاقه ووابستگى او به این دیار مقدس را داشت، به زبان مى آورد.
او در کنار تربیت ستارگانى حوزوى و تبلیغ معارف دینی، به تألیف آثاری با موضوعات مذهبی مبادرت ورزید.
«مفتاح السعادة فی شرح نهج البلاغه»، «شرح خطبه فدک»، «شرح زیارت جامعه کبیره»، «شرح خطبه غدیر»، «شرح دعای کمیل»، «شرح دعای عرفه» و «ضیاء الفرقان فی تفسیر القرآن» از جمله آثار او است.
ایشان در این دهه اخیر، با توجه به بیمارى و ثقل سامعه، لیکن همچنان به منبر و تدریس نهج البلاغه مشغول بودند.
سرانجام در بامداد امروز، شنبه چهارم شوال ١٤٤٠ هجرى و با سپرى کردن بیش از ٩ دهه عمرى پربرکت، به نداى پروردگارش لبیک گفت.
والسلام علیه يُوم وُلد، ويُوم مات، ويُوم يُبعثُ حيًا.
تهران
١٨ خرداد ١٣٩٨
هادى انصارى
.............................
پایان پیام/ 167