خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا / سرویس فیلم مستند:
فیلم مستند «جنایتی فراموش شده» درباره حملات شیمیایی رژیم بعثی «صدام حسین» به ایران است. این مستند که توسط «الی صفری» و «رملت لوکین» ساخته شده، گوشه هایی از حملات شیمیایی حکومت صدام حسین به ایران و مخالفانش در جریان جنگ هشت ساله را نشان می دهد.
این مستند ضمن نشان دادن نقش کشورهای غربی در همکاری با صدام حسین، سکوت آنان و شورای امنیت درباره حملات شیمیایی صدام را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد.
با این حال مستندسازان این برنامه عمدا یا سهوا از «سازمان مجاهدین خلق ایران» و بخصوص مشارکت «مسعود رجوی» و «مریم رجوی» با صدام حسین در بمباران شیمیایی سردشت، حلبچه و روستاهای کردنشین عراق نامی نبرده اند که قابل تأمل است.
در آن ایام که سازمان بطور مستقیم درگیر عملیات هایی در نواحی مرزی و شهرهای ایران بود، بخش روابط خارجی مجاهدین با مسئولیت مستقیم «مهدی ابریشمچی»، «عباس داوری» و «احمد افشار» در ارتباط تنگاتنگ با ارتش و سازمان اطلاعات و امنیت عراق قرار داشتند.
آنها هر ماه یک یا دو بار جلسات مشترک برگزار می نمودند. جلسات مشترک مجاهدین با سازمان اطلاعات و امنیت صدام حسین برای تحویل دهی اطلاعات جمع آوری شده مجاهدین از ارتش و مکان های نظامی و… برگزار می گردید.
بر اساس نقشه اطلاعاتی که مجاهدین خلق در همان جلسات به سازمان اطلاعات و امنیت صدام حسین فروخته بودند، قرار بود ارتش ایران از نواحی مرزی سردشت به عراق تهاجم کند. مکان های پشتیبانی عملیات ارتش ایران در مناطقی از شهر سردشت بود، که به گفته مجاهدین برای عدم شناسایی تحت پوشش مکان های اجتماعی قرار داشت.
ویدیوهایی از فروش اطلاعات نظامی ایران، توسط مهدی ابریشمچی و عباس داوری از فرماندهان مجاهدین خلق به سازمان اطلاعات و امنیت عراق در بغداد نیز منتشر شده است.
صدام حسین که در آن ایام دست پایین را در جبهه های جنگ داشت، با استفاده از اطلاعاتی که مجاهدین خلق داده بودند، می خواست درسی فراموش ناشدنی به ارتش ایران بدهد. او از آنجا که می دانست اگر حمله ایران از جبهه سردشت صورت گیرد نمی تواند با آن رویارویی نماید، به همین دلیل دستور داده بود که تمامی مراکز مهم بیرون و داخل شهر بمباران شیمیایی شوند.
بالاخره راس ساعت ۱۶:۳۰ روز یکشنبه هفتم تیر ماه ۱۳۶۶، حمله هوایی ارتش صدام حسین به سردشت آغاز شد. چند فروند هواپیمای جنگی ارتش آنروز عراق، ۷ بمب شیمیایی خردل در نقاط مختلف شهر انداختند که ۲ بمب در بازار شهر و ۲ بمب در دیگر مناطق مسکونی افتاد. ۳ بمب دیگر نیز در باغ‌های مجاور شهر فرود آمد.
طبق آمارهای رسمی، از شهر ۱۲۰۰۰ نفری آنروز سردشت، ۸۰۲۵ نفر مصدوم شدند. از این تعداد حدود ۴۵۰۰ نفر نیاز به درمان فوری داشتند. از آن مجموعه ۱۵۰۰ مجروح نیاز به بستری با ابزار ویژه پزشکی در بیمارستان ها داشتند.
کل آمار شهدا ۱۳۰ نفر بود که ۲۰ نفر از آنها در همان دقایق و ساعات نخستین پس از بمباران شهید شدند ،۱۰ نفر در حین انتقال از سردشت به شهادت رسیدند و ۱۰۰ نفر طی مدت یک ماه پس از حادثه بتدریج در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های مختلف کشور به شهادت رسیدند. هنوز صد ها مجروح و بازمانده آن حملات از بیماری های مختلف رنج می برند.
سازمان مجاهدین خلق نه در آن ایام و نه پس از آن، هیچ وقت فاجعه حمله شیمیایی صدام به سردشت در تاریخ ۷ تیر ۱۳۶۶ را محکوم نکرد.
از طرفی پیرامون این جنایت جنگی، گزارشات متعددی به انضمام تصاویر دلخراش قربانیان حادثه به شورای امنیت سازمان ملل ارسال شد، اما سازمان ملل و شورای امنیت نیز اقدام جدی بعمل نیاوردند.
همکاری مسعود رجوی و سازمان مجاهدین خلق با صدام حسین در بمباران شیمیایی حلبچه نیز پیش از این توسط جداشدگان فاش گردیده است. بمباران شیمیایی حلبچه بخشی از عملیات گسترده‌ای به‌نام «عملیات انفال» بود که بر ضد ساکنان مناطق کردنشین عراق انجام گرفت. در پی عملیات والفجر ۱۰ توسط ایران و تصرف بخش‌هایی از کردستان عراق در اواخر سال ۱۳۶۶ که منجر به استقبال مردم این مناطق از نیروهای ایرانی شد، صدام حسین به پسرعمویش «علی حسن المجید» معروف به «علی شیمیایی»، دستور بمباران شیمیایی این مناطق را داد.
مجاهدین خلق در آن دوران بیست پایگاه شنود در نزدیکی مرز ایران در کردستان داشتند و در ازای شنود اطلاعات و تحویل آنها به صدام از وی پول و امکانات دریافت می کردند. همزمان گروهی نیز مسئولیت عکس برداری و تهیه اطلاعات از منطقه را داشتند و مختصات و نقشه های مناطق کردنشین را برای بمباران شیمیایی مجاهدین خلق در اختیار سازمان اطلاعات و امنیت و ارتش عراق قرار می‌دادند.
مستندسازان همچنین به نقش «آمریکا» نیز اشاره ای نکرده اند. شش ماه مانده به سرنگونی حکومت صدام حسین، «جورج بوش» در بخشی از سخنرانی ۷ اکتبر ۲۰۰۲ خود در توجیه حمله به عراق گفت: «صدام حسین دستور انجام حملات شیمیایی علیه ایران و بیش از ۴۰ روستای عراق را داد. این حملات، منجر به کشته و زخمی شدن حداقل ۲۰ هزار نفر شد.»
استفاده عراق از سلاح های شیمیایی علیه ایران، موضوعی نبود که دولت ایالات متحده به تازگی در جریان آن قرار گفته باشد. با وجود این، واشنگتن تا زمانی که جنگ ایران و عراق ادامه داشت، درعمل مخالفتی با استفاده صدام حسین از اسلحه شیمیایی نشان نداد.
در مستند «جنایتی فراموش شده» سیاستمداران، فرماندهانی نظامی، پزشکان متخصص و قربانیان حملات شیمیایی از تجربه خود می‌گویند. این مستند حاوی صحنه‌های دلخراشی است که ممکن است برای بعضی از بینندگان آزاردهنده باشد و تماشای آن برای کودکان توصیه نمی‌شود.
این مستند به‌مناسبت 8 تیر، روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی و سالروز بمباران شیمیایی «سردشت» تقدیم مخاطبان ابنا می‌گردد.