به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ نتایج پژوهش مؤسسه تحقیقات جمعیتی فدرال آلمان نشان میدهد که نسبت فرزندآوری در میان مهاجران مسلمان در این کشور بیش از خانوادههایی است که پیشزمینه مهاجرت ندارند.
بر اساس این پژوهش، ۱۴ درصد از زنان بدون پیشزمینه مهاجرت و ۲۸ درصد از زنان با پیشزمینه مهاجرت در آلمان، بیش از دو فرزند دارند. بنابراین نسبت زنان مهاجر در آلمان که بیش از دو فرزند دارند، دو برابر زنانی است که پیشزمینه مهاجرت ندارند.در این میان، نسبت فرزندآوری در میان زنانی که از کشورهای اسلامی به آلمان مهاجرت کردهاند دو برابر زنانی است که از سایر کشورهای اروپایی به آلمان آمدهاند.
همچنین پژوهشگران در این تحقیق متوجه شدند که ادغام در جامعه آلمان تأثیر زیادی بر میزان فرزندآوری مهاجران مسلمان داشته است: در حالیکه ۴۶ درصد از نسل اول زنان مسلمان در آلمان، داشتن فرزندان زیاد را مهم میدانند، این تفکر در میان نسل دوم زنان مسلمان به ۳۲ درصد کاهش یافته است. با این وجود، هنوز تعداد زنان با پیشزمینه مهاجرت که علاقه به فرزندآوری دارند، دو برابر زنان بدون پیشزمینه مهاجرت است.
براساس این تحقیق، تحصیلات زنان نیز بر میزان فرزندآوری آنان تأثیرگذار است. میزان فرزندآوری زنان با تحصیلات کم بیش از دو برابر زنانی است که تحصیلات متوسطه و دانشگاهی دارند. علاوه بر این تحقیقات نشان میدهد؛ زنانی که تحصیلات دانشگاهی دارند، در سنین بالاتری صاحب فرزند میشوند. بیشتر آنها در ۳۲ سالگی برای اولینبار بچهدار میشوند و به همین دلیل تعداد فرزندان کمتری نسبت به زنان با تحصیلات پایینتر دارند. این آمارها که در سال ۲۰۱۶ منتشر شده، براساس پژوهش بر روی زنانی به دست آمده است که در فاصله سالهای ۱۹۶۵ تا ۱۹۷۴ متولد شدهاند. مارکوس کربر در مقدمه این تحقیقات، میزان کاهش فرزندآوری در آلمان را قابل توجه خوانده است.
به گفته مارتین بویور، یکی از پژوهشگران اصلی این تحقیق، فاکتور اقتصادی سهم زیادی در فرزندآوری افراد ندارد، بلکه جنبههای فرهنگی و آموزشی نقش مهمی در این زمینه ایفا میکنند. به گفته او خانوادههای زیادی در جامعه آلمان هنوز برای داشتن دو فرزند، مقاومت میکنند. با این حال، بسیاری از خانوادههای جوان نیز به داشتن فرزند سوم فکر میکنند. در این میان سیاستمداران میتوانند به خانوادههای جوان کمک کنند، چرا که داشتن فرصت شغلی مناسب نقش مهمی در میزان فرزندآوری افراد دارد.
........................
پایان پیام/ 167