به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ هفتمین همایش طرح آموزشی بصائر، ۱۵ مردادماه با حضور مسئولان برگزار شد.
در آغاز این همایش، پیام آیت‌اللّه العظمی «لطف الله صافی گلپایگانی» از مراجع تقلید شیعه به سلسله همایش طرح اعتقادی آموزشی بصائر قرائت شد که متن این پیام بدین شرح است:
«بسم اللّه الرّحمن الرّحیم
قال اللّه تعالی: «قَدْ جَاءَکُمْ مِنَ اللَّهِ نُورٌ وَکِتَابٌ مُبِینٌ* یهْدِی بِهِ اللَّهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوَانَهُ سُبُلَ السَّلَامِ وَیخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ»(المائدة/۱۵و۱۶)
السّلام علیکم و رحمة اللّه
با عرض احترام به حضار گرامی و تقدیر از برنامه‌ای که چند سال است به عنوان «طرح اعتقادی- آموزشی بصائر» انجام می‌شود و با تأکید بر لزوم کار و اهمیت تبلیغ در شرایط کنونی که فعالیت‌های اضلالی زیاد گشته و مخصوصاً نسل جوان را هدف قرار داده و به تضعیف سنت‌های ثابته و تخریب ساختارهای مقدس اهتمام دارند، ارائه محتواهای اعتقادی و تقویت مبانی دینی، تحت عنوان مذکور، عالیة المضامین و کثیرة الجوانب است.
این موضوع در هر حد در جامعه و دانش‌پژوهان و دانشگاهیان و سایر اصناف مطرح شود، موجب رشد معرفت و شعور دینی و درک مقاصد وحیانی می‌گردد.
جاذبه قرآن مجید که با آن سرعت، عالم انسانیت را متوجه به اسلام و معارف آن نمود، از آن زمان تا به حال که ۱۴ قرن گذشته، همواره زنده و بیشتر از پیش جالب و جاذب است و این قرآن است که علی الدّوام دل‌ها را به ایمان جذب می‌نماید. اعلامیه جهانی و آزادی‌بخش آن مثل «تَعَالَوْا إِلَی کَلِمَةٍ سَوَاءٍ» و «إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَی» و «إِنَّ اللَّهَ یأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ» همیشه و در هر دوره و عصر، گوش و دل بشر را می‌نوازد.
لسان انبیاء و زبان وحی و زبان قرآن در دل‌ها چنان نفوذ و تأثیری دارد که هیچ زبانی این تأثیر را ندارد. اگر زبان همه حکما و به اصطلاح اهل معقول و نوابغ و ارباب فنون فلسفی یک زبان باشد، در باوربخشی و ایمان به غیب قطعاً یک صدم اثر زبان قرآن را ندارد. هیچ کدام توفیقی که تمام باشد، نداشته‌اند و سخنانشان در این موضوع بیشتر مانند آب در غربال کردن بوده و گاه خودشان هم از نعمت ایمان محروم شده و در مسائلی مانند ربط حادث به قدیم و معاد عالم دیگر کسی را به باور نرساندند، بلکه گمراه شده‌اند.
الهیات و معارف عالی بشری فقط با زبان قرآن و زبان رسول اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) و نهج‌البلاغه و صحیفه کامله در دل‌ها نفوذ می‌کند.
مکتب‌های دیگر نمی‌توانند و نتوانسته‌اند قلوب را فتح نمایند. اگر زبان قرآن و آن آیات رسا نبود، مکتب‌هایی که از عصر بنی‌امیه آغاز گردید و در عصر بنی‌عباس رایج شد و در برابر مکتب قرآن وارد مدرسه اسلام و قرآن گردید، کمترین اثری نداشتند. فقط اسلام را تا حدی از سیر به جلو بازداشتند و تنها معارف نورانی قرآن بود که اسلام را به این وسعت خارق‌العاده رساند.
قرآن کریم بیش از آنکه کتاب ۱۴ قرن پیش و کتاب جوامع کوچک دنیا باشد کتاب امروز و جامعه بزرگ جهانی امروز است و بیش از آن که کتاب امروز باشد کتاب فرداها و عصرهای آینده است. آنچه ثابت و مسلم است مجد و عظمتی که برای مسلمانان به آن صورت بی‌نظیر فراهم شد از برکت تعالیم قرآن بود و هر سستی و ضعفی که در هر عصر و زمان در ارکان جامعه مسلمین پیدا شد در اثر دوری از قرآن و هدایت های آن و دوری از مبین و معلم اصلی قرآن بود و یگانه راه جبران خسارت‌ها و ترمیم ضعف‌ها بازگشت به قرآن است.
بنابراین بهترین خدمت به جامعه مسلمانان به خصوص نسل جوان و راه رستگاری و نجات از هر گونه ضعف و استضعاف، قرآنی شدن و قرآنی ساختن جامعه است.
باید همه مبلغ قرآن باشیم و حقایق آن را به دنیای معاصر که سخت تشنه حقیقت و معنویت است برسانیم و مؤسسات تحفیظ قرآن و تدریس قرائت قرآن و تفسیر و بیان علوم قرآن را هر چه ممکن باشد گسترش دهیم و با این مؤسسات همکاری و معاضدت تنگاتنگ داشته باشیم که خوشبختانه گرایش جامعه به خصوص جوانان مؤمن و آگاه به قرآن بسیار موجب امیدواری و علامت رشد و آگاهی و بیداری است. مراکز تعلیم قرآن و دارالتعلیم ها رو به ازدیاد و حفظ و تعلیم و تعلم قرآن موجب فخر و مباهات است.
نکته‌ای که در این حرکت وسیع و قرآنی باید به آن توجه داشت، هشدار حضرت رسول اکرم(ص) در حدیث متواتر ثقلین است که باید تمسک به قرآن با تمسک به عترت و ائمه طاهرین(ع) توأم و مقرون به هم باشد. آنچه بر حسب این حدیث قطعی و مسلم، امان از ضلالت و گمراهی است تمسک به ثقلین قرآن و عترت است.
پرواز به سوی مدارج و معارج قرب الهی با این دو بال صورت می‌گیرد و با ترک هر کدام، پرواز تنها با دیگری امکان‌پذیر نیست. صرف یاد گرفتن قرآن بدون تمسک به هدایت‌های ائمه طاهرین(ع) و ولایت آنها و معرفت مقامشان میسر نمی‌شود و الا امثال حجاج‌ها در قرائت صحیح قرآن و درک فصاحت و بلاغت آن مهارت داشتند، ولی مصداق «ربّ تال القرآن و القرآن یلعنه» بودند.
بنابر این لازم است که مؤسسان این مراکز قرآنی با آگاهی و هوشیاری این نکته را که بسیار مهم است در برنامه‌ها و اساسنامه‌های خود منظور فرمایند.
در پایان با تضرع، از درگاه خداوند متعال ظهور موفور السرور موعود قرآن و صاحب آن حضرت بقیة الله مولانا المهدی ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء را از خدای متعال مسألت می‌نمایم و امیدوارم که شرکت‌کنندگان و برگزارکنندگان این برنامه پرمحتوا و سودمند، تحت حمایت و عنایات آن حضرت موفق و مؤید باشند. والسّلام علیکم و رحمة اللّه.
اقلّ المعتصمین بحبل التمسّک بالثّقلین
لطف الله صافی»
.......................
پایان پیام/ 167