به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ تولیت آستان مقدس حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) اظهار داشت: در واقعه باشکوه « مباهله » چند نکته مهم وجود دارد، یکی اینکه این جریان برای دیگران، صداقت و حقانیت پیامبر(ص) را تا روز قیامت اثبات می کند و نکته دیگر جانبداری اسلام از منطق صلح است و نیز نکته دیگر این که همواره و در همه زمان ها برای اثبات حق و رد باطل می توان از مباهله استفاده نمود.
آیت الله «محمد محمدی ری شهری» در همایش گرامیداشت «روز مباهله» که با حضور جمعی از شعرای آئینی، ستایشگران اهل بیت (ع)، علماء و روحانیون در آستان مقدس برگزار شد، ضمن تبریک این روز بزرگ بیان کرد: امیدواریم اینگونه جلسات زمینه ساز ترویج «فرهنگ روز بزرگداشت مباهله» باشد و بر اساس برخی از روایات در این روز بزرگ آیه مبارکه «ولایت» و آیه شریفه «تطهیر» نیز نازل شده و از ایام الله بزرگی است که باید گرامی داشته شود، در حالی که متاسفانه تاکنون در جامعه ما آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است.
رئیس دانشگاه قرآن و حدیث اظهار داشت: واقعه روز مباهله از احادیث متواتری است که در منابع معتبر حدیثی و تاریخ شیعه و سنی به اتفاق آمده است و حتی افرادی مانند ابن تیمیه نیز به وقوع آن اذعان دارند.
رئیس دانشگاه قرآن و حدیث گفت: بعد از واقعه مباهله بارها اهل بیت عصمت و طهارت (ع)، بر این واقعه به عنوان سند حقانیت خودشان استدلال کرده اند که نخستین ایشان حضرت علی(ع) در مناظره با ابوبکر و نیز در شورای شش نفره پس از رحلت پیامبر(ص) به این آیه استناد نموده اند و همچنین مطابق روایت امام حسن و امام حسین (ع) نیز از این آیه به عنوان گواه حقانیت اهل بیت (ع) استفاده نموده اند.
نویسنده کتاب مباهله همچنین بیان کرد: در روایت است که روزی مأمون از امام رضا(ع) پرسید چه دلیلی بر خلافت بلافصل جد شما بعد پیامبر(ص) وجود دارد و آن گاه، آن حضرت بی درنگ پاسخ داد آیه شریفه «... و انفسنا و انفسکم ...» یعنی حضرت علی(ع) نفس و جان پیامبر(ص) در روز مباهله بود که پس از پاسخ مأمون و نیز پاسخ ظریف و دقیق مجدد حضرت رضا(ع) مناظره پایان می پذیرد و مأمون مجاب می شود.
آیت الله محمدی ری شهری بیان کرد: در رابطه با تاریخ واقعه مباهله اختلاف نظر وجود دارد. مطابق برخی گزارش ها، سال هشتم، برخی سال نهم و برخی سال دهم هجری، این واقعه اتفاق افتاده است اما طبق نظر مشهور مورخان سال دهم پس از واقعه غدیر این اتفاق افتاده است و آیه ۶۱ سوره آل عمران به آن اشاره دارد و این واقعه در منابع شیعه و اهل سنت آمده است.
..............................
پایان پیام/ 167