به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ آرین غلامی یکی از جوان‌ترین ورزشکاران جوانمرد کشورمان است که سال گذشته در حمایت از مردم مظلوم فلسطین از مسابقه با شطرنج‌باز صهیونیست امتناع کرد و مقام قهرمانی مسابقات را از دست داد.
در گفتگو با این شطرنج‌باز جوان درباره حرکت بزرگش صحبت کرده‌ایم.
ـ دی‌ماه سال گذشته در آستانه قهرمانی مسابقات برق‌آسای جام ریلتون سوئد بودی و با انصرافت از رویارویی با نماینده رژیم اشغالگر نایب‌قهرمان شدی، درباره آن مسابقات و تصمیم بزرگی که گرفتی، صحبت می‌کنی؟
در مسابقات سوئد در شش مسابقه پیروز شده بودم و یک امتیاز نسبت به بقیه ورزشکاران شرکت‌کننده بیشتر داشتم. در چنین شرایطی وقتی دور هفتم قرعه‌کشی شد، فهمیدم که باید با نماینده رژیم اشغالگر قدس مسابقه بدهم. تنها دو دقیقه فرصت داشتم که برای مسابقه با این حریف پشت میز حاضر شوم و تصمیم گرفتم که پشت میز نروم و با این ورزشکار مسابقه ندهم.
ـ در دو دقیقه به تو چه گذشت و چه شد که تصمیم گرفتی مقابل این حریف حاضر نشوی؟ با کسی هم در این زمان کوتاه صحبت کردی یا خودت تصمیم آخر را گرفتی؟
با توجه به اینکه گوشی‌ام زمان مسابقات خاموش بود و کسی هم همراهم نبود، خودم به تنهایی در آن زمان کوتاه تصمیمم را گرفتم و به مسئولان برگزار‌کننده مسابقات اعلام کردم. در آن زمان کوتاهی که در اختیار داشتم، تصمیم گرفتم در دفاع از آرمان‌های نظام و انقلاب و همچنین حمایت از مردم مظلوم فلسطین با ورزشکار صهیونیست مسابقه ندهم.
ـ با ۱۸ سال سن یکی از جوان‌ترین ورزشکاران ایرانی هستی که با نمایندگان رژیم صهیونیستی مسابقه نداده‌ای، حرکت بزرگت که سبب شد حتی قهرمانی را هم از دست بدهی چه بازتابی در سوئد داشت؟
همه داوران متعجب شده بودند و از دلیل تصمیم من می‌پرسیدند. آن‌ها نمی‌دانستند که ورزشکاران ایرانی برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین برابر ورزشکاران رژیم اشغالگر قدس بازی نمی‌کنند و این تصمیم برایشان جالب بود. روزنامه‌های سوئدی هم این حرکت را بازتاب دادند و این مسئله برای آن‌ها هم جالب توجه بود.
ـ مسئولان و ورزشکاران حاضر در مسابقات صحبتی در این رابطه با تو داشتند؟ نظر آن‌ها چه بود؟
من تنها بازیکن ایرانی این مسابقات بودم و برایشان توضیح دادم که با توجه به جنایت‌های اسرائیل، ورزشکاران ایران هم به سهم خودشان در حمایت از فلسطینی‌ها و ظلمی که به آن‌ها می‌شود، رژیم اشغالگر را با مسابقه ندادن به رسمیت نمی‌شناسند.
ـ با توجه به حرکت جوانمردانه‌ای که انجام دادی در بازگشت به ایران به دیدار مقام معظم رهبری رفتی، از احساست در این دیدار صحبت کن، آقا چه توصیه‌هایی داشتند؟
دیدار با حضرت آقا از بزرگ‌ترین روز‌های زندگی من بود، وقتی فهمیدم قرار است با ایشان دیدار کنم خیلی خوشحال شدم و هنگام دیدار حضرت آقا از فرط خوشحالی نمی‌توانستم صحبت کنم و فقط محو تماشای ایشان شدم. ایشان اشاره داشتند که باید قدر سرمایه‌ای را که در ورزش شطرنج دارم، بدانم و برای موفقیت‌های بیشتر تلاش کنم.
ـ به دیدار سردار سلیمانی هم رفتی و یک هدیه ارزشمند از ایشان گرفتی. در این دیدار چه گذشت؟
چند روز قبل از دیدار با رهبر انقلاب با سردار سلیمانی دیدار کردم و ایشان یک انگشتر به من هدیه دادند. از من تشکر و اشاره کردند کاری که من انجام دادم، کمتر از حرکتی که سربازان در میدان نبرد و جنگ انجام می‌دهند، نیست.
ـ در روز‌های اخیر بعضی‌ها می‌خواهند جا بیندازند که ورزشکار ایرانی به جای اعتقاد قلبی با اجبار و فشار با ورزشکار اسرائیلی مسابقه نمی‌دهد، چه صحبتی با این افراد داری؟
نه، اینطور نیست و به کاری که انجام می‌دهم اعتقاد و باور دارم. ورزشکار بیشتر از آنکه دنبال ثروت‌اندوزی و مدال‌آوری باشد، باید نماد انسانیت باشد. حرکت‌هایی مانند مبارزه نکردن با نمایندگان رژیم صهیونیستی هم نشانگر انسانیت است و من به عنوان یک ورزشکار ایرانی این راه انتخاب کردم. اکثر ورزشکاران کشورمان به این مسئله باور دارند و من هم به مبارزه نکردن با نمایندگان رژیم اشغالگر قدس اعتقاد دارم و معتقدم وقتی یک ورزشکار ایرانی این حرکت را انجام می‌دهد، همه مردم ایران و فلسطین، ورزشکار را تحسین می‌کنند و این کمتر از تحسین‌های زمانی که مدال می‌گیریم، نیست.
ـ البته در این حرکت بزرگ ورزشکاران ایرانی تنها نیستند.
بله، مسابقه ندادن با نمایندگان رژیم صهیونیستی تنها مختص ورزشکاران ایرانی نیست و در سایر کشور‌ها هم می‌بینیم که برخی ورزشکاران با نماینده رژیم صهیونیستی مسابقه نمی‌دهند، مانند چند وقت پیش که یک شطرنج‌باز اوکراینی با پوشیدن تی‌شرتی که عکس حضرت آقا بر آن نقش بسته بود با ورزشکار صهیونیست مسابقه نداد.
ـ تصور کن ۱۰ سال دیگر در مسابقات شطرنج قهرمانی جهان برای رسیدن به مدال طلا باید شطرنج‌باز اسرائیلی روبه‌رو شوی، آیا باز هم حرکتی را که در سوئد انجام دادی، تکرار می‌کنی؟
قطعاً حرکتم را تکرار می‌کنم و مسابقه نمی‌دهم و هیچ‌وقت آرمان‌هایی که دارم را فدای مدال طلای جهان نمی‌کنم.
...............................
پایان پیام/ 167