به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ اندیشمند آرژانتینی و از مبلغین بینالمللی اسلام گفت: برای راهپیمایی اربعین از تعدادی خبرنگار خارجی دعوت کردیم که از جمعیت میلیونی مردم گزارش تهیه کنند اما برخی از دولت ها مانع از حضور آنان شده اند.
«سهیل اسعد» در مورد جهانیسازی پیادهروی اربعین و انتقال این فرهنگ به مردم جهان گفت: وقتی صحبت از یک کار رسانهای بینالمللی میشود باید توجه داشت که این مسئله دارای درجاتی است؛ به نظرم بُعد بینالمللی هر اتفاق به معنای اینکه به همه دنیا برسیم، ایدهآل است؛ همانطور که میدانید توسعه بینالمللی کارهای رسانهای اینگونه نیست که یکروزه بتوانیم به همه دنیا برسیم؛ معمولا کارهای رسانهای، فرهنگی، مستندسازی و ... اینگونه است که باید از یک نقطه شروع شده و این دایره آرامآرام وسعت پیدا کند و جهانی شود.
وی ادامه داد: دقت داشته باشید که کار بینالمللی بسیار سخت است؛ زبانهای مختلف، فرهنگها، مرزهای جغرافیایی، مسافتها و ... کار را سخت میکند و از همین منظر امکانات کار بینالمللی با امکانات کار درون مرزی فرق دارد؛ البته نمیتوانیم بگوییم که کار بینالمللی انجام نشده است اما امکانات و تجربهمان محدود است؛ کار رسانهای بینالمللی نیاز به پیگیری میدانی و تسهیلاتی دارد که باید فراهم شود.
این مبلغ آرژانتینی افزود: علاوهبراین، جو سیاسی و فشارهایی از سوی دشمنان حاکم است که اجازه نمیدهند در این مرحله فرهنگ اربعین، بینالمللی شود، بنابراین برای رساندن پیام جهانی اربعین به مخاطبان دیگر کشورها علاوه بر انجام کار رسانهای باید با فشارهای سیاسی دشمنان هم مقابله کرد.
اسعد در پاسخ به سوالی مبنی بر واکنش یک مستندساز بینالمللی برای حضور در بزرگترین راهپیمایی مردمی جهان چیست، گفت: دولت ها اجازه حضور مستندسازان حرفهای را برای شرکت در مراسم راهپیمایی اربعین نمی دهند. ما در یک تجربه کوچکتر، موضوع حضور خبرنگاران در این پیادهروی را مطرح کردیم و گفتیم که شما بیایید و از این راهیپمایی بزرگ مردمی گزارش و مقاله تهیه کنید و در رسانههایتان انتشار دهید؛ برای مثال از یک روزنامهنگار فرانسوی دعوت کردیم، باید بگویم بسیاری از افرادی که دعوت کردیم، اجازه پیدا نکردند که حضور یابند؛ خیلی شفاف هم این موضوع را به ما گفتند که فلانی اجازه ندارد به درخواست شما پاسخ مثبت دهد. بنابراین اگر از تاثیر سیاست صحبت کردم به این دلیل است که قضیه بالاتر از رسانه، امکانات خبری و ... است. موکد میگویم «در معادلات آنان قضیه اربعین نباید منتشر شود و ماجرای امام حسین نباید به گوش دنیا برسد» بنابراین تلاش میکنند که هر پل ارتباطی و راهی که باز میشود تا این پیام را به گوش مردم جهان برساند، ببندند. مخفی هم نیست و دشمن علنی میگوید که نباید هیچ خبری از این ماجرا منتشر شود.
این کارشناس مذهبی در مورد راههای عبور از بایکوت رسانهای گفت: در مواردی یک سری بابهایی در رسانههای دنیا باز میشود که با ما مشترک است؛ برای مثال، در زمان ریاستجمهوری چاوز در ونزوئلا، ماهواره ونزوئلایی یکی از رسانههایی بود که همراهی میکرد و حتی فیلم «اصحاب کهف»، «مریم مقدس» و «امامعلی» را برای مخاطبان آمریکای لاتین پخش کرد؛ باید سعی کنیم از این موارد بیشتر پیدا کنیم، برای مثال، میتوان روی رسانههای کشورهایی مثل چین، کرهشمالی، روسیه، کشورهای آمریکای لاتین و ... حساب باز کرد. من فکر میکنم که باید از ظرفیت جبههای در دنیا که با ما مشترک هستند استفاده کنیم. معتقدم که راههای آلترناتیو زیادی برای رسانهای کردن راهپیمایی اربعین و رساندن صدای اسلام به جهانیان داریم.
سهیل اسعد در مورد ساخت مستندهای اربعینی درخواستی را از فیلمسازان مطرح کرد و گفت: الفبای مستندسازی این است که فیلمساز قبل از ورود به صحنه چارچوب و سناریو داشته باشد. مستندسازانی را دیدهام که دوربین به دست گرفته و تصویربرداری میکنند؛ ازشان میپرسم که چه کار میکنید؟ میگویند که فعلا فیلمبرداری میکنیم. تعجب میکنم؛ این که ادبیات مستندسازی نیست؛ در فیلمسازی همیشه میگویند که باید هدف را مشخص کنید؛ سپس براساس آن هدف مخاطبتان را مشخص کنید، موضوع را پیدا کنید و ... ما در مدیریت اسلامی داریم که مرحله قبل از اجرا حساسترین مرحله است، این مرحله شامل تحقیق، پژوهش، حضور در میدان و ... است. وقتی این مرحله پرحجم که انرژی زیادی از شما میگیرد به اتمام رسید، اجرا بسیار ساده است. متاسفانه ما برعکس عمل میکنیم، در مرحله برنامهریزی ضعیف عمل میکنیم و همه انرژی خود را در مرحله اجرا خرج میکنیم. این ضعف مدیریتی ساخت مستند است.
او در پایان گفت: به نظرم تفصیلات اربعین هر کدام یک سوژه جدید است که باید دیده شود، لازم است دقتهای بیشتری به موضوعات ریز داشته باشیم که حتی در مواردی میتواند برای مخاطب بینالمللی جذاب باشد. گاهی اوقات شما میتوانید یک حرف را به صورت غیرمستقیم بزنید که شاید بهتر هم دیده شود.
.............................
پایان پیام/ 167