به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ «داگلاس مک کنان» که خود پیشتر در دوران ریاست جمهوری ریگان و جرج بوش، در کاخ سفید مشغول به کار بوده است و همچنین در پنتاگون در دوران ریاست جمهوری جرج بوش، فعالیت داشته است فرضیه هوش بالای ترامپ را که مبتنی بر الگو‌های آمریکایی موفقیت است به چالش کشیده است.
وی در مطلبی که در پایگاه خبری هیل منتشر کرد نوشته است:
"آیا ترامپ باهوش ترین رئیس جمهورِ تاریخ آمریکاست؟
این مقاله را در حالی می نویسم که کتابِ درجه یکِ آمازون "نبوغ بسیار پایدار: آزمایش آمریکا توسط دونالد جی ترامپ" نام دارد. این کتاب که بیش از همه در مورد آن حرف می زنند، توسط دو خبرنگار "واشنگتن پست" به رشته تحریر درآمده است؛ رسانه ای که عمیقا از ترامپ، متنفر است. آنگونه که از تبلیغات این کتاب و همچنین استقبال از آن برمی آید، نویسندگان آن برندگانِ احتمالی جایزه پولیتزر خواهند بود.
نویسندگانِ این کتاب، در جریان اثرِ خود، رئیس جمهور آمریکا را تحقیر کرده و واقعیتِ منفی او را عیان می سازند. عنوانِ این کتاب، که در واقع حمله ای بر علیه ترامپ است از دلِ رشته توئیت های ترامپ در دو سال پیش، هنگامی وی سعی داشت از خود در برابرِ کتابی دیگری که نویسنده ای لیبرال آن را نوشته بود و سرشار از حملات بر علیه شخصِ ترامپ بود، الهام گرفته شده است.
کتابِ مذکور "آتش و خشم" نام داشت و به قلمِ مایکل وولف نوشته شده بود. بسیاری از طرفداران ترامپ بر این باور بودند که کتابِ وولف، سرشار از اطلاعات نادرست درباره رئیس جمهور آمریکاست. با این همه، در آن دوره، رسانه ها به این کتاب و نویسنده آن پوشش خیره کننده ای را تخصیص دادند. امری که ترامپ را به این نتیجه رساند که چاره ای ندارد جز دفاع از خودش بر علیه آنچه مایکل وولف در کتابش بر علیه او مطرح کرده است. از این رو، وی شروع به نگارشِ رشته توئیت هایی به سبک خود کرد. دو سال قبل، رئیس جمهور ترامپ گفت: "اکنون که پرونده تبانی با روسیه پس از یک سال بررسی های موشکافانه بسته شده و مشخص شد که این پرونده، اقدامی برای فریب افکار عمومی(از سوی دموکرات ها) بوده است، دموکرات ها و سگ های دست آموزشان نظیرِ رسانه هایی که اخبار جعلی تولید می کنند سعی دارند از دستورالعملِ سنتیِ رونالد ریگان استفاده کنند و اکنون می گویند من از ثبات ذهنی و هوش برخوردار نیستم. در طول زندگی ام، دو دارایی ارزشمندی که من داشته ام، یکی ثبات ذهنی و دیگر هوش و نبوغم بوده اند. من یک تاجر بسیار موفق بوده ام، یک ستاره تلویزیونی موفق بوده ام و در اولین تلاشم برای کسب کرسی ریاست جمهوری آمریکا، توانستم این منصب را کسب کنم. من فکر می کنم یکچنین انسانی را نباید باهوش نامید، وی نابغه است. یکچنین انسانی از نبوغ بسیار پایداری برخوردار است".
افرادی که ترامپ را می شناسند و یا حرف ها و اقدامات وی را دنبال می کنند، به خوبی آگاهند که وی علاقه عجیبی به استفاده از مبالغه گویی و دادن پاسخ هایی دارد که به بهترین نحو در خدمت منافع وی باشند.
شکی نیست که خبرنگاران واشنگتن پست از این موضوع اطلاع داشته اند با این حال، هنوز از عنوانِ یک نابغه بسیار پایدار استفاده کرده اند تا به طور خاص، خودمحوری و خودخواهی ترامپ را نشان دهند و موجب جلب توجه به کتاب خود و همچنین فروشِ بالایِ آن شوند. توئیت های رئیس جمهور آمریکا (که بیش از این به آنها اشاره شد) و همچنین کتابی که خبرنگاران واشنگتن پست درباره وی نوشته اند، یک مناظره جنجالی رابرمی انگیزند و پرسش مهمی را مطرح می کند: آیا دونالد ترامپ یکی از باهوش ترین روسای جمهور تاریخ آمریکا است؟
پاسخ به این پرسش، به معیاری که به کار گرفته می شود بستگی دارد. درست در همین نقطه می توانید خشم و عصبانیتی که در این باره امکان بروز می یابد را ردیابی کنید. لیبرال ها در این رابطه، نام هایی نظیرِ واشینگتن، جفرسون، لینکلن، روزولت، کندی، کلینتون، و اوباما را مطرح خواهند کرد.
جفرسون و بیل کلینتون، در زمره افرادی هستند که از دید دموکرات ها از بهره هوشی بالایی برخوردار بودند. جان اف کندی رئیس جمهور اسبق آمریکا، سال 1962 در جریان یک مهمانی شام در کاخ سفید گفت: من فکر می کنم که اکنون خارق العاده ترین مجموعه از استعدادها و دانش بشری، در کاخ سفید جمع شده اند. البته که باید از این گزاره، توماس جفرسون و دوره وی را مستثنی کرد.
حدودا 200 سال پس از مرگ توماس جفرسون، نبوغ وی همچنان در آزمون زمان، با موفقیت خود را نشان می دهد. موضوعی که لزوما در مورد دیگر رؤسای جمهور آمریکا صدق نمی کند.
اگر قرار است معیارِ باهوش بودن: هوشِ خام و نپخته، تلقی های عمومی(کلیشه ای) از هوش، موفقیت تجاری، ایجاد شغل، تولید ثروت، غریزه جنگندگی، و بلوف زنی باشد، در آن صورت می توان گفت: بله، ترامپ می تواند در صدر هرمِ باهوش ترین رؤسای جمهور آمریکا قرار بگیرد. این نکته که ترامپ آنگونه که می گوید: خود را فردی می داند که در اولین تلاش توانسته رئیس جمهور آمریکا شود (بر خلاف تمامی انتظارات و بدون داشتن هیچ گونه تجربه سیاسی و تحت حملات شدیدِ محافل آکادمیک، هالیوود و رسانه های جریان اصلی) نیز چندان موضوع قابل افتخاری نیست و سرشار عیب و نقص است.
20 ژانویه 2017، متاسفانه ترامپ که نمونه انسانی بیمار به شهرت و موفقیت تجاری است، به عنوان چهل و پنجمین رئیس جمهور آمریکا سوگند یاد کرد. نبوغ (و نابغه) بسیار پایدار ترامپ، بستگی به انتخاب مجدد وی در انتخابات نوامبر 2020 ریاست جمهوری آمریکا دارد. مخالفان ترامپ باید تمام تلاش خود را بکنند و وی را در انتخاباتِ پیش رو شکست دهند."
......................................
پایان پیام/ 101