به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ قائم مقام دبیرکل و معاون امور فرهنگی مجمع جهانی اهل بیت(ع) و از اساتید تفسیر حوزه علمیه قم دعای روز بیست و ششم ماه رمضان را شرح کرد.
متن سخنان حجت الاسلام والمسلمین «احمد احمدی‌تبار» به شرح زیر است:
"اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً وذَنْبی فیهِ مَغْفوراً وعَملی فیهِ مَقْبولاً وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین"
دعای سالک راه حق در روز 26 ماه رمضان به درگاه حضرت حق این است که " اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً " خدایا سعی و تلاش من را مشکور قرار بده. اعمال و کارهای نیک که انجام می دهیم باید به مرحله ای برسد و رشدی پیدا کند تا بتواند مورد پذیرش حضرت حق واقع شود. برای اینکه عمل مورد پذیرش درگاه الهی واقع شود زمینه هایی را باید فراهم کنیم تا عمل ثمر دهد و ثمر آن تشکر از خداوند است. برای بارور شدن و به ثمر رسیدن عمل، اولین نیاز این است که عمل باید سالم از ریا و شرک باشد؛ دانه سالم می تواند رشد کند. نیاز دوم برای به ثمر نشستن عمل این است که نور ولایت بر اعمال انسان بتابد. اگر نور ولایت بر اعمال انسان نتابد، اعمال می پوسد و از بین می رود. لذا قرآن عمل برخی انسان ها را اینگونه بیان می کند: " أعْمَالُهُمْ کرَمادٍ اشْتدَّتْ بِهِ الرّیحُ فی یومٍ عاصفٍ" اعمال آنها مثل خاکسترهایی است که بر باد داده می شود. عنصر سوم حفاظت از عمل است. یعنی انسان پس از انجام عمل، آن را حفاظت کند و حبط و نابود نکند. لذا خواسته سالک حق در این روز از خداوند این است که خدیا سعی ما را مشکور قرار بده و سعی مشکور، زمینه هایی می خواهد تا در خود ایجاد کنیم.
خواسته دوم این است که "و ذَنْبی فیهِ مَغْفوراً" خدایا گناه من را ببخش و مورد غفران و بخشش قرار بده؛ به گونه ای که گناه از صحیفه اعمال من خارج شود که اگر گناه در صحیفه عمل انسان باشد، نمی گذارد عمل صالح اش او را به جایی برساند؛ یعنی عمل صالح را هم خراب می کند. لذا انسان باید دائماً مواظب نفس خود باشد.
"وعَیْبی فیهِ مَسْتوراً" خدایا عیوب من را بپوشان. خدایا؛ ستار هستی و همه عیب های ما را از خود و دیگران پوشانده ای که چه قدر گرفتاری داریم. خدایا خودت حفاظت کن که دیگران عیب های من را نبینند و مرا موفق کن که عیب هایم را اصلاح کنم.
"یا أسْمَعِ السّامعین" ای کسی که شنواترین شنوایی و هر کس که او را صدا کند پاسخ می دهی که فرمود: "أَبَعِيدٌ أَنْتَ مِنِّي فَأُنَادِيَكَ أَمْ قَرِيبٌ فَأُنَاجِيَكَ" خدایا دور از منی که فریاد زنم و تو را صدا کنم یا نزدیک هستی که با تو نجوا و آهسته صحبت کنم و فرمود "انا جلیس من جالسنی" من همنشین کسی هستم که همنشین من باشد.
.............................
پایان پیام/ 167