به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ "آخرین نماز در حلب" شامل مجموعه خاطرات شهید مدافع حرم، عباس دانشگر، همزمان با چهارمین سالگرد شهادت این "جوان مؤمن انقلابی" به همت انتشارات شهید کاظمی به زیور طبع آراسته شد.
شهید عباس دانشگر یکی از شهدای مدافع حرم و از پاسداران جوانی است که رهبر معظم انقلاب در وصف او از عنوان "جوان مؤمن انقلابی" استفاده کردند.
در زندگی نامه این شهید سرافراز آمده است:"عباس متولد اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۲ از شهرستان سمنان است. حضور او در پایگاه و بسیج موجب شد که رفتار و گفتارش با اخلاق اسلامی آراسته شود.
رابطه ای صمیمی و عاطفی با دوستانش پیدا می کرد. در سال ۱۳۹۰ کنکور سراسری شرکت کرد و با رتبه عالی در دانشگاه سمنان و در رشته مهندسی کامپیوتر(نرم افزار) قبول شد، اما به جهت علاقه ای که به سپاه پاسداران داشت، در آزمون دانشگاه امام حسین (ع) هم شرکت کرد و قبول شد.
پنجم مهر ماه سال ۱۳۹۰ وارد این دانشگاه و پس از گذشت یک سال دوره آموزش عمومی افسری را پشت سر گذاشت. دوم اردیبهشت سال ۱۳۹۵ به جبهه مقاومت در سوریه پیوست و سرانجام در بیستم خرداد در حومه جنوبی شهر حلب سوریه با موشک تاو آمریکایی به توفیق عالی شهادت نائل آمد.
در بخشی از این کتاب خواندنی آمده است:"بعد از دو هفته از شهادتش، ساکش به دستمان رسید وسایل داخل ساک را یک به یک دیدم و ساک را کنار اتاق گذاشتم. در نیمههای شب ناگاه صدای اذان را شنیدم و از خواب پریدم. ساعت را نگاه کردم. دیدم نیم ساعت به اذان شرعی مانده؛ هیجان تمام وجودم را گرفته بود؛ دویدم در حیاط خانه که ببینم صدای اذان از مناره مسجد است یا نه! متوجه شدم صدای اذان از داخل خانه است؛ وقتی خوب دقیق شدم؛ دیدم اذان از ساک کنار اتاق است. سراسیمه به سمتش رفتم و گوشی تلفن عباس در ساک بود؛ گرفتم، نگاهم به آن خیره شد... روی صفحه نوشته بود: «اذان به وقت حلب»
یک سالی از شهادت عباس میگذرد هنوز در خانه ما صدای اذان در سه نوبت به افق حلب پخش میشود یکبار دست بردم که حذفش کنم دلم نیامد با خود گفتم بگذار هر روز ندای الله اکبر در خانه طنین انداز شود تا مرهمی بر دل باشد. "
گفتنی است علاقه مندان برای تهیه این کتاب با ۲۰ درصد تخفیف و همچنین امضا و دست خط یادگاری پدر شهید میتوانند از طریق درگاه اینترنتی nashreshahidkazemi.ir و یا از طریق ارسال نام کتاب به سامانه ۳۰۰۰۱۴۱۴۴۱ آن را تهیه کنند.
.............................
پایان پیام/ 167