به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت الاسلام «سید جاسم الموسوی الطویرجاوی» خطیب معروف حسینی بعد از مدتی تحمل بیماری و در سن ۷۳ سالگی در یکی از بیمارستان های کویت دار فانی را وداع کرد.
خبر درگذشت وی بازتاب گسترده ای در محافل عراقی داشته و رحلتش را خسارتی جبران ناپذیر توصیف کردند و نخست وزیر عراق هواپیمایی برای انتقال وی از کویت به نجف اشرف فرستاد.
* زندگینامه مختصر حجت الاسلام سید جاسم الطویرجاوی
سید جاسم الموسوی الطویرجاوی در سال ۱۹۴۷ میلادی در شهر نجف اشرف به دنیا آمد. او یکی از خطیبان برجسته منبر حسینی است که عمرش را در راه خدمت به اهل بیت (ع) سپری کرد و نامش در میان خادمان اهل بیت (ع) به ثبت رسید.
این خطیب حسینی از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۸۰ میلادی زیر گنبد حرم امام حسین (علیه السلام) مراسم روضه خوانی داشت و قبل از اینکه در حرم امام حسین (ع) مجلس روضه برگزار کند، در دسته عزاداری "هروله طویریج" می خواند، لذا لقب طویرجاوی را به او دادند.
او دروس حوزوی را در حوزه نجف اشرف و در نزد اساتیدی مثل شیخ عزالدین الجزائری و شیخ طه البصری آموخت. در سال ۱۹۸۰ که اوضاع عراق به هم ریخته بود و اعدام و بازداشت در دوران رژیم صدام اوج گرفته بود به کویت سفر کرد و مورد استقبال قرار گرفت و بعد از ورود بعثی ها به کویت، در سال ۱۹۹۰ به ایران رفت.
سید الطویرجاوی در ایران، سوریه، لبنان، عربستان، کویت، بحرین، قطر و انگلیس روضه خوانی کرده است و همگی از وی استقبال کرده اند. وی در طول زندگی خود بیشترین تأثیر را از پدرش گرفت که او را با عشق امام حسین (ع) تربیت کرد.
این خطیب حسینی، آیت الله سید محسن حکیم را پدر معنوی خود می دانست و پیوسته با مراجع نجف اشرف در ارتباط بود و یک بار در یک مجلس بزرگی که آیت الله سید ابوالقاسم خوئی حضور داشت وارد شد و آن مرجع وی را در کنار خود نشاند و او را مداح امام حسین(ع) صدا زد. همچنین آیت الله سید محمد باقر صدر در شب های جمعه به کربلا می آمد و در مجالس وی شرکت می کرد.
سید الطویرجاوی از سوی رژیم بعثی صدام تحت فشار و آزار و اذیت قرار گرفت. یکبار رئیس سازمان امنیت رژیم بعث وی را احضار کرده و در خصوص زیارت عاشورا صحبت کرد و گفت که لعن های موجود در زیارت عاشورا بی احترامی به امت عربی است. سپس رئیس سازمان امنیت گفت که شعائر، پختن و توزیع غذا چه فایده ای دارد. او از سید الطویرجاوی خواست که با رژیم همکاری کند، به همین خاطر سید تصمیم به ترک عراق در ۱۹۸۰ گرفت و آنها بر آزار وی اصرار ورزیدند و در سال ۱۹۸۲ فرزندش قطحان را اعدام کردند.
........................
پایان پیام/ 101