به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حضرت آیت‌الله ناصر مکارم شیرازی برای چهارمین همایش نکوداشت مقام شامخ ام‌المؤمنین حضرت‌خدیجه‌کبری(س) با عنوان «بانوی فضیلت؛ حامی رسالت»، پیامی ارسال کردند که شب گذشته توسط مرتضی نجفی قدسی در شبستان مصلای امام‌خمینی(ره) تهران قرائت شد. متن این پیام به شرح زیر است.
بسم الله الرحمن الرحیم
قبلاً لازم می‌دانم از تشکیل این همایش با شکوه برای بانوی بزرگ اسلام حضرت خدیجه کبری که تحت عنوان «بانوی فضیلت، حامی رسالت» در نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم برگزار میشود، از همه شما عزیزان و دست اندرکاران تشکر کنم.
از ویژگی‌های این همایش این است که برای بانوی بسیار والا مقام و مجاهدی تشکیل شده که عده‌ای خدمات برجسته او را به فراموشی سپرده‌اند و به همین جهت می‌توان او را بانوی مظلومه نام نهاد، در حالی که زندگی او می‌تواند الگوی بسیار ارزنده‌ای برای همه مجاهدان راه حق اعم از زنان و مردان باشد.
این بانوی بزرگوار از کسانی است که مصداق بارز کلام امیرمومنان در نهج البلاغه می‌باشد که فرمود: «لا تَسْتَوْحِشُوا فِى طَرِيقِ الْهُدى لِقِلَّةِ أَهْلِهِ» آری، او در مسیر حمایت از پیغمبر اکرم(ص) و آیین اسلام از کمی همراهان هرگز وحشت به خود راه نداد و می‌گفت خدا با ماست و کسی که خدا با اوست، تنها نیست.
آری، این بانوی بزرگوار مصداق بارز همین موضوع است. در زمانی که پیغمبر اکرم(ص) تنهای تنها بود او اولین کسی بود که به پیغمبر اکرم(ص) ایمان آورد و در کنار او همچون کوه استوار ایستاد و با تمام وجود خود از آن حضرت حمایت می‌کرد.
معروف است هر زمان که پیغمبر اکرم(ص) از مسجدالحرام بعد از تبلیغ اسلام به خانه بازمی‌گشت و بدن نازنین آن حضرت بر اثر سنگ‌های دشمنان مجروح بود این بانوی صبور، زخم‌های پیغمبر را می‌بست و آن حضرت را دلداری می‌داد.
یکی از نشانه‌های مظلومیت این بانوی بزرگوار این است که تنها دوران مشقت‌بار زندگی پیغمبر اکرم(ص) را در مکه دید که در حلقه محاصره دشمنان سخت گرفتار بود و حتی این بانو زمانی از دنیا چشم پوشید که مسلمانان در شعب ابوطالب در محاصره شدید دشمن بودند و به این ترتیب هرگز دوران پیروزی و عظمت پیغمبر اکرم(ص) را که در جزیرة العرب به اوج خود رسید و همه دشمنان در برابر او تسلیم شدند و بانگ توحید و الله اکبر تمام فضای حجاز را پر کرد، مشاهده نکرد. آری، او با غم و اندوهی جانکاه چشم از جهان بربست و پیغمبر اکرم(ص) و دخترش فاطمه زهرا(س) را داغدار ساخت در حالی که وظیفه خود را در حمایت از اسلام و همسرش رسول خدا(ص) انجام داده بود.
زوایای زندگی این بانوی بزرگ واقعاً مطالعه کردنی است که در هر زاویه‌اش درسی نهفته است، گرچه در بعضی از اذهان معروف شده که او هنگام ازدواج با پیامبر اسلام(ص) 40 سال داشت و پیش از آن حضرت با دو نفر دیگر به نام‌های ابوهاله تمیمی و عتیق بن عائد ازدواج کرده بود و از آنان فرزندانی نیز داشت، ولی هر دو مسئله از نظر محققین و بزرگان تاریخ و حدیث اشتباه و نادرست است.
مطابق تحقیق دانشمندان آگاه حضرت خدیجه(س) هنگام ازدواج با پیامبر 25 ساله یا 28 ساله و دوشیزه بوده و روایت 40 سال یک روایت غیر قابل اعتماد است و آن دو نفر که به عنوان شوهر قبلی او ذکر شده شوهر خواهر او بوده‌اند که نامش هاله بود و فرزندانی را که نام می‌برند مربوط به خواهر اوست. بلاذری از علمای معروف اهل سنت در انساب الاشراف می‌گوید: خدیجه هنگام ازدواج با پیغمبر اکرم(ص) دوشیزه‌ای 28 ساله بود. (ج1، ص98)
ابن العماد حنبلی در شذرات الذهب نقل می‌کند که خدیجه هنگام ازدواج با پیامبر اکرم(ص) 27 ساله بود (شذرات الذهب، ج1، ص14) و گروه زیادی از علمای شیعه و اهل سنت به این حقیقت اعتراف کرده‌اند که ذکر نام همه آن‌ها به درازا می‌کشد.
حضرت خدیجه(س) در چهره پیغمبر اکرم(ص) در همان جوانی آینده فوق العاده‌ای را گویا مشاهده می‌کرد که هنگام ازدواج با آن حضرت علی‌رغم نکوهش فراوان زنان عرب که چرا زن با شخصیت و ثروتمندی مثل خدیجه چگونه با جوانی یتیم و ظاهراً فقیر ازدواج می‌کند با افتخار خواستگاری ابوطالب را برای پیغمبر اکرم(ص) پذیرفت. جالب اینکه مهریه‌ای که برای او تعیین شده بود و 90 مثقال طلا بود را خدیجه(س) شخصاً با افتخار پذیرفت. (یعنی من آن را به حضرت محمد(ص) تقدیم می‌کنم تا او به عنوان مهریه به من بپردازد)
این بانوی بزرگوار در تمام دوران زندگی‌اش بعد از بعثت پیغمبر اکرم(ص) یعنی حدود 10 سال دائماً مظلوم و در فشار بود، داستان تولد بانوی اسلام حضرت زهرا(س) را همه شنیده‌ایم که احدی از زنان قریش هنگام وضع حمل به یاری حضرت خدیجه(س) نیامد تا اینکه مطابق روایتی که نقل می کند چهار زن بهشتی به یاری او آمدند.
تمام فشارهای سختی که در دوران مکّه بعد از بعثت بر پیغمبر اکرم(ص) وارد شد در واقع به خدیجه(س) نیز وارد می شد و فداکاری بی‌نظیر او بهترین خدمت او به اسلام و پیغمبر اکرم(ص) است.
در اینجا لازم می‌دانم به دو نکته مهم اشاره کنم:
اولاً، بعضی از متعصبان با تاریخ اسلام بازی سیاسی کردند و سعی کردند با تحریف تاریخ به مقصود خود جامه عمل بپوشانند.
مرحوم علامه امینی(ره) می‌گوید مورخان جیره‌خوار بنی امیه سعی داشتند هر کسی را که ارتباط خاصی با امیرمؤمنان علی(ع) داشت و از یاران خاص آن حضرت بود را به نحوی لکه‌دار کنند هر چند از بزرگان اسلام بود. به عنوان نمونه ابوذر یار خاص پیامبر اسلام(ص) کسی که به گفته رسول خدا(ص) در روی زمین از او راستگوتر نبود، او را متهم به اشتراکیه و کمونیسم کردند چرا که او در کلمات خود تعبیر به مال الله می‌کرد و این تعبیر نشان می‌دهد او عقیده به مالکیت شخص نداشت.
در حالی که این تعبیر در دو جای قرآن مجید، یک مورد با صراحت و دریک مورد دیگر با دلالت التزامی وارد شده است.
این متعصبان برای اینکه مقام حضرت خدیجه را که برترین همسران پیامبر بود، کم کنند و بعضی دیگر از زوجات آن حضرت را بر او مقدم بشمرند، گفتند خدیجه دوشیزه نبوده و 40 ساله بود و با این سخن بتوانند ضربه‌ای هم بر شخصیت پیامبر بزنند که آن حضرت بخاطر اموال خدیجه با او بیعت کرد، زیرا 15 سال از آن حضرت بزرگ‌تر و دوشیزه هم نبود، ولی همان‌گونه که عرض شد بسیاری از محققان بحث 40 سالگی آن حضرت را یک روایت ضعیف دانسته‌اند.
ثانیاً، سزاوار جامعه زنان و انقلابی و شجاع است که درباره حضرت خدیجه به عنوان یک سرمشق بسیار عالی بیندیشند و به او اقتدا کنند و از فداکاری‌های او درس بیاموزند، حتی نه تنها زنان بلکه مردان نیز می‌توانند به او اقتدا کنند. همان‌گونه که قرآن درباره همسر فرعون و مریم می‌گوید: «وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتًا فِي الْجَنَّةِ وَنَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ * وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ» (سوره تحریم، آیات 11 و 12)
در پایان دوام توفیقات شما قرآن‌پژوهان را در طی طریق قرآن و عترت و نشر معارف اسلامی از درگاه الهی مسئلت دارم.
قم – ناصر مکارم شیرازی
دهم رمضان 1438
مطابق با پانزدهم خرداد 1396
.................
پایان پیام/ 320