به گزارش خبرگزاری بین‌المللی
اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ نماز جمعه هفته گذشته مرکز اسلامی فرانکفورت، به امامت حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین
شیخ «محمود خلیل‌زاده»
در مسجد امام علی(ع) برگزار شد.
وی در ادامه مباحث پیشین و در شرح اسماء الهی، با اشاره به آیه 164 سوره آل عمران و آیه 94 سوره نساء به توضیح اسم «المنان» پرداخت و گفت: منت در فرهنگ زبان قرآن به نعمت سنگین و با ارزش گفته می‌شود و دو کاربرد کلی دارد؛ یکی منت فعلى و دیگری منت قولى یا زبانی. منت فعلی یا عملی آن است که کسی به دیگری احسان کرده و نعمتی برساند تا وی را خوشحال کند؛ منّت قولى یا زبانی، شمردن نعمت و به رخ كشيدن آن را گویند که از نظر اخلاقی از صفات زشت و مذموم انسانی است. در می‌توان کاربرد واژه منت را به این صورت بیان کرد: اول، منت عملی که به خدا نسبت داده می شود به معنی اعطای نعمت می باشد. دوم نیز منت عملی است که به انسان نسبت داده می‌شود و او در برابر هم‌نوع خود انجام می‌دهد و به معنی نیکی کردن به دیگران و رساندن نعمت به آنها گفته می‌شود. سوم، منت زبانی انسان است که به معنی به رخ کشیدن نیکی به دیگران می باشد و عملی ناپسند و غیر اخلاقی است؛ چهارم نیز منت زبانی است که به خدا نسبت داده می شود، نظیر آن چه در آیه 164 سوره آل عمران بیان شده است.
مدیر مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت در ادامه با این توضیح که هر نوع بیان کردنی به رخ کشیدن نیست تا ناپسند باشد، بلکه با توجه به نوع نعمت و شخص صاحب نعمت و انگیزه او می تواند حالت‌ها و احکام متعددی داشته باشد، افزود: گاهی انسان از نعمت های بزرگ الهی غافل شده و آنها را به حساب نمی‌آورند و قدر آن را نمی داند در حالی که خدا از آفرینش و بخشش چنین نعمت‌هایی، اهداف والا و با ارزشی داشته که همه انسان‌ها باید متوجه باشند و آن اهداف را محقق سازند. بیان نعمت به این جهت است که بدانیم ما بیهوده خلق نشده‌ایم، فرستادن پیامبران، دادن عقل، خلق آسمان و زمین و کوه و دشت، خورشید و ماه و برف و باران، همه و همه برای این است که از غفلت خارج شده و به سوی هدایت حرکت کنیم. خداوند وقتی این نعمت‌ها را بیان می‌کند، در صدد مطلع کردن انسان از این نعمت‌ها و ارزش آنهاست. ضمنا خدا برای هر نعمتی از کوچک و بزرگ بر انسان، از تعبیر منت استفاده نکرده است و اگر این تعبیر را درباره نعمتی به کار برده است، نشانه‌ی اهمیت بالای آن نعمت است نظیر بعثت پیامبران وهدایت انسان‌ها. سهم انسان مومن از این صفت ربانی این است که بداند منّان حقیقی خدا است و نعمت های بی شمار برای انسان داده است. دوم اینکه بایستی توجه داشت، وظیفه ما خوبی به دیگران است و این هم به خدای منان بر می‌گردد لذا نبایستی با منت گذاردن به دیگران، ارزش خوبی های خود از بین ببریم.
شیخ محمود خلیل‌زاده در خطبه دوم، پس از توصیه خود و سایر نمازگزاران به رعایت تقوای الهی با بیان روایتی از امام زین العابدین علیه‌السلام که فرمودند: من دوست دارم کاری را هر چند اندک باشد ادامه و استمرار دهم، گفت: برخی افراد در حرکت های هیجانی، با سرعت و شدت قدم‌هایی بر می‌دارند و گاهی هم ممکن است به نتایجی برسند اما رفتار آنها مانند باران تندی است که چه بسا سیل ایجاد می‌کند، تخریب دارد و به دستاوردهای دیگران نیز آسیب می زند. این حرکت های هیجانی حتی در دین داری نیز آسیب های فراوان دارد. افرادی که با شدت و هیجان به مناسک دینی و کنش‌های مذهبی رو می‌آورند اما خیلی زود خسته شده و با محروم کردن خود از برنامه ربوبی پروردگار به خود آسیب می‌زنند و مسیر رشدشان را از بین می‌برند. از فرمایش امام سجاد (ع) می آموزیم که پیوستگی و دوام در کا‌رها، شرط موفقیت انسان می باشد. استمرار مفهوم مهمی است که به پیوستگی، ثبات و ادامۀ یک فعالیت یا موقعیت خاص اشاره دارد؛ به عبارت دیگر استمرار، به معنای ادامه بدون وقفه یک عمل یا موقعیت است. این مفهوم در مواردی مانند: زندگی روزمره، دین داری، دانش، روابط اجتماعی و خانوادگی صدق می کند. در حوزه تربیت دینی نیز باید دقت داشت که بجای حرکت‌های هیجانی زودگذر، برنامه های طولانی مدت و با دوام را انتخاب کرد حتی اگرعمل آن اندک باشد. اگر عبادت کردن دوام داشته و پیوسته باشد، گرچه اندک، محبوب و ثمربخش خواهد بود.
................................
پایان پیام | 348