آیت الله جوادی آملی: جامعه را با امر به معروف و خُلق حسن اداره كنیم

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ «آیت الله العظمی جوادی آملی» از مراجع تقلید شیعه امروز - پنج‌شنبه 18 آذر - در درس اخلاق هفتگی خود سالروز شهادت امام یازدهم(ع) را تسلیت گفتند و در  بیان سیره علمی و عملی آن حضرت اظهار داشتند: وجود مبارك امام یازدهم مانند ائمه دیگر گرچه توفیق تشكیل حوزه علمیه به صورت رسمی نداشتند اما با سیره علمی و عملی خود قرآن را به خوبی تفسیر و مردم را به قرآن دعوت كردند؛ یعنی رفتار و گفتار ایشان در نامه‌ها و مسائل شخصی جز تفسیر قرآن چیز دیگری نبود.

ایشان ادامه دادند: وجود مبار ك امام عسكری(ع) وقتی جریان قربة الی الله را تبیین می‌كند كه انسان می‌تواند به خدا نزدیك شود و اگر نزدیك شد جزء مقربان خواهد بود و اگر جزء مقربان بود بسیاری از اسرار عالم برای آنها روشن می‌شود كه ﴿إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفی‏ عِلِّیِّینَ ٭ وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّیُّونَ ٭ كِتابٌ مَرْقُومٌ ٭ یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ﴾ این قرب الی الله آثار فراوانی دارد كه انسان به مقام مقرّبین می‌رسد وقتی مقرّب شد نه تنها وضع خودش را می‌بیند بلكه از اوضاع دیگران هم باخبراست.

معظم له در ادامه بیان داشتند: قرآن كریم مردم را به سه دسته تقسیم كرد؛ آنها كه بیراهه‌ رفته اند ، آنها كه در راهند و بعضی‌ها به آن قله نهایی رسیده و می‌رسند، بعضیها نزدیك آن قله‌اند آنها كه قله را فتح می‌كنند جزء مقربان‌اند آنها كه نزدیك فتح قله‌اند جزء ابرارند، از ابرار به عنوان اصحاب میمنه یاد می‌كند. اصحاب میمنه نه یعنی دست راستی! یُمن یعنی بركت، مَیمنه یعنی بركت داشتن. اصولاً اصحاب میمنه جز با بركت با چیزی مأنوس نیستند.

مرجع عالیقدر در ادامه سخنانشان به بیان روایتی از امام حسن عسكری(ع) پرداخته و بیان داشتند: ما برای اینكه به چنین مقامی نزدیك شویم وجود مبارك امام عسكری به ما راه نشان داد كه «ان الوصول الی الله سفر لا یدرك الا بامتطاء اللیل» یعنی همه ما مأموریم به تقرّب، كارهای ما باید قربة الی الله باشد ما از خدا دوریم در عین حال كه ﴿هُوَ مَعَكُمْ أَیْنَ ما كُنْتُمْ﴾ راه رسیدن به قُرب الهی فراوان است ولی بهترین و آسان‌ترینش نماز شب است، یك مسافر رهتوشه می‌خواهد مگر می‌شود مسافر بدون زادراه حركت كند فرمود: ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوی﴾ تقوا زادراه است بسیار خب اما هر مسافری سواره نیست زادراه دارد هر انسان پارسایی سواره نیست بعضی باتقوایند ولی پیاده‌اند لنگان لنگان می‌روند بعضی باتقوایند سواره می‌روند وجود مبارك امام عسكری(ع) فرمود این راه را بخواهی لنگان لنگان بروی به مقصد رسیدنت بسیار سخت است یك مركب خوب تهیه كن كه سریع تو را برساند فرمود وصول به خدا بدون مركب نماز شب ممكن نیست.

استاد برجسته حوزه علمیه در ادامه بیان داشتند: این بیان نورانی امام عسكری(ع) برای آن است كه فرمود: ﴿وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ عَسی‏ أَنْ یَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً﴾ پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّة والثناء) با همه مقاماتی كه داشتند ولی برای اینكه تتمّه راه را بهتر و سریع‌تر طی كنند خدا فرمود نماز شب را حتماً به پا بدار اگر بخواهی به مقام محمود كه شفاعت مطلق است بار یابی. خب اگر رسولِ ما موظف است چنین مركبی داشته باشد ما باید این سنّت را ائتسا كنیم یعنی اقتدا كنیم، ائتسا یعنی كسی را اُسوه خود قرار دادن خدا فرمود اُسوه شما پیغمبر است شما به او تأسّی كنید.

«آیت الله العظمی جوادی آملی» به مسئله عزّت و عزیز بودن مؤمن اشاره كرده و فرمودند: اگر كسی از حق فاصله گرفت باطل‌مدار بود ذلیل می‌شود، هیچ كس نمی‌تواند او را عزیز كند و بالعكس این از بیانات نورانی امام عسكری است فرمود درست است خدا فرمود عزت و ذلّتی داریم! اما مشیئتش حكیمانه است این بیان نورانی امام سجاد(ع) در صحیفه سجادیه ملاحظه فرمودید فرمود مشیئت او متنِ حكمت است ای خدایی كه هیچ وسیله‌ای نمی‌تواند مسیر مشیئت تو را عوض كند مشیئت و اراده تو حكیمانه است هیچ كس با دعا و تضرّع و ناله و توسل نمی‌تواند از خدا كاری بخواهد كه این كار حكیمانه نباشد این مطلب عمیق كلامی را وجود مبارك امام سجاد در ضمن دعا به ما فهماند اگر او بر اساس مشیئت عده‌ای را ذلیل یا عزیز می‌كند این را امام عسكری(ع) معنا كرده است فرمود اگر كسی حق را فهمید یك; باورش كرد دو; به آن عمل كرد سه; در جامعه منتشر كرد چهار; مثل اهل بیت(ع) این عزیز می‌شود و هیچ فرد یا جامعه‌ای حق را رها نكرده و به باطل گرایش پیدا نكرده الاّ اینكه ذلیل خواهد شد.

ایشان در پایان سخنانشان با تأكید بر مسئله امر به معروف و نهی از منكر اظهار داشتند: امر به معروف و نهی از منكر جزء واجبات رسمی ماست بركات فراوانی هم دارد امنیت جامعه را از هر جهت فراهم می‌كند یك مطلبی از وجود مبارك پیغمبر(علیه و علی آله آلاف التحیّة والثناء) رسید آن‌قدر این مطلب مهم است كه بعضی از عرفای بزرگ نُه قرن قبل این را در مهم‌ترین كتاب‌هایشان آوردند فرمود افراد جامعه مثل سرنشینان یك كشتی‌اند هر كسی یك صندلی دارد و جای خودش نشسته است اگر یك داس دست كسی باشد زیر صندلی خودش را بخواهد سوراخ كند بگوید چهاردیواری و آزادی من در خانه خودم آزادم اگر داس را از دستش گرفتند و گفتند این چنین نیست كه چهاردیواری و آزادی چهاردیواری برای آسایش است نه برای بی بند و باری این چهاردیواری برای استراحت و نشستن است نه برای بی بند و باری اگر این را از دستش گرفتند هم این شخص به مقصد می‌رسد هم سایر سرنشینان این كشتی اما اگر دستش را گرفتند گفتند چهاردیواری و اختیاری این زیر پای خودش را سوراخ كرد خب آب دریا وارد كشتی می‌شود همه را غرق می‌كند این یك تشبیه معقولی است و محسوس تا این حد در خیلی از نوشته‌های فارسی و عربی هست اما آنكه بزرگواران بهره بردند گفتند بدن خود انسان هم یك كشتی است هر عضوی نمی‌تواند بگوید چهاردیورای و اختیاری چشم نمی‌تواند بگوید من می‌خواهم لذت ببرم به تویِ دست و پا و گوش و زبان ربطی ندارد مگر كسی نامحرم را نگاه كرد فقط چشمش را در می‌آورند یا كلّ بدنش را می‌سوزانند این حرف عرفاست این دیگر در كتاب‌های عادی نیست فرمود دست موظف است، چشم و گوش و همه اعضا و جوارح موظف‌اند كه جلوی چشم را بگیرند بگویند تو نمی‌توانی بگویی چهار دیواری و اختیاری چون در روز قیامت كه فقط به چشم آسیب نمی‌رسانند به كلّ جوارح آسیب می‌رسانند وقتی بی‌عفتی آمد همه آسیب می‌بینند.

معظم له تاکید داشتند: بنابراین ما سرنشینان یك كشتی هستیم مسئله امر به معروف و نهی از منكر وظیفه همه ماست و هیچ كس نمی‌تواند بگوید من اختیار خودم را دارم ما بنده‌ایم وقتی بنده ایم ما را از خاك آفریدند دوباره خاك می‌شویم و روح ما برای همیشه زنده است دوباره با بدن برمی‌گردد دیگر نمی‌توانیم بگوییم  ما آزادیم درست است كه ما آزادیم اما در آزادی، آزاد نیستیم این آزادی را او به ما داد وقتی آزادی را او به ما داد راه را هم او به ما نشان داد بنابراین ما موظفیم هم خودمان بیراهه نرویم راه كسی را نبندیم هم جامعه را با امر به معروف و خُلق حسن اداره كنیم تا كسی نگوید چهار دیواری و اختیاری، چهار دیورای و بندگی و اطاعت، این بیان نورانی امام عسكری(ع) است كه هیچ فرد یا ملتی حق را نگرفت مگر اینكه عزیز شد و حق را رها نكرد و باطل‌گرا نشد مگر اینكه به ذلّت گرفتار شد.

...............
پایان پیام/ 313