مواهب دهگانه الهی به حضرت یحیی(ع)

خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا: خدای متعال در آیات ۱۲ـ۱۵ سوره «مریم» به مواهب دهگانه ای که خدا به «یحیی» داده بود، و یا او به توفیق الهی کسب کرد، اشاره می کند:

۱ ـ (ما فرمان نبوت و عقل، هوش و درایت را در کودکی به او دادیم)؛ «وَ آتَیْناهُ الْحُکْمَ صَبِیّاً».

۲ ـ (به او رحمت و محبت نسبت به بندگان، از سوی خود بخشیدیم)؛ «وَ حَناناً مِنْ لَدُنّا».

«حَنان» در اصل به معنی رحمت، شفقت، محبت و ابراز علاقه و تمایل است.

۳ ـ (به او پاکی روح و جان و پاکی عمل دادیم)؛ «وَ زَکاةً».
گر چه مفسران برای «زکات»، معانی مختلفی کرده اند: بعضی آن را به عمل صالح، بعضی به اطاعت و اخلاص، بعضی، نیکی به پدر و مادر، بعضی، حسن شهرت، و بعضی به پاکی پیروان، تفسیر کرده اند، ولی ظاهر این است که: زکات معنی وسیعی دارد و همه این پاکیزگی ها را در بر خواهد گرفت.

۴ ـ (او پرهیزگار بود) و از آنچه خلاف فرمان پروردگار بود، دوری می کرد؛ «وَ کانَ تَقِیّاً».

۵ ـ (او نسبت به پدر و مادرش خوشرفتار، نیکوکار و پر محبت بود)؛ «وَ بَرّاً بِوالِدَیْهِ».

۶ ـ (او مردی ستمگر، متکبر و خود برتربین در برابر خلق خدا نبود)؛ «وَ لَمْ یَکُنْ جَبّاراً».

۷ ـ (او معصیت کار و آلوده به گناه نبود)؛ «عَصِیّاً».

۸ و ۹ و ۱۰ ـ و چون او جامع این صفات برجسته و افتخارات بزرگ بود (درود ما بر او به هنگام ولادتش، و درود ما بر او به هنگام مرگش، و درود بر او در آن روز که زنده و برانگیخته خواهد شد)؛ «وَ سَلامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً».

تعبیر به «سَلامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً» نشان می دهد: در تاریخ زندگی انسان و انتقال او از عالمی به عالم دیگر، سه روز سخت وجود دارد، روز گام نهادن به این دنیا «یَوْمَ وُلِدَ» و روز مرگ و انتقال به جهان برزخ «یَوْمَ یَمُوتُ» و روز برانگیخته شدن در جهان دیگر «وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً».

و از آنجا که این سه روز انتقالی طبیعتاً با بحران هائی روبرو است، خداوند سلامت و عافیت خود را شامل حال بندگان خاصش قرار می دهد، و آنها را در این سه مرحله طوفانی، در کنف حمایت خویش می گیرد.

هر چند این تعبیر تنها در دو مورد در قرآن مجید آمده است، در مورد یحیی(علیه السلام) و عیسی(علیه السلام)، اما در مورد یحیی(علیه السلام) تعبیر قرآن، امتیاز خاصی دارد، چرا که گوینده این سخن خدا است، در حالی که در مورد مسیح(علیه السلام) گوینده، خود او است.

ناگفته پیدا است کسانی که: در شرائط مشابهی با این دو بزرگوار باشند مشمول این سلامت خواهند بود.

جالب این که: در روایتی از امام علی بن موسی الرضا(علیهما السلام) می خوانیم: «إِنَّ أَوْحَشَ ما یَقُومُ عَلی هذَا الْخَلْقِ فِی ثَلاثِ مَواطِنَ: یَوْمَ یُولَدُ وَ یَخْرُجُ مِنْ بَطْنِ أُمِّهِ فَیرَی الدُّنْیا، وَ یَوْمَ یَمُوتُ فَیُعایِنُ الآخِرَةَ وَ أَهْلَها، وَ یَوْمَ یُبْعَثُ حَیّاً، فَیَری أَحْکاماً لَمْ یَرَها فِی دارِ الدُّنْیا وَ قَدْ سَلَّمَ اللّهُ عَلی یَحْیی فِی هذِهِ الْمَواطِنِ الثَّلاثِ وَ آمَنَ رَوْعَتَهُ فَقالَ وَ سَلامٌ عَلَیْهِ...»؛ (وحشتناک ترین دوران زندگی انسان سه مرحله است:

آن روز که متولد می شود و چشمش به دنیا می افتد، و آن روز که می میرد و آخرت و اهل آن را می بیند و آن روز که برانگیخته می شود و احکام و قوانینی را می بیند که در این جهان حکم فرما نبود، خداوند سلامت را در این سه مرحله شامل حال یحیی نمود و او را در برابر وحشت ها امنیت و آرامش داد و فرمود: «وَ سَلامٌ عَلَیٌهِ...»).(۱)

پروردگارا! در این سه موطن حساس و بحرانی سلامت را به ما مرحمت کن. (۲)

پی نوشت: