به گزارش خبرگزاری اهل بیت (ع) ـ ابنا ـ پیش از تصویب قطعنامه حمایت از فلسطین در مجمع عمومی سازمان ملل، نماینده بولیوی در سازمان ملل یک سخنرانی پر شور در مخالفت با مواضع آمریکا و رژیم صهیونیستی ایراد کرد.
متن سخنرانی «ساچا یورنتی» به شرح ذیل است:
۷۰ سال قبل مجمع عمومی سازمان ملل دو قول به جهان داد. اولی ایجاد یک اسرائیل آزاد، مستقل و دارای حق حاکمیت بود که به این قول عمل شد و ما اکنون می‌توانیم روی صندلی‌هایمان در اینجا (سازمان ملل) بنشینیم و ببینیم که آنها یک عضو سازمان ملل با همه حقوق آن هستند.
قول دوم ایجاد یک فلسطین آزاد، مستقل و دارای حق حاکمیت بود اما متاسفانه این قول عملی نشد. داریم درباره ۷۰ سال قولی که عملی نشده و عدم ایجاد دولت فلسطین حرف می‌زنیم. داریم درباره ۵۰ سال اشغالگری اراضی فلسطینی و تداوم گسترش و رشد شهرک سازی‌های آنها در اراضی اشغالی فلسطین حرف می‌زنیم و ما داریم درباره بیش از ۱۰ سال محاصره غیر انسانی غزه حرف می‌زنیم.
من می‌خواهم شفاف سازی مهمی را اینجا مطرح کنم و بگویم که چرا ما در جایی که هم اکنون قرار داریم، هستیم. اگرچه در این منازعه که به صورت ناقص منازعه اسرائیلی- فلسطین نامگذاری شده، دو طرف وجود دارد اما من می‌خواهم بگویم که موضوع منازعه مطرح نیست بلکه مساله اشغال غیرقانونی مطرح است که در آن یک نیرو و قدرت اشغالگر و یک سرزمین اشغال شده وجود دارد.
وضعیتی که در آن دو طرف ماجرا در یک سطح قرار ندارند. به عبارت دیگر اسرائیل یک قدرت سرکوبگر است و فلسطینیان سرکوب شده هستند. البته که در تمام این ماجرا یک نابرابری گسترده وجود دارد. یکی از این طرف‌ها برای اشغالگری دائما به زور متوسل می‌شود و دیگری یعنی مردم فلسطین در وضعیت محاصره نیروهای اشغالگر اسرائیل قرار دارند و این اشغالگری بدون تردید بزرگترین مانع برای حفاظت از زندگی صدها هزار غیرنظامی است.
یکی از این دو طرف، در اراضی اشغالی ایست‌های بازرسی ساخته و ساکنان را مجبور کرده که در وضعیت ترس دائمی زندگی کنند. قدرت و نیروی اشغالگر در راستای سیاست شهرک سازی و توسعه طلبی خود، یک دیوار حائل در کرانه باختری ایجاد کرده است. راستی این دیوار توسط دیوان بین‌المللی دادگستری در سال ۲۰۰۴ غیرقانونی اعلام شد.یکی از این دو طرف مقصر ایجاد شهرک های غیرقانونی در اراضی اشغالی فلسطین است.
یکی از این دو طرف مسئول عدم بازگشت بیش از ۶ میلیون فلسطینی آواره به وطنشان است. بگذارید دوباره تکرار کنم. یکی از این دو طرف مسئول عدم بازگشت بیش از ۶ میلیون فلسطینی آواره به وطنشان است. بله ۶ میلیون آواره فلسطینی.
یکی از این طرف‌ها مسئول بازداشت دخترها و پسرهای فلسطینی است. یکی از این طرف‌ها مسئول محاصره غزه از زمین، دریا و هوا است و همچنین مسئول قطع و کمبود برق و سوخت در غزه است. یکی از طرف‌ها مسئول اشغالگری اراضی است که متعلق به آن نیست. یکی از طرف‌ها، به مجازات دسته جمعی طرف دیگر روی آورده و مسئول این کار بوده است.
آقای رئیس حدود دو سال قبل دفتر نمایندگی ما کشور ما، توسط مجمع عمومی سازمان ملل برای عضویت در شورای امنیت سازمان ملل انتخاب شد. ما این مسئولیت را پذیرفتیم و تاکید داشته‌ایم که فلسطینیان حق داشتن صلح در اراضی که از منظر تاریخی به آنها متعلق است را دارند.
متاسفانه ما حتی نزدیک به این آرزوی فلسطینیان هم نشدیم و برعکس وضعیت مردم فلسطین بدتر شد و دولت اسرائیل سیاستهای وحشتناک خود علیه مردم فلسطین را تشدید کرد. به عبارت دیگر باید بگویم که شورای امنیت سازمان ملل در تلاش برای حل وضعیت فلسطین شکست خورد و ناکام ماند و یک دلیل اساسی برای این ناکامی وجود دارد و آن اینکه اسرائیل به صورت غیر مستقیم و از طریق یک عضو دائم شورای امنیت حق وتو در اختیار دارد.
در این دو سال (عضویت بولیوی در شورای امنیت) دو تجاوز و حمله، توجهات ما را به خود جلب کرد. یکی تصمیم یکجانبه دولت آمریکا برای استقرار سفارت خود در شهر اشغال شده قدس و متعاقب آن اقدام شورای امنیت برای محکوم کردن این اقدام با وتوی آمریکا روبرو شد.
اتفاق دوم، حوادث اول ژوئن(۱۲ خرداد) بود که بار دیگر قطعنامه‌ای که هدف آن حفاظت از فلسطینیان بود را وتو کرد؛ مردمی که توسط نیروهای اشغالگر اسرائیلی قتل عام می‌شوند. متاسفانه این قطعنامه پیشنهادی هم توسط آمریکا وتو شد.
آقای رئیس، متاسفانه نقش سیاستهای آمریکا در حمایت از سیاستهای دولت‌های ظالم و ستمکاری که حقوق بشر را نقض می‌کنند، چیز جدیدی نیست. اینجا من می‌خواهم به مقاله یک فیلسوف و زبان شناس و فعال آمریکایی به نام نوآم چامسکی اشاره کنم که در آن اشاره جالبی به حمایتی که آمریکا از رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی کردو حمایتش از اسرائیل شده است. چامسکی گفت که "یک قیاس با آفریقای جنوبی وجود دارد که واقعگرایانه و مهم است. در ۱۹۵۸ وزیر خارجه آفریقای جنوبی به سفیر آمریکا گفت که مهم نیست که آفریقای جنوبی به یک دولت منفور تبدیل شود. سازمان ملل شاید به تندی و سختی آفریقای جنوبی را محکوم کند اما سفیر (آمریکا) گفت که آنچه شاید مهم باشد آن است که مهمتر از همه مجموع دیگر آرا، با توجه به موقعیت و غلبه رهبری آمریکا بر جهان غرب رای آمریکا است که مهم است". پایان نقل قول (از چامسکی).
برای ۴۰ سال اسرائیل توسعه طلبی را فدای امنیت کرده است و اسرائیل هم به همان قضاوت رسیده است (اینکه فقط رای آمریکا مهم است و نه آرای کل جهان). به عبارت دیگر مهم نیست که دیگر اعضای شورای امنیت یا سازمان ملل چه رای می‌دهند یا تصمیمات مجمع عمومی سازمان ملل چه باشد بلکه آنچه از نظر اسرائیل مهم است، حمایتهای اقتصادی و نظامی آمریکا از اسرائیل برای حفظ سیستم اشغالگری در سرزمین فلسطین است؛ سیستمی که نقض قوانین بین‌المللی است.
آقای رئیس، ما بار دیگر تعهدمان را برای همه تلاش‌های بین‌المللی به منظور حل مسالمت آمیز وضعیت اشغالگری کنونی که مردم فلسطین دارند تجربه می‌کنند، اعلام می‌کنیم. ما باورمان را اعلام می‌کنیم که تنها راه برای این موضوع، راهکار دو دولتی طبق مرزهای بین‌المللی قبل از ۱۹۶۷ و با مرکزیت و پایتختی قدس شرقی است. در آخر می‌خواهم به این موضوع هم اشاره کنم که هیات نمایندگی من (بولیوی) با افتخار از قطعنامه پیشنهادی که امروز می‌خواهیم به ان رای دهیم، حمایت کرده است.
می‌دانیم که برخی از نمایندگی‌ها دوست دارند که لیستی از کشورهای حامی و مخالف این قطعنامه بنویسند(جزئیات بیشتر) اما ما باید در نظر داشته باشیم که تاریخ بر این نوشتن لیست‌ها و فهرست‌ها غلبه می‌کند و همچنین علاوه بر تاریخ، آنچه که مهم است وجدان خود ما است».