به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ در میان منابع روایی، دو دعا از امام حسین(ع) با محوریت طلب باران نقل شده است. این دو دعا شباهتهایی در عبارات و شیوه بیان دارند، بهعنوان نمونه هر دو دعای نقل شده، بنا بر درخواست مردم از امام علی(ع) برای دعای برای پایان خشکسالی و فرمان حضرت برای بیان این دعا توسط امام حسین(ع) انجام شده است. دعای اول در کتاب «قرب الاسناد، ص ۱۵۷» همچنین در کتاب «بحارالانوار، جلد ۹۱ ص ۳۲۱ حدیث ۹» نقل شده است، از نظر مکانی نیز مکان بیان دعای اول در سن روایت مشخص نشده؛ اما در سند روایت دوم، مکان روایت «کوفه» و در زمان حاکمیت امیرالمومنین(ع) آمده است.
هر دو دعا نیز در کتاب «الصحیفة الحسینیة الکاملة» از مجموعه حدود یکصد جلدی «دائرةالمعارف الحسینیة» تالیف پژوهشگر برجسته شیعه حجتالاسلام محمّدصادق کرباسی نقل شده است.
دعای دوم دعایی است که در کتاب بحارالانوار، جلد ۴۴ ص ۱۸۷ حدیث شماره ۱۶ از امام صادق(ع) از پدران خویش نقل کردهاند. در این حدیث این دعا اینگونه روایت شده است: «أَللَّهُمَّ مُعْطِیَ الْخَیْرَاتِ، وَمُنْزِلَ الْبَرَکَاتِ، أَرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْنَا مِدْرَارَةً، وَاسْقِنَا غَیْثاً مِغْزَاراً وَاسِعاً غَدَقاً، مُجَلَّلاً سَحّاً سَفُوحاً فُجَاجاً، تُنَفِّسَ بِهِ الضَّعْفَ مِنْ عِبَادِکَ، وَتُحْیی بِهِ الْمَیِّتَ مِنْ بِلاَدِکَ، آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ. خداوندا ای عطاکننده خیرات و نازلکننده برکات، آسمان را بر ما بارانی ساز که بارانی پیاپی فرو فرستد، و ما را سیراب ساز با بارانی زیاد گسترده پربرکت، فراگیر که همه زمین را پوشش دهد و روان گردد و درّهها و راههای بین کوهها را فراگیرد، که به وسیله آن بندگان ضعیف تو سرزنده شوند و زمینهای مرده به وسیلۀ آن احیا گردد، به اجابت رسان ای پروردگار عالمیان.»
در میان موضوعات مرتبط با «باران و سیدالشهدا» میتوان دو نکته دیگر را نیز یافت. نکته اول آنکه چرا امام حسین(ع) در روز عاشورا، دعای باران نخواند تا تشنگی لشکر خود را برطرف سازد که در پاسخ باید گفت: ائمه معصومین(ع)، اگرچه توانایی تغییر در آسمان و زمین را دارند، ولی این توانمندی به معنای تغییر در قوانین خلقت و دخالت در طبیعت بدون اذن خداوند نیست، در ضمن اعجاز و کرامت بهعنوان وسیله «هدایت» شناخته میشود و در روز عاشورا، زمینهای برای پذیرش این هدایت وجود نداشت. در ضمن بارش باران در روز عاشورا، هیچ نتیجهای جز طولانی شدن جنگ نداشت، چون دشمن تصمیم خود را برای فاجعه در سرزمین کربلا گرفته بود و حاصل طولانی شدن جنگ، جنایت و شقاوت بیشتر دشمنان را در پی داشت بیآنکه امیدی به هدایت آن وجود داشته باشد.
نکته دوم آنکه در میان مقاتل و منابع تاریخی در موضوع کربلا، «نفرین سیدالشهدا» برای «خشکسالی و نباریدن باران» نیز نقل شده است. بهعنوان نمونه در کتاب معروف «لهوف» این نفرین از امام حسین(ع) آمده است: «خدایا! از فرستادن باران رحمتت بر اینها خودداری کن، و همانند زمان یوسف خشکسالی و قحطی را نصیبشان گردان، و مردی از طایفه ثقیف (اشاره به مختار یا حجّاج بن یوسف ثقفی) را بر آنان مسلط فرما». برخی از نویسندگان مینویسند: این نفرین، بعد از شهادت «عبدالله بن حسن» توسط دشمنان بیان شده است.
سید علیاصغر حسینی/ ابنا
..................
پایان پیام
نظر شما