به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ در میان منابع اصیل توحیدی مانند تورات و انجیل، حتی بعد از تحریفهای صورت گرفته در آنها، نشانههای فراوانی از اندیشههای اسلامی و شیعی میتوان یافت؛ موضوعی که بررسی آن کمتر مورد توجه قرار گرفته و تاکید بر آن میتواند اتحاد بنیادین میان ادیان آسمانی و اندیشههای اسلامی و شیعی را آشکارتر سازد.
وجود دوازده وصی از خاندان قریش برای آخرین رسول خدا(ص)؛ نه صرفا یک اندیشه شیعی، بلکه یک باور اسلامی است و در منابع مختلف اهلسنت، روایتهای فراوانی بر آن میتوان یافت، بهگونه ای که روایات مرتبط با آن را در عبارتهای مشابه و یکسان در منابع مختلف اهلسنت مانند «صحیح بخاری»، «مسند احمد بن حنبل»، «صحیح مسلم»، «کنز العمال متقی هندی»، «فتح الباری ابنحجر عسقلانی»، «سنن ترمذی»، «سنن ابیداود» و دهها منبع اهلسنت میتوان یافت.
در کتاب تورات نیز نشانههایی از ایجاد امامت در نسل حضرت ابراهیم(ع) و تعداد ۱۲ وصی برای آخرین پیامبر الهی(ع) میتوان یافت. یکی از این آیات که در «آیه ۱۸ فصل هفدهم سِفر [کتاب] پیدایش» آمده، حضرت ابراهیم(ع) از خداوند اینگونه درخواست میکند: «کاش اسماعیل در مقابل تو زیست کند»، این عبارت در ترجمههای مختلف تورات بهصورت مشابه ترجمه شده است، بهعنوان نمونه در ترجمه عربی به صورت «لیس اسماعیل یَعیشُ اَمامَک»، در نسخه انگلیسی با عبارت «live before thee برای وجه تو زیست کند» و در نسخهای که به زبان آرامی ترجمه شده، با عبارت «اسماعیل در برابر تو اقامه شود و عبادت کند» آمده است.
این اصطلاح در تورات، تنها برای انبیاء الهی مانند ادریس، نوح، اسحاق و داود آمده، همانگونه که در ابتدای سِفر پیدایش این صفت برای حضرت ابراهیم(ع) نیز نقل شده که خداوند به وی میفرماید: «بندهای در مقابل روی من باش» و در ادامه به ایشان نوید میدهد که «من عهد خود را با تو محکم میکنم». بنابراین درخواست حضرت ابراهیم(ع) در مورد حضرت اسماعیل(ع) را با بیانی دیگر، میتوان اینگونه معنا کرد که «اسماعیل را از انبیای الهی قرار بده».
این معنا مشابهت زیادی با آیه ۱۲۴ سوره مبارکه بقره دارد: «وَإِذِ ابْتَلَیٰ إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ ۖ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا ۖ قَالَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِی ۖ قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ، و هنگامی که ابراهیم را پروردگارش به اموری آزمایش کرد، پس او همه را بهطور کامل به انجام رسانید، پروردگارش فرمود: من تو را برای همه مردم پیشوا و امام قرار دادم. ابراهیم گفت: و از دودمانم؟ فرمود: پیمان من به ستمکاران نمیرسد.»
در آیه ۲۰ فصل هفدهم «سِفر [کتاب] پیدایش» آمده است: «خدا به اسماعیل میگوید: نسل اسماعیل را بهوسیله «مئود مئود» برکت و کثرت و عظمت میبخشم». برخی افراد خواستهاند تا عبارت «مئود مئود» را بهمعنای فراوان و کثیر معنا کنند، اما دقت در دفعات و نحوه استفاده از این کلمه در تورات، این مطلب را روشن میکند که این ترجمه نادرست است و در اینجا نباید این کلمه را «قید» دانست، بلکه یک «اسم علم» برای اشاره به شخص خاصی است.
«مُودِه» در همه ترجمههای عربی کتاب تورات و مزامیر داود، به «حمد» ترجمه شده و با توجه به همریشه بودن «مِئود» و «مِوده»، میتوان عبارت «مِئود مِئود» را بهشکل «محمودِ محمود» و «پسندیده شدهای که خیلی پسندیده شده» یعنی «محمد» ترجمه کرد.
امام صادق(ع) نیز در روایتی که در کتاب «مناقب ابن شهرآشوب» از ایشان نقل شده، نام یهودی پیامبر اسلام(ص) را «مودمود» بیان کردهاند. واژه عبری «مئود مئود» در زبان «مسیحیان سریانی» بهصورت «طاب طاب، طیب طیب» معنا شده که امام صادق(ع) در همان روایت، نام مسیحی حضرت رسول(ص) را «طاب طاب» دانستهاند. بنابراین میتوان گفت که براساس آیات تورات، دوازده شخص «ربانی» از نسل حضرت اسماعیل(ع) بهواسطه «محمد» به وجود میآیند.
این آیات تورات، در کتاب مختلف علمای اهلسنت و شیعه بهعنوان بشارت بر پیامبر اسلام(ص) و دوازده جانشین بعد از او نیز نقل شده؛ بهعنوان نمونه میتوان به «ابن قتیبه دینوری» بهعنوان یک عالم سنی در کتاب «اعلام النبوه»، همچنین «نعمانی» در کتاب «الغیبه» و «شیخ مفید» در کتاب «المسائل السرویه» بهعنوان عالمان شیعی به این موضوع اشاره کردهاند.
به این تعداد میتوان صدها کتاب از منابع شیعی یا اهلسنت را افزود که در آن، روایات و سخنانی از «عالمان یهودی» از زمان رسول خدا(ص) تا زمان معاصر نقل شده که این آیات را به دوازده امام یا خلفای بعد از رسول خدا(ص) تطبیق دادهاند.
در بخش بعدی این نوشته بر اساس آیات تورات، نام، اوصاف و ویژگیهای این دوازه شخص «ربانی» که جانشینان رسول خدا(ص) هستند، بررسی خواهد شد.
سید علی اصغر حسینی/ ابنا
-----------------------
پایان پیام
نظر شما