به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) - ابنا - در قسمت‌های گذشته این نوشته، به تاریخچه حضور «النیروزیات» در ادبیات عرب، همچنین حضور اشعار نوروزی در دیوان شاعران عربی یا اشعار عربی سروده شده توسط ایرانیان پرداخته شد. در میان شاعرانی که در میان سروده‌های خود به نوروز و بهار پرداخته‌اند، نام برخی از شاخص‌ترین شخصیت‌های عربی دیده می‌شود که در این نوشته به معرفی آنان پرداخته می‌شود.
نوروز در اشعار مُتنبِّی:
ابوطیب احمدبن الحسین الجعفی الکوفی معروف به مُتنبِّی، شاخص‌ترین شاعر تاریخ ادب عربی است. وی که در سال ۳۰۳ هجری به دنیا آمد، حدود ۵۰ سال عمر کرد. جایگاه او در تاریخ ادبیات عرب به شکسپیر در ادبیات و حافظ در فرهنگ ایران شناخته می‌شود.
در دیوان اشعار وی می‌توان این شعر را درباره نوروز یافت:
جَاءَ نَـیرُوزُنَا وَأنتَ مُرَادُهْ/ وَوَرَتْ بالـذی أرَادَ زِنادُهْ
نوروز ما آمد و تو مقصود و مرادش هستی / نوروز به خواسته‌اش یعنی وصال تو رسید
نحنُ فـی أرْضِ فـارِسٍ فـی سُـرُورٍ / ذا الصّـبَـاحُ الـــذی نـــرَی مـیــلادُهْ
ما در سرزمین ایران در جشن و سروریم/ در بامدادی که شادی در آن متولد شده است
عَظّمَـتْـهُ مَمَـالِـکُ الـفُـرْسِ حـتــی/ کُـــــلُّ أیّـــــامِ عَــامِـــهِ حُــسّـــادُهْ
همه بلاد فارس چنان نوروز را گرامی دارند/ که همه روزهای سال به آن رشک می‌برند
ابونواس دیگر شاعر بزرگ عرب می‌گوید:
یُباکِرُنا النَوروزُ فی غَلَسِ الدُجی /بِنَورٍ عَلی الأَغصانِ کَالأَنجُمِ الزُهرِ
پگاه نوروز از دل تاریکی آخر شب بر ما دمید/ و نور بر بلندای شاخساران همچون ستارگان درخشان تابید
بحتری دیگر شاعر عرب می‌سراید:
أتَاکَ الرّبیعُ الطّلقُ یَختالُ ضَاحِکا / منَ الحُسنِ حتّی کادَ أنْ یَتَکَلّمَا
بهار با انبساط خاطر و گشادرویی، خندان آمد /چنان زیبا و جلوه‌گر است که نزدیک است لب به سخن گشاید
وَقَد نَبّهَ النّوْرُوزُ فی غَلَسِ الدّجَی / أوائِلَ وَرْدٍ کُنّ بالأمْسِ نُوَّمَا
نوروز از دل تاریکی شب برآمده است / تا گل‌های به خواب رفته دیروز را بیدار کند
از دیگر شاعرانی عرب که در میان سروده‌های آنان، اشعار نوروزی و بهاری دیده می‌شود می‌توان به «سید رضی»، «سید مرتضی»،«مهیار دیلمی»، «ابوتمام»،«ابن معتز»، «صنوبری»، «ابن وکیع تنّیسی»، «ابوالهلال عسکری»، «کُشاجم»،« ابن رومی»، «حُمَیدی»، «ابن خفاجه»، «صفی‌الدین حلی»، «بهاءالدین اربلی» اشاره کرد.
در فرهنگ ادبی، اشعار شاعرانی که بعد از مهاجرت به کشورهای دیگر از جمله آمریکا و اروپا، اشعاری را سروده‌اند، به عنوان «ادب المَهْجَر» یا ادبیات مهاجرت شناخته می‌شود. در اشعار این شاعران نیز نمونه‌هایی از «ربیعیه» یا «بهاریه‌ها» می‌توان یافت. در سروده‌های «نَدره حدّاد» و «رشید ایوب» از شاعران مهاجر، نمونه‌هایی از این اشعار دیده می‌شود.
منابع:
-کتاب: النوروز و اثره فی الادب العربی، تالیف: عبدالمعطی الصیاد
-کتاب: الفن و المذاهبه فی شعر العربی، تالیف: شوقی ضیف
-دیوان اشعار سید رضی
-دیوان اشعار سید مرتضی
-دیوان اشعار مهیار دیلمی
-کتاب: الشعرالعربی فی المهجر، محمد یوسف نجم
-کتاب: وحی القلم، محمد صادق رفاعی
- نوروز و دلالته فی الشعر العربی القدیم والحدیث، محمد الامین، جامعه السلیمانیه
سید علی اصغر حسینی / ابنا
..................
پایان پیام
نظر شما