به گزارش خبرگزاری بین‌المللی اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ به همت مؤسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع) و همکاری خبرگزاری اهل بیت(ع)، نشست علمی «الزامات و چالش های پژوهش در فقه تربیتی» عصر روز چهارشنبه ۸ اسفند ۱۴۰۳ با ارائه استاد مجید طرقی اردکانی عضو هیئت علمی جامعه المصطفی در مؤسسه آموزش عالی حوزوی امام رضا(ع) در شهر قم، برگزار شد.
مجید طرقی اردکانی در این نشست با اشاره به اصل موجودیت فقه تربیتی اظهار کرد: فقه تربیتی، یک دانش است که دارای آثار و نوشتاری می باشد. دانش تربیت کردن، یک دانش علمی است که به فنون کار پروراندن انسان ها می پردازد. میل به داشتن فرزند، یک میل قدرتمند است و انسان ها در عین داشتن میل فرزندآوری، این توانایی را هم دارند، اما این توانایی محدود است. میل به جنس مخالف، بستری برای فرزندآوری است و افراد برای داشتن فرزند باید اقداماتی همچون اصلاح خود، ازدواج و فعالیت های تربیتی در دوره حاملگی را انجام بدهند.
وی ادامه داد: دانش تربیت، یک دانش عملی است و همه کشورها، دانش تربیتی دارند. این دانش، یک دانش زنده ای است. فرزند در ابتدا یک موجود ناقص می باشد که نیازمند است و به مرور کامل می شود. باید بسترها برای یک فرزند آماده شود تا استعدادهایش، شکوفا شود. یک فرزند نیازهای مختلفی اعم از تغذیه و پوشاک از دوره بعد از تولد خود دارد. فعلیت تربیتی این است که مسئولیت های شخصی فرزند را به تدریج به خودش واگذار کنیم. بعد از آن باید فرزند را وارد خودتربیتی کرد و زمینه را فراهم کنیم تا فرزند، خودش را تربیت کند.
عضو هیئت علمی جامعه المصطفی افزود: فرزند برای این که به یک انسان مطلوب تبدیل شود، نیاز به تربیت دارد. دانش تربیت دارای سه محور اصلی است، محور اول، این است که مطلوب ما چه چیزی می باشد. در طول تاریخ از ادیان شرقی و غربی، صدها نظریه در زمینه تربیت، موجود می باشد. لذا اولین رکن دانش تربیت، اهداف است. محور دیگر این است، آن هدفی که داریم با چه روش ها و فعالیت هایی می توانیم محقق کنیم.
طرقی اردکانی، دانش فقه را یک مجموعه علمی دانست و تصریح کرد: این دانش مجموعه ای است که برای شناخت آن باید دین را بشناسیم. دین آمده است که تا بگوید انسان مطلوب چیست و چگونه می توان به آن رسید. فقه هم فهم عمیق و دقیق از دین است. فقه تربیتی می گوید که انسان مطلوب چیست و چگونه می توان به آن رسید. فقه تربیتی آنچه درباره فرزندآوری می گوید مربوط به چند حیطه است، این که چگونه می توان صاحب فرزند است، این که آن فرزند جدید چه ویژگی هایی دارد، چه صفاتی برای آن فرزند مطلوب می باشد و چه تکالیفی در این خصوص وجود دارد. فقه تربیتی قلمروهایی همچون انسان شناسی، انسان مطلوب شدن و چگونگی بالفعل شدن صفات استعدادی انسان را دارد.
وی ادامه داد: دانش ها و علم های بشری جزو تولیدات بشری هستند. هر جا اسم تولید محصول و کالا به گوش ما می خورد، باید سوال داشته باشیم و سوالات بنیادی را مطرح کنیم که شیوه تولید آن محصول چگونه است. هر دانش بشری، تولیدی روشمند دارد. خداوند به انسان، توانایی پژوهش کردن و تولید علم را داده است. تفاوت روش ها در اینجا بستگی به موضوعی دارد که می خواهیم، آن را بشناسیم و به بعضی از چیزها می توانیم با روش های مختلف برسیم.
افزود: باید بازتعریفی در مورد علم تربیت و فقه تربیت داشته باشیم. یک بخشی از دانش تربیت مربوط به دانش حسی بود. یک بخش دانش تربیتی به دانش گذشتگان مربوط می شود. یک دانش تربیتی دینی داریم که به مربوط به ادیان و مکاتب الهی است. در فقه تربیتی از روش های مختلف می توانیم استفاده کنیم.
وی خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم ببینیم که دانش تربیت چه دانشی است باید ببینیم که منبع این دانش چه چیزی می باشد. دانش فقه، دانشی است که در مورد آن چیزهای مختلفی می گویند و عقل نیز در آن نقش دارد. می توان سراغ تجربیات و شهود هم رفت و فقه تربیت می تواند از این دانش، استفاده کند.
..............................
پایان پیام/ ۲۶۸
نظر شما