خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا: «دحو الارض» نمادی از آغاز حیات و آمادگی زمین برای پذیرش انسان و موجودات زنده است و در فرهنگ اسلامی جایگاه ویژه‌ای دارد.
این روز علاوه بر فضیلت‌های عبادی، در برخی روایات به عنوان روز ولادت حضرت ابراهیم و حضرت عیسی علیهماالسلام و همچنین روز قیام امام زمان(عج) نیز یاد شده است.
چه اتفاقی افتاد؟
دحو الارض یعنی پهن شدن زمین از زیر خانه کعبه بر روی آب. بر اساس پژوهش‌های قرآنی و حدیثی، در آغاز سطح زمین را آب‌های ناشی از باران‌های سیلابی فرا گرفته بود. این آب‌ها به تدریج در گودال‌ها و دره‌ها جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب پدیدار شدند. با گذشت زمان، زمین‌های مسطح و قابل سکونت برای انسان و کشاورزی شکل گرفتند که این فرایند را «دحو الارض» عنوان کرده‌اند.
اعمال سفارش شده در این روز
- روزه این روز معادل با هفتاد سال عبادت دانسته شده است
- احیا و دعا در شب بیست و پنجم ذی‌القعده بسیار توصیه شده و برابر با یک سال عبادت است
- انجام غسل و خواندن دو رکعت نماز ویژه این روز از اعمال مستحب آن است
- ذکر گفتن و خواندن دعاهای مخصوص این روز نیز سفارش شده است.
روایتی درباره عظمت روز دحوالارض
از حسن بن علی وشا روایت است که گفت: من کودک بودم که با پدرم در خدمت امام رضا علیه السلام شام خوردیم در شب بیست و پنجم ماه ذی‌القعده. پس فرمود که امشب حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام متولد شدهاند و زمین از زیر کعبه پهن شده است پس هر که روزش را روزه بدارد چنان است که شصت ماه را روزه داشته باشد و به روایت دیگر است که فرمود در این روز حضرت قائم علیه السلام قیام خواهد نمود.
در کتاب مفاتیح الجنان در فضیلت روز دحوالارض چنین آمده است که روز بیست و پنجم ذی‌القعده روز دحوالارض است و یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است. در روایتی روزهایش مثل روزه هفتاد سال و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد، از برای او عبادت صد سال نوشته شود و از برای روزه دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند و این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از برای عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاری است و از برای این روز به غیر از روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل، دو عمل وارد است:
اول نمازی که در کتب شیعه قمیین روایت شده و آن دو رکعت است در وقت چاشت که در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره والشمس بخواند و بعد از سلام نماز بخواند: لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ
پس دعا کند و بخواند: یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی وَ مَا عِنْدِی یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرامِ
دوم خواندن این دعا است که شیخ در مصباح فرموده خواندن آن مستحب است و شروع این دعا این است: اللَّهُمَّ دَاحِیَ الْکَعْبَهِ وَ فَالِقَ الْحَبَّهِ وَ صَارِفَ اللَّزْبَهِ وَ کَاشِفَ کُلِّ کُرْبَهٍ أَسْأَلُکَ فِی هَذَا الْیَوْمِ... (مفاتیح الجنان؛ ص ۲۴۸)
...................
پایان پیام
نظر شما