خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع)-ابنا: خانواده کانون اصلی تربیت و آرامش جامعه است؛ حمایت و صیانت از این نهاد مقدس، تضمینکننده سلامت روحی و اخلاقی نسلهای آینده و پایداری بنیادهای اجتماعی است. ارتباط نقش پدر در حمایت و صیانت از خانواده با واقعه عاشورا، بسیار عمیق و از ابعاد مختلف قابل بررسی است، به ویژه با محوریت شخصیت امام حسین (ع) به عنوان "پدر" و "مقتدای" خانواده نبوت و امامت و همچنین فداکاریهای ایشان برای حفظ اصول و ارزشهای الهی.
در واقعه عاشورا، امام حسین (ع) نه تنها به عنوان یک رهبر دینی و سیاسی، بلکه به عنوان "پدر" خانواده خود و جامعه، نقش بیبدیلی در حمایت و صیانت ایفا کردند:
1. نقش پدر در خانواده؛ ضرورتی در بحرانها
یکی از مسائلی که با توجه به شرایط امروز باید به آن پرداخت، پیوند دادن مفاهیم عاشورا با نیازهای امروز جامعه است. یکی از این موضوعات، حمایت عاطفی، روانی و روحی پدران از خانواده، خصوصاً در شرایط بحرانی است. اگرچه هر دو والد نقش مهمی در حمایت دارند، اما در شرایط خاص، نقش پدر پررنگتر، ضروریتر و تعیینکنندهتر میشود. بهنظر میرسد جنس مردانه نیاز بیشتری به تقویت این ویژگی در خود دارد: ایجاد امنیت، پایداری روانی و ایستادگی در برابر تلاطمهای زندگی برای حفظ انسجام خانواده.
2. عاشورا؛ صحنهای برای نمایش حمایتگری مردانه
آخرین وصایای پدرانه: امام حسین (ع) در شب عاشورا و روز عاشورا، با وجود مصیبتهای بزرگ، لحظهای از حمایت و دلداری خانواده خود غافل نشدند. توصیه به صبر، دلداری دادن به زنان و کودکان، و تلاش برای حفظ حرمت آنها، نمونههایی از نقش پدرانه ایشان بود.
حمایت از زنان و کودکان: امام حسین (ع) بارها در روز عاشورا تلاش کردند تا زنان و کودکان را از صحنه نبرد دور نگه دارند و از آسیب رسیدن به آنها جلوگیری کنند. اگرچه دشمن به هیچ اصلی پایبند نبود، اما تلاش امام برای صیانت از اهل بیت خود، نشاندهنده عمق مسئولیت پدری ایشان بود.
سپردن امانات و وصیتها: ایشان در لحظات آخر زندگی، مسئولیتهای خود را به امام سجاد (ع) منتقل کردند و وصایای لازم را برای حفظ خاندان نبوت انجام دادند. این عمل نیز نوعی صیانت از آینده امامت و خاندان خویش بود.
3. فداکاری پدرانه برای نجات نسلها:
قربانی کردن فرزندان: امام حسین (ع) نه تنها خود را فدا کردند، بلکه عزیزترین کسان خود، از جمله فرزندانشان (علی اکبر، علی اصغر) را در راه دفاع از حق قربانی کردند. این نهایت فداکاری یک پدر برای حفظ ارزشهایی بود که نسلهای آینده بر پایه آنها شکل میگرفتند. این قربانیها به نوعی "صیانت از آینده" و "بذر افشانی" برای رشد ایمان و آزادگی در تاریخ بود.
الگو شدن برای پدران: شهادت امام حسین (ع) و یارانشان، الگویی بیبدیل از پایداری، شجاعت، و فداکاری را برای پدران در طول تاریخ رقم زد. پدری که حاضر است برای دفاع از حق و حقیقت، همه هستی خود را فدا کند تا خانواده بزرگتر "امت" در مسیر درست قرار گیرد.
4. الگوی عاطفی در کربلا: از خارهای پشت خیمه تا وداع با دختر
شب عاشورا، امام حسین علیهالسلام با دستان خود خارهای پشت خیمه را جمع کردند. چرا؟ چون پیشبینی میکردند که زنان و کودکان ممکن است مجبور به فرار شوند. این نشان از اوج عطوفت، آیندهنگری و مسئولیتپذیری یک پدر دارد. همچنین نقل شده زمانی که امام آماده رفتن به میدان جنگ بود، حضرت سکینه آمد و لگام اسب را گرفت. امام در نهایت عاطفه، پیاده شد، دخترش را در آغوش گرفت، با او حرف زد، آرامش داد، وداعی پدرانه و پر از مهر. این رفتار امام باید سرمشق پدران امروز باشد. حتی در سختترین شرایط هم نباید حمایت از فرزندان را فراموش کرد.
5. ضرورت مهارتآموزی مردان برای پدر بودن
مردان برای اینکه حامی واقعی خانواده باشند، باید چند مهارت کلیدی را در خود تقویت کنند:
-شنیدن فعال حرفهای همسر و فرزندان
-اختصاص وقت برای گفتوگو، حتی در بحرانها
-توانایی بروز عاطفه و همدلی
-انتقال حس عزتنفس و ارزشمندی به خانواده
-داشتن تجربه و انتقال آن در مواقع لازم و در شرایطی مثل بیماری، شکست عشقی، اضطراب، مشکلات اقتصادی یا فضای مجازی ناسالم، حمایت پدرانه میتواند قدرت تابآوری خانواده را افزایش دهد.
بنابراین پدر؛ ضربهگیر خانواده است. رهبر یک جامعه نیز دقیقا با تدبیرهایی که انجام می دهد مانع از هجوم دشمن و آسیب به جامعه می شود.پدران نیز باید مانع برخورد مستقیم آسیبهای اجتماعی و روانی به خانواده شوند. این به معنای پنهانکاری نیست، بلکه به معنای مدیریت، تدبیر و ایجاد آرامش است. باید اضطراب را به جان خرید تا خانواده آرام بماند.
نظر شما