خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع)_ابنا: خانم ستاری وارد کتابخانه شد و با لبخند از دختران حاضر در کتابخانه دعوت کرد تا در کاشت لاله هایی که صبح از باغبانی شهرداری برای حیاط فرهنگسرا آوردند کمک کنند، چند تا داوطلب لازم داشت، میبنا و زهرا و سحر اعلام آمادگی کردند و طبق معمول آرزو از جمع چهار نفره عکس العمل خاصی نشان نداد، آنها تصمیم گرفتند با همکاری یکدیگر یک باغچه کوچک در گوشه فرهنگسرا بسازند تا به زیبایی محیط کمک کنند.
هر کدام از آنها کاری را قبول کردند: آرزو با اینکه خیلی دلش می خواست با بچه ها همکاری کند، ولی بخاطر محیط پر رفت و آمد حیاط فرهنگسرا کمی مردد بود ، از طرفی هم می دید که چطور بچه های دیگر با جدیت و رعایت حدود با نشاط به کار مشغولند، یکی گلها و گیاهان را آماده می کرد، دیگری خاک را می آورد، و چند نفر دیگر با هم آب و کود باغچه را برای کاشت لاله ها آماده می کردند.، این موضوع ناتوانی در مشارکت در کار گروهی آن هم در محیط باز تقریباً همیشه برایش درد سر ساز می شد، گاهی مجبور بود ساعتها از دوستان جدا بماند تا کارشان تمام شود و با هم راهی خانه شوند....
تربیت دختران به گونهای که هم اجتماعی و هم عفیف و پاکدامن باشند، نیازمند توجه به جنبههای مختلف تربیتی، اخلاقی و اجتماعی است. در فرهنگ ایرانی-اسلامی، تعادل بین این دو جنبه بسیار حائز اهمیت است.
در اینجا به چند نکته کلیدی در این رابطه اشاره می کنم:
۱. آموزش اخلاقی و مذهبی: از سنین کودکی، دختران را با ارزشهای اخلاقی و مذهبی آشنا کنیم. مفاهیمی مانند عفت، حیا، صداقت و مسئولیتپذیری در چارچوب تعالیم اسلامی، پایههای اخلاقی محکمی برای آنها ایجاد میکند،همان چیزی که از آن به عنوان اصالت یاد می کنیم.
۲. تقویت عزت نفس: دختران باید یاد بگیرند که به خودشان و تواناییهایشان اعتماد داشته باشند. این اعتماد به نفس همراه باحفظ شأنیت و وقار به آنها کمک میکند تا در موقعیتهای اجتماعی با اطمینان حضور داشته باشند و در عین حال از ارزشهای خود محافظت کنند.
۳. آموزش مهارتهای اجتماعی:داشتن مهارتهای ارتباطی و اجتماعی به دختران کمک میکند تا در محیطهای مختلف درست رفتار کنند. این مهارتها در فعالیت درگروههای همسال وتقبل مسؤولیت در کار گروهی بدست می آید که شامل گوش دادن فعال، بیان واضح و محترمانه نظرات، و همکاری با دیگران است.
۴. نظارت و راهنمایی: در عین حال که به دختران استقلال میدهیم، نظارت و راهنمایی بر کنشهای اجتماعی آنها داشته باشیم. این نظارت باید با احترام به حریم شخصی و اعتماد به آنها همراه باشد.
۵. الگوی مناسب: باید برای آنها الگوی مناسبی باشیم. رفتار، گفتار و نحوه تعامل مادران با دیگران تأثیرزیادی بر رفتار دختران دارد.
۶. آموزش مدیریت احساسات: به دختران کمک کنیم که احساسات خود را به خوبی مدیریت کنند. وجایگاه ویژه ای برای عقل در تصمیم گیریهایشان داشته باشند، تا در موقعیتهای مختلف، بتوانند آرامش خود را حفظ کرده و تصمیمات درست بگیرند.
۷. تشویق به فعالیتهای گروهی: شرکت در فعالیتهای گروهی، ورزشی، فرهنگی و مذهبی به توسعه مهارتهای اجتماعی دختران ما کمک می کند، پس امکان تجربه فعالیت در محیطی سالم و کنترلشده با دیگران را برایشان فراهم کنیم.
۸. آموزش حدود و مرزها: دختران را طوری بار بیاوریم که بدانندحدود و مرزهای اخلاقی و اجتماعی کجاست. تا بتوانند در موقعیتهای مختلف، رفتار مناسب را انتخاب کنند.
۹. تقویت روحیه مسئولیتپذیری: دختران باید یاد بگیرند که مسئولیت اعمال و تصمیمات خود را بپذیرند. تا در ایفای نقشهای تعریف شده اجتماعی و فرهنگی مانند مادری همسری ، دختری و ... به بهترین شکل عمل کنند و این در زندگی شخصی و اجتماعی خود، با آگاهی و دقت عمل کنند.
۱۰. حمایت عاطفی: حمایت عاطفی و روانی از دختران بسیار مهم است. آنها باید اطمینان داشته باشند که در هر شرایطی میتوانند به خانواده و نزدیکان خود تکیه کنند و از آنها حمایت دریافت کنند. با رعایت این اصول، میتوانیم دخترانی تربیت کنیم که هم در جامعه فعال و مؤثر باشند و هم عفت و پاکدامنی خود را حفظ کنند و مادرانی موفق برای نسلهای بعدی باشند.
نظر شما