از آستانه تا آسمان: حماسه ۱۲ روزه ملت ایران، سندی بر جنایت و مقاومت

خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ در روزهایی که دستان پلید دشمن، آرامش خانه‌ها را نشانه رفت، نام «آستانه اشرفیه» نه تنها بر تارک گیلان، که بر قلب تاریخ ایران حک شد. شهری که در کانون توحش رژیمی قرار گرفت که جز ویرانی و خون، ارمغانی ندارد.

این یادداشت، روایتی است از ۱۲ روز نبرد حق علیه باطل، از مقاومت مردمی که با خون خود، حماسه‌ای جاودان آفریدند و از شهدایی که مظلومانه، اما سرافرازانه، به آسمان پر کشیدند. شهدایی که هر قطره خونشان، فریادی است بر سر ظلم و سندی بر مظلومیت ملتی که با اقتدار و ایستادگی، هرگز سر خم نخواهد کرد.

شبیخون بر آرامش: آستانه اشرفیه، قربانگاه بی‌گناهان

نیمه‌شب سوم تیرماه، ساعت ۱:۱۴ بامداد، آرامش شهر آستانه اشرفیه با غرش سه موشک وحشیانه رژیم صهیونیستی در هم شکست. موشک‌هایی که نه به پایگاه‌های نظامی، بلکه به قلب خانه‌های مسکونی، به کوچه «تعاون» در خیابان فردوسی اصابت کردند. این حمله تروریستی و بزدلانه، ۱۶ نفر از هموطنان بی‌گناه ما را به شهادت رساند. در میان این شهدا، خانواده دانشمند هسته‌ای، محمدرضا صدیقی‌صابر، مظلومانه به شهادت رسیدند. ۱۲ نفر از اعضای این خانواده، که برای مراسم ختم فرزند ۱۷ ساله شهید صدیقی‌صابر در خانه پدری او گرد هم آمده بودند، قربانی این جنایت هولناک شدند. این فاجعه، عمق توحش رژیمی را نشان داد که حتی به حریم امن خانه‌ها و عزاداری خانواده‌ها نیز رحم نمی‌کند و تنها هدفش، ایجاد رعب و وحشت در میان مردم بی‌دفاع است.

شاهدان عینی از صحنه‌های دلخراشی روایت می‌کنند؛ دست‌ها و پاهای قطع‌شده‌ای که در باغچه‌ها پیدا می‌شدند، پیکرهایی که از شدت انفجار متلاشی شده بودند و نیاز به آزمایش DNA برای شناسایی داشتند. این تنها یک حمله نبود، بلکه یک کشتار بی‌رحمانه علیه غیرنظامیان بود. موج انفجار آنقدر شدید بود که شیشه‌های خانه‌ها تا شعاع ۱۰۰ متری خرد شده بود و حتی در خانه‌هایی با فاصله ۵۰۰ متری نیز لرزش احساس می‌شد. برق شهر قطع شد و تاریکی، وحشت را دوچندان کرد. اما در دل این تاریکی و ویرانی، نور ایمان و مقاومت مردم گیلان هرگز خاموش نشد و عزم آنان برای ایستادگی در برابر ظلم، راسخ‌تر گشت.

قهرمانان بی‌ادعا: نام‌هایی که جاودانه شدند، سندی بر جنایت

در میان شهدای آستانه اشرفیه، نام‌هایی به چشم می‌خورد که هر یک، داستانی از زندگی، امید و فداکاری را روایت می‌کنند. مریم صابر، مسئول واحد تغذیه بیمارستان رسول اکرم تهران، که زندگی‌اش را وقف خدمت به بیماران کرده بود و بی‌هیچ گناهی، هدف موشک‌های کینه‌توز دشمن قرار گرفت. میلان صابر، اسکیت‌باز شش‌ساله گیلانی، که آرزوهای کودکانه و معصومانه‌اش در زیر آوار جنایت دفن شد. فاطمه صدیقی‌صابر، دانشجوی ترم دوم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، که آینده‌ای روشن در انتظارش بود و به ناحق، پرپر شد. و شهربانو خرم‌زاد و احمد لطیفی‌راد، زوج سالخورده‌ای که نیم ساعت قبل از انفجار، فرزندانشان با آن‌ها خداحافظی کرده بودند، بی‌خبر از اینکه این آخرین وداع با پدر و مادری بی‌دفاع خواهد بود. این‌ها تنها چند نمونه از چهره‌های مظلومی هستند که در این حمله تروریستی به شهادت رسیدند. هر یک از این شهدا، نه تنها یک فرد، بلکه نماینده‌ای از یک خانواده، یک جامعه و یک ملت بودند که بی‌رحمانه مورد هجوم قرار گرفتند. داغ از دست دادن این عزیزان، به ویژه کودکان و بی‌گناهان، قلب هر انسانی را به درد می‌آورد و عمق قساوت دشمن را آشکار می‌سازد. اما در کنار این درد، غرور و افتخار به مقاومت و ایستادگی این مردم، شعله‌ورتر می‌شود. مردم آستانه اشرفیه، با وجود این فاجعه، زندگی را از سر گرفتند و نشان دادند که ترور و وحشت، هرگز نمی‌تواند اراده یک ملت مقتدر را در هم بشکند.

۱۲روز اقتدار: نماد همبستگی و قدرت ملی

جنگ ۱۲ روزه اخیر ایران با رژیم صهیونیستی، که از ۲۳ خرداد تا ۳ تیر ۱۴۰۴ به طول انجامید، نه تنها یک درگیری نظامی، بلکه آزمونی بزرگ برای ملت ایران بود. رژیم صهیونیستی با حملات بزدلانه به تأسیسات کلیدی و ترور دانشمندان و فرماندهان، قصد داشت اراده ملت ایران را در هم بشکند. اما این جنگ، به جای تضعیف، انسجام ملی را تقویت کرد و بار دیگر قدرت دفاعی و مقاومت ایران را به جهانیان نشان داد.

مردم ایران، با وجود تمامی سختی‌ها و شهادت عزیزانشان، در کنار نیروهای مسلح خود ایستادند و دشمن را در رسیدن به اهدافش ناکام گذاشتند. این جنگ، نمادی از اقتدار ایران در برابر ائتلاف جهانی دشمنان و مقاومت بی‌نظیر مردمی بود که با ایمان و اراده‌ای پولادین، در برابر هر تجاوزی ایستادگی می‌کنند.

گیلان، با تقدیم شهدای خود در این جنگ، بار دیگر ثابت کرد که همواره در خط مقدم دفاع از ارزش‌ها و آرمان‌های انقلاب اسلامی قرار دارد و سهمی پررنگ در این حماسه ملی ایفا نمود.

پایان یک فصل، آغاز یک حماسه جاودان

جنگ ۱۲ روزه به پایان رسید، اما یاد و خاطره شهدای گیلانی، به ویژه شهدای مظلوم آستانه اشرفیه، هرگز از اذهان پاک نخواهد شد. خون پاک این عزیزان، نه تنها چراغ راه نسل‌های آینده است، بلکه سندی روشن بر جنایات بی‌شرمانه رژیم صهیونیستی و سند افتخاری بر مقاومت و پایداری ملت مقتدر ایران. این نوشته، ادای دینی است به روح بلند شهدایی که با خون خود، درخت انقلاب را آبیاری کردند و به ما آموختند که در برابر ظلم و تجاوز، هرگز نباید سر خم کرد. راهشان پر رهرو و یادشان گرامی باد.

------------------------------

پایان پیام/۳۴۴