به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) - ابنا - آنچه از میان اسناد مرتبط با حادثه ۱۷ شهریور دیده میشود این است که در تظاهرات روزهای قبل مانند راهپیمایی عظیم روز عید فطر در تپههای قیطریه در تاریخ ۱۳ شهریور، مردم تهران بار دیگر در روز پنجشنبه ۱۶ شهریور، در اعتراض به اقدامات رژیم پهلوی در کشتار مردم، اقدام به اعتصاب عمومی کرده و در همان روز بار دیگر تظاهراتی در تپههای قیطریه برگزار کردند.
در این راهپیمایی، مردم تهران با شعار «برادر ارتشی، چرا برادرکُشی؟» اقدام به اهدای گل به نیروهای نظامی ارتش کردند و همین موضوع، توانست اندکی از برخوردهای تند میان انقلابیون و نیروهای نظامی ارتش پهلوی بکاهد.
بر اساس اسناد ساواک، در شب ۱۶ شهریور، جلسه شورای امنیت ملی حکومت پهلوی تشکیل شد. در این جلسه با تاکید بر اینکه «طبق گزارشهای رسیده تظاهرات پنجشنبه در روز جمعه، ۱۷ شهریور نیز هم ادامه خواهد داشت» برقراری حکومت نظامی در تهران و یازده شهر کشور تصویب شد.
اقدام دیرهنگام حکومت پهلوی در اعلام حکومت نظامی نیز نتوانست مردم را از حضور در راهپیمایی روز ۱۷ شهریور بازدارد و همین موضوع زمینهساز فاجعهای شد که در تاریخ بهعنوان «جمعه سیاه» شناخته میشود.
در این روز براساس آمار رسمی اعلام شده از سوی رسانههای حکومت پهلوی، بیش از ۴۰۰ نفر در میدان ژاله، که بعد از آن میدان شهدا شناخته شد، همچنین در درگیریهای پراکنده نقاط دیگر شهر، کشته و زخمی شدند. براساس این آمار تعداد ۱۰۰ تا ۱۲۰ نفر از تظاهراتکنندگان به شهادت رسیدند و تعداد مجروحان نیز حدود ۳۰۰ نفر اعلام شد.
این حجم از جنایت از سوی دولت که با هدف «آشتی ملی» برسرکار آمده بود، آنچنان بهتآور بود که تا یک هفته بعد، هیچ گزارش از تظاهرات عمومی در تهران گزارش نشد و تقریبا همه شهر تهران در حالت عزای عمومی و تعطیلی سراسری فرو رفته بود.
در میان منابع ساواک میتوان به حداقل دو سند دست یافت که به حضور نیروهای رژیم صهیونیستی در این کشتار وسیع اشاره دارند:
در سند اول که تاریخ ۱۸ شهریور را داراست آمده است: «متعاقب اطلاعیههایی که ساعت ۲۱ روز ۱۵ شهریور ۵۷ مبنی بر پیاده نمودن کوماندوهای اسرائیلی به وسیله سه هواپیمای اسرائیلی در پادگان جی تهران در بازار "شانزه لیزه" واقع در خیابان شاه نصب گردیده بود این موضوع در بین مردم قوت گرفته است که چون سربازان ایرانی از تیراندازی به سوی مردم خودداری مینمایند لذا دولت اقداماتی به عمل آورده که سربازان اسرائیلی به سوی مردم بیگناه تیراندازی و آنها را بی رحمانه بکشند.»
در سند دوم نیز که در همان روز (۱۸ شهریور) به عنوان بخشی از گزارش شورای امنیت ملی رژیم پهلوی تنظیم شده، به نقل از «منوچهر آزمون»، وزیر مشاور وقت رژیم پهلوی، آمده است: آیتالله فلسفی بهشدت به حضور سربازان اسرائیلی بهمنظور کشتار مردم در ۱۷ شهریور اعتراض کرده و به او گفته بود: «آقا جان این قطعی است که سرباز اسرائیلی را آوردهاند، برای اینکه سرباز مسلمان امکان ندارد این کار را بکند. به علاوه اینکه تمامشان بور و زاغ هستند و به زبان خارجی صحبت میکنند.»
اگرچه مسئوولین ساواک در ذیل برخی از این اسناد نوشتند: «اصلح است به وسیله رسانههای گروهی فورا این موضوع تکذیب و دلایل رد این ادعا به سمع همگان برسد» و حتی در همان زمان، تلاشهایی برای تکذیب این موضوع صورت گرفت، اما اسنادی که سالها بعد در منابع دیپلماتیک همچنین نشریات منتشر شده در سرزمین اشغالی نشان داد که این موضوع، یک حقیقت تاریخی است.
در بخشهای بعدی این نوشتار، مستندات منتشرشده از نشریات دولت موقت صهیونیستی با موضوع حضور مستقیم نیروهای صهیونیستی در کشتار ۱۷ شهریور بررسی میشود.
سید علیاصغر حسینی/ ابنا
----‐-----‐----------------
پایان پیام
نظر شما