به گزارش خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا ـ دکتر «سردار رحیمی»، استاد دانشگاه و معاون سابق وزارت معارف (آموزش و پرورش) افغانستان میگوید که اقدامات حکومت سرپرست کابل در خصوص نظام آموزشی خلاف شرایط امروزی است و باعث شده که آموزش و پرورش از کارکردهای اساسی خود باز بماند.
آقای رحیمی، روز یکشنبه(۷ دی) در مصاحبه اختصاصی با خبرنگار ابنا گفت: «افغانستان در بیش از چهار سال گذشته تحت حاکمیت طالبان در عرصههای مختلفی نه تنها متوقف مانده، بلکه پسرفت داشته که یکی از آنها عرصه آموزش و پرورش است؛ عرصهای بنیادی که در روند توسعه و پیشرفت کشور محسوب میشود.»
این استاد دانشگاه بیان داشت که آموزش و پرورش افغانستان از زمان بازگشت طالبان به حاشیه رانده شده و بخشهای ساختاری، محتوایی، کیفی و کمی آن آسیب دیده است.
او در ادامه افزود: «به نظر میرسد که طالبان عامدانه به دنبال این بوده که این عرصه تضعیف کند و آموزش و پرورش اولویت نداشته باشد. طالبان بر مبنای ایدیولوژی که دارند، مبنای قدرت یا حاکمیتشان در افغانستان مبتنی بر مدرسه و مدارس دینی است، لذا مکاتب/مدارس جدید و آموزش و پرورش را در تقابل با مدرسه دینی خود میبینند. فکرشان این است که اگر نظام آموزش و پرورش در افغانستان رشد کند، میتواند باعث تضعیف مشروعیت و باعث سستی پایههای حکومتشان شود و برای همین، عامدانه تلاش کرده که روشهای آموزش را تضعیف کنند.»
آقای رحیمی خاطرنشان ساخت که حکومت سرپرست افغانستان با اقداماتی چون منع آموزش دختران در مدارس و دانشگاهها و همچنین تغییرات نصاب آموزشی باعث شده که آموزش و پرورش از کارکرد اساسی خود که همان مبنای توسعه و ثبات کشورها محسوب میشود، باز بماند.
به گفته این استاد دانشگاه، حکومت سرپرست افغانستان از آموزش و پرورش میخواهد که به عنوان سربازان ایدیولوژیک در خدمت نظام سیاسی باشد، اما نگاه درست به مقوله آموزش و پرورش این است که آموزش و پرورش باید مردمی و غیرسیاسی برای توسعه و ثبات کشور باشد.
سردار رحیمی تصریح کرد: «تجربه بشری نشان میدهد که بدون آموزش و پرورش پویا و عصری(جدید) که توانایی رشد استعدادها و نوجوانان را داشته باشد، امکان توسعه در عرصههای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و امنیتی که با این امر پیوند خورده، نخواهیم داشت. اکنون افغانستان یک کشور عقب مانده در این مساله است و در بیست سال گذشته با وجود نارساییها، تلاشهایی که صورت گرفته بود، نه تنها این روند متوقف شد، بلکه به عقب رانده شد.»
مهاجرت خانوادهها محصول تضعیف آموزش و پرورش افغانستان
معاون سابق وزارت آموزش و پرورش افغانستان با اشاره به تبعات تضعیف آموزش و پرورش اذعان کرد که اقدامات حکومت سرپرست سبب شد که مردم امیدی به آینده آموزش و پرورش و نظام آموزشی نداشته باشند؛ نگاه طالبان به آموزش و پرورش داشتن سربازان ایدیولوژیک است که در شرایط امروز مشکلات جامعه را حل نمیکند.
آقای رحیمی گفت: «برخی از پیامدهایی را میبینیم که بخشی از خانوادهها به خاطر تعلیم دختران مجبور به مهاجرت در کشورهای همسایه شدند و از طرفی، شاهد هستیم که همین حالا دانشگاهها دچار رکود و سکون شده؛ یعنی ورودی ندارد، سیستم آموزش و پرورش جذب و جاذبیت ندارد که کسی بخواهد به آموزش و تحصیل ادامه دهد.»
به گفته او، به همین دلیل وقتی دانشگاهها خالی از نیروهای انسانی باشد، آموزش و پرورش همچنان در اولویت قرار نگیرد، طبیعی است که جامعه ناتوان و فلج به وجود خواهد آمد که در حل مشکلات خود ناتوان است.
شایان ذکر است، دکتر سردار رحیمی از چهرههای آکادمیک جامعه شیعیان افغانستان است که علاوه بر معاونت وزارت آموزش و پرورش، در چندین دانشگاه افغانستان تدریس میکرد و پس از فروپاشی نظام جمهوریت از افغانستان خارج و در حال حاضر در فرانسه زندگی میکند.
...............
پایان پیام/
نظر شما