ریشه صلوات
ذکر صلوات ریشه در قرآن مجید دارد، آنجا که خداوند در کتاب کریمش می فرماید: «إِنَّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليماً» (احزاب، 56): همانا خداوند و ملائکه او بر پیامبر تحیّت و رحمت می فرستند؛ ای کسانی که ایمان آورده اید شما هم بر او رحمت و سلام فرستید. این آیه شریفه، بیانگر اوج عظمت و شرافت و قداست حضرت محمد (ص) نزد خدای تعالی است. به راستی او عزیز و محبوب خداست.
توجه به شان پیامبر(ص)
او خاتم پیامبران الهی و حبیب خداست. صلوات بر محمد و آل محمد، در حقیقت به منظور زنده نگه داشتن یاد و نام و مکتب او در خاطرها، و در نتیجه، تأسّی مداوم به محاسن و مکارم اخلاق او و خاندان مبارکش است. نام و یاد پیامبر اکرم و اهل بیت کریمش باید پیوسته در میان اهل دین زنده و جاری باشد، تا بلکه انسان را در مسیر حق اسلام محمدی پابرجا نگه دارد. چنانکه در سلام نماز هم موظفیم به آن حضرت سلام بدهیم (السّلامُ علیک أیّها النبیّ و رحمة الله و برکاتُه)؛ این «سلام» هم می تواند در حکم همان «صلوات» باشد، یعنی همان حفظ یاد پیامبر اکرم و نیز تعظیم و تکریم مقام بلند ایشان.
«آل محمد» چه کسانی هستند؟
اهل بیت و ذرّیه‌ی پاک پیامبر اکرم (ص) هستند و به توصیه خود حضرت، هنگام صلوات، در کنار آن حضرت یاد می شوند. بعد از نزول آیه «إِنَّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ...» از رسول اعظم پرسیدند، صلوات بر شما چگونه است؟ فرمود بگویید: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَ آلِ إِبْرَاهِيمَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيد».(1)
همچنین امام حسن (ع) ضمن بیان فضایل خود، خطاب به معاویه فرمودند: «وَ فَرَضَ اللهُ (عَزَّ وَ جَلَّ) الصَّلَاةَ عَلَى نَبِيِّهِ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) عَلَى كَافَّةِ الْمُؤْمِنِينَ، فَقَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، كَيْفَ الصَّلَاةُ عَلَيْكَ فَقَالَ: قُولُوا: "اللَّهُمَ صَلِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ" فَحَقٌّ عَلَى كُلِّ مُسْلِمٍ أَنْ يُصَلِّيَ عَلَيْنَا مَعَ الصَّلَاةِ عَلَى النَّبِيِّ فَرِيضَةً وَاجِبَةً».(2)
خدای عزوجلّ سلام و درود بر پیامبر خود را بر همه مؤمنان واجب کرد.
سپس اصحاب پرسیدند صلوات بر تو چگونه باید باشد؟
حضرت فرمودند: بگویید: "اللَّهُمَ صَلِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ"؛ پس بر هر مسلمانی واجب است که همراه پیامبر اکرم، بر ما (اهل بیت) نیز سلام و تحیت فرستد.
به همان دلیل که در مورد پیامبر اعظم گفته شد، ذکر نام و حفظ یاد اهل بیت مکرم آن جناب نیز لازم است. بر طبق «حدیث ثقلین» در کنار قرآن کریم، تمسک و پیروی از آنان موجب هدایت انسان است.(3) آنان دروازه‌های شهر علم پیامبرند؛ «أنا مدینةُ العلمِ و علیٌّ بابُها»(5) برای رسیدن به شهر علم و حکمت و معرفت، باید از درهای آن عبور کرد.
اهمیت صلوات در کلام پیامبر و اهل بیت ایشان
امام صادق (علیه السلام): هنگامی که یکی از شما می خواهد دعا کند، ابتدا بر پیامبر اکرم درود و تحیت فرستد، چرا که صلوات بر پیامبر، دعایی است که از سوی خدا پذیرفته می شود، و خداوند کریم تر از آن است که بخشی از دعا را قبول کند و بخش دیگر را رد کند.
* «الْبَخِيلُ حَقّاً مَنْ ذُكِرْتُ عِنْدَهُ فَلَمْ يُصَلِّ عَلَيَّ».
پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمودند: بخیل واقعی کسی است که نام من نزد او برده شود، ولی بر من صلوات نفرستد.
* «مَا فِي الْمِيزَانِ شَيْءٌ أَثْقَلَ مِنَ الصَّلَاةِ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد».(6)
امام باقر (ع) فرمودند: (روز قیامت) در میزان اعمال، چیزی سنگین تر (و گرانبها تر) از «صلوات بر محمد و آل محمد» وجود ندارد.
* «إِذَا دَعَا أَحَدُكُمْ فَلْيَبْدَأْ بِالصَّلَاةِ عَلَى النَّبِيِّ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، فَإِنَّ الصَّلَاةَ عَلَى النَّبِيِّ (صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) مَقْبُولَةٌ، وَ لَمْ يَكُنِ اللهُ لِيَقْبَلَ بَعْضَ الدُّعَاءِ وَ يَرُدَّ بَعْضاً».(7)
امام صادق (ع) فرمودند: هنگامی که یکی از شما می خواهد دعا کند، ابتدا بر پیامبر اکرم درود فرستد، چرا که صلوات بر پیامبر، دعایی است که از سوی خدا پذیرفته می شود، و خداوند کریم تر از آن است که بخشی از دعا را قبول کند و بخش دیگر را رد کند.
* «حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ أَنَّهُ سَأَلَ أَبَا عَبْدِ اللهِ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) قَالَ أَخْبِرْنَا عَنْ أَفْضَلِ الْأَعْمَالِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ فَقَالَ الصَّلَاةُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ مِائَةَ مَرَّةٍ بَعْدَ الْعَصْرِ وَ مَا زِدْتَ فَهُوَ أَفْضَل».(8)
حماد بن عثمان از امام صادق (علیه السلام) پرسید: بهترین اعمال در روز جمعه چیست؟ امام فرمودند: بعد ازعصر صد مرتبه صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد، و هرچه بر آن بیفزایی بهتر است.
_________________________
پی نوشت:
1. تحف العقول، ابن شعبه حرانی، ص433.
2. الکافی، کلینی، ج2 ص494.
3. الارشاد، شیخ طوسی، ج1 ص233.
4. التوحید، شیخ صدوق، ص 307.
5. الامالي، شیخ طوسی، ص564.
6. معانی الاخبار، شیخ صدوق، ص246.
7. الامالی، شیخ طوسی، ص172.
8. المحاسن، خالد برقی، ج1 ص59.