خبرگزاری بین المللی اهل بیت علیهم السلام ابنا- در روایات و بیانات پیشوایان دین، وظایف فراوانی برای منتظران ظهور بیان شده است که در اینجا مهمترین آنها را بیان میکنیم:
۱_شناخت امام
یک منتظر بدون شناخت امام نمیتواند ادعای انتظار داشته باشد.استقامت و پایداری در وادی انتظار، وابسته به درک صحیح از پیشوای موعود است.
بنابراین علاوه بر شناخت امام به اسم و نسب، لازم است از جایگاه امام و رتبه و مقام او نیز آگاهی کافی به دست آورد.
ابونصر که از خدمت گذاران امام حسن عسکری(ع) بود، پیش از غیبت امام مهدی(عج) به حضور آن حضرت میرسد.
امام مهدی (عج) از او میپرسد: مرا میشناسی؟
پاسخ میدهد: آری؛ شما سرور من و فرزند سرور من هستید.
امام میفرماید: مقصودم چنین شناختی نیست.
ابونصر میگوید: خودتان بفرمایید.
امام میفرماید: من آخرین جانشین پیامبرخدا(ص) هستم و خدا به برکت من بلا را از خاندان و شیعیانم دور میکند.
اگر معرفت امام برای منتظر حاصل شود، او از هم اکنون خود را در جبهه امام میبیند و احساس میکند که در خیمه امام و کنار او قرار گرفته است.
گفتنی است که این معرفت به امام، چنان مهم است که در کلام معصومان(ع) آمده است که برای بدست آوردن آن، لازم است از خداوند طلب یاری شود.
۲_شناخت سیره و صفات امام
یکی دیگر از ابعاد معرفت امام، شناخت سیره و صفات امام است. این بعد از شناخت، تاثیر عملی گستردهای در رفتار و خلق وخوی منتظر میگذارد و بدیهی است که هر اندازه معرفت انسان به زوایای گوناگون زندگی امام و حجت الهی بیشتر و عمیقتر باشد، آثار آن در بخشهای گوناگون زندگی او بیشتر خواهد بود.
۳_الگو پذیری
وقتی معرفت به امام و جلوههای زیبای رفتاری آن را بدست آوردیم، سخن از پیروی و الگو گرفتن از آن مظهر کمالات به میان میآید.
پیامبر اکرم(ص) میفرماید:
خوشا به حال آنکه قائم خاندان مرا درک کند؛ در حالی که پیش از دوران قیام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ایشان، اعلام بیزاری کرده باشد.
آنان دوستان و همراهان من و گرامیترین امت من، در نزد من هستند.
به راستی آنکس که در تقوا، عبادت، سادهزیستی، سخاوت،صبر، همه فضائل اخلاقی دنباله رو امام و مراد خویش است، چه رتبه بلندی نزد آن رهبر الهی خواهد داشت و آن گاه که به حضور مقدسش راه یابد، چه سربلند و سرافراز خواهد بود؟
۴_یاد امام
آنچه منتظران را در کسب معرفت امام و پیروی از آن بزرگوار یاری میدهد و پایداری در راه انتظار را به دنبال دارد، پیوستگی و ارتباط مداوم با آن طبیب جانها است.
به راستی وقتی آن امام مهربان امت، همیشه و همه جا به حال شیعیان خود نظر دارد و لحظهای آنها را از یاد نمیبرد، آیا رواست که دلدادگان روی او به دنیا و تعلقات آن سرگرم شوند و از آن عزیز، غافل و بیخبر بمانند؟
راه و رسم دوستی ایجاب میکند که در همه حال او را بر خود و دیگران مقدم بدانیم.
وقتی بر سجاده مینشینیم برای سلامتی او دعا کنیم.
باید همواره زمزمه کنیم:
اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَ عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، وَ فی کُلّ ساعَة وَلیّا وَ حافظاً وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً وَ تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً
منتظر حقیقی، هنگام صدقه دادن، ابتدا سلامتی وجود شریف امام خود را در نظر میگیرد و به هر بهانه، دست توسل به دامن پر مهر او میزند و به اشتیاق ظهور مبارک او و دیدن جمال بیمثالش ناله سر میدهد.
منتظر واقعی هر روز با امام خود تجدید بیعت میکند، پیمان وفاداری میبندد و استواری خود را در این راه اعلام میکند.
چنانچه در دعای عهد میخوانیم:
.....اَللّـهُمَّ اِنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبیحَةِ یَوْمی هذا وَما عِشْتُ مِنْ اَیّامی عَهْداً وَعَقْداً وَبَیْعَةً لَهُ فی عُنُقی، لا اَحُولُ عَنْها وَلا اَزُولُ اَبَداً، اَللّـهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنْصارِهِ وَاَعْوانِهِ وَالذّابّینَ عَنْهُ وَالْمُسارِعینَ اِلَیْهِ فی قَضاءِ حَوائِجِهِ، وَالْمُمْتَثِلینَ لاَِوامِرِهِ وَالُْمحامینَ عَنْهُ، وَالسّابِقینَ اِلی اِرادَتِهِ وَالْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ......
در روایات داریم هر کس چهل روز این دعا را بخواند و از عمق جان به مضامین آن پای بند باشد، هرگز به سستی گرفتار نمیشود و در تحقق آرمانهای امام خود و زمینه سازی برای ظهور آن بزرگوار، لحظهای از پای نمینشیند و به راستی شایسته حضور در میدان یاری آن ذخیره الهی خواهد بود.
۵_وحدت و همدلی
از وظایف تکتک افراد قبیله انتظار که بگذریم، جمعیت منتظران نیز باید طرح و برنامهای داشته باشند که در راستای اهداف امام و حجت الهی باشد.
به بیان دیگر،اجتماع منتظر، لازم است تلاش و حرکت خود را در مسیر رضایت رهبر موعود قرار دهد.
بنابراین جامعه منتظر بر آن است که عهد و پیمان خود را با امام را به انجام رساند، تا زمینه مناسب برای ظهور دولت مهدوی فراهم شود.
آن عهد و پیمان، همان است که در کتاب خدا و سخنان نمایندگان خدا آمده است که مهمترین آنها:
۱_تلاش در جهت پیروی از امامان و دوستی با دوستان آن بزرگواران و بیزاری جستن از دشمنان آنها.
امام باقر(ع) فرمود: خوشا بحال آنکه قائم خاندان مرا درک کند، در حالی که پیش از قیام، از او پیروی کرده باشد و با دوستان او دوستی و با دشمنان او دشمنی نموده باشد! آنها رفیقان من و اهل دوستی و محبت من و گرامیترین امت من نزد من در روز قیامت هستند.
۲_جمعیت منتظران در مقابل بدعتها و انحرافها در دین و رواج منکرات و زشتیها در سطح جامعه، بیتفاوت نیستند.
همچنین در برابر فراموش شدن سنتهای نیکو و ارزشهای اخلاقی از خود واکنش نشان میدهند.
این، پیمانی است که بر اساس تعالیم قرآن بر دوش منتظران نهاده شده است.
۳_ جامعه منتظر در برخورد با دیگران وظیفه دارد که تعاون و همکاری را سر فصل برنامههای خود قرار دهد.
افراد این جامعه به دور از تنگ نظری و خود محوری، پیوسته حال فقرا و نیازمندان جامعه را پیگیری میکنند و از آنان بیخبر نمیمانند.
گروهی از شیعیان امام باقر(ع) درخواست نصیحت کردند؛ حضرت فرمود:
از میان شما آنکه نیرومند است، ضعیف را یاری کند و آنکه بینیاز است با نیازمندتان مهربانی ورزد و هریک از شما درباره دیگری خیرخواهی کند.
سخن آخراینکه جامعه منتظر باید بکوشد که در همه ابعاد زندگی اجتماعی، الگوی سایر اجتماعات باشند و همه زمینههای لازم برای ظهور منجی موعود فراهم کنند.
نظر شما