وهابی‌ها قدرت کافی علمی تحلیل مسائل اسلامی را ندارند

به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ  آیت الله مکارم شیرازی در نوشتاری به موضوع « وهابیّت و تخریب بناهای تاریخی اسلامی و پاسخ به سوال چرا وهابیت از بنای قبور ممانعت کردند؟» پرداختند و در دو پاسخ اجمالی و تفصیلی گفتند:

پاسخ اجمالی:

وهّابیها با درک غلطی که از توحید و شرک داشتند، زیارت، شفاعت طلبی، بنای برقبور و امور دیگری از این قبیل را مخالف شرع دانسته و با مسأله «شرک» و «بدعت» پیوند زدند و با آن مخالفت نمودند. در سال ۱۳۴۴هـ ق هنگامی که وهّابی ها در حجاز به قدرت رسیدند، در یک حرکت هماهنگ ناپخته، تمام بناهای تاریخی اسلامی را به بهانه شرک یا بدعت ویران کردند. میراث هایی که هر کدام یادآور بخش های مهمّی از تاریخ پرافتخار اسلام بود.

پاسخ تفصیلی:

وهّابیان بر اثر عدم قدرت کافی علمی بر تحلیل مسائل اسلامی به خصوص مسأله توحید و شرک، گرفتار وسواس عجیبی در این مسأله شده و هر جا دستاویزی پیدا کردند به مخالفت برخاستند، در مسأله زیارت، در موضوع شفاعت، در باب بنای برقبور و امور دیگری از این قبیل، همه را به نحوی مخالف شرع دانسته و با مسأله «شرک» و «بدعت» پیوند زدند و با آن مخالفت نمودند و از مهم ترین آنها بنای بر قبور بزرگان دین بود. هم اکنون نیز در دنیای اسلام ـ به جز حجاز ـ بناهای عظیمی بر قبور انبیای پیشین و بزرگان اسلامی، در کشورهای مختلف اسلامی دیده می شود که یادآور مسائل بسیاری است؛ از مصر گرفته تا هندوستان و از الجزایر تا اندونزی همه به آثار اسلامی باقیمانده در کشورشان احترام می گذارند و برای قبور بزرگان دین اهمّیّت ویژه ای قائل هستند.
ولی در حجاز هیچ خبری نیست، چرا؟ دلیلش عدم تحلیل صحیح نسبت به مفاهیم اسلامی است.

در یک قرن گذشته واقعه تلخی در سرزمین وحی روی داد که مسلمین را از آثار تاریخی اسلامی برای همیشه محروم ساخت و آن حادثه قدرت گرفتن وهّابیّت بود.
در حدود ۸۰ سال پیش (سنه ۱۳۴۴) هنگامی که وهّابی ها در حجاز به قدرت رسیدند، در یک حرکت هماهنگ ناپخته، تمام بناهای تاریخی اسلامی را به بهانه شرک یا بدعت ویران کرده، و با خاک یکسان نمودند.

ولی جرأت نکردند به سراغ قبر مطهّر پیغمبر اکرم (صلی الله علیه وآله) بروند، مبادا عموم مسلمین بر ضدّ آنها قیام کنند و به اصطلاح این «مخالفان تقیّه» از دیگر مسلمانان «تقیّه» کردند!
به هر حال، حیات امّت ها با امور گوناگونی گره خورده است که یکی از آنها حفظ میراث های فرهنگی و آثار علمی و دینی است و با نهایت تأسّف سرزمین وحی به خصوص مکّه و مدینه بر اثر سوء تدبیر مسلمانان به دست یک جمعیّت عقب افتاده و کج سلیقه و متعصّب افتاد و ارزشمندترین میراث های فرهنگی اسلام با بهانه های واهی و بسیار سست بر باد رفت، میراث هایی که هر کدام یادآور بخش های مهمّی از تاریخ پرافتخار اسلام بود.

تنها قبور امامان و بزرگان خفته در بقیع از میان نرفت، بلکه این «قوم» هر جا اثری گرانبها از تاریخ اسلام یافتند آن را از میان بردند و از این رهگذر خسارات غیر قابل جبرانی دامان مسلمین را گرفت.
این آثار تاریخی جاذبه عجیبی داشت و انسان را به اعماق تاریخ اسلام فرو می برد. قبرستان بقیع که روزی منظره باشکوهی داشت و هر گوشه آن یادآور حادثه تاریخی مهمّی بود، امروز به یک بیابان زشت و بسیار بد منظره، آن هم در میان هتل های بسیار زیبا و ساختمان های پر زرق و برق، در آمده است که درهای آهنین بی قواره آن فقط یکی دو ساعت از روز به روی زوّار گشوده می شود آن هم فقط مردها!(۱)

پی نوشت:
(۱). گرد آوری از کتاب: شیعه پاسخ می گوید، آیت الله العظمی ناصر مکارم شیرازی،‏، مدرسه الامام علی بن ابی طالب( ع)، قم‏،۱۳۸۷ ه. ش‏، ص ۱۰۱.

...............
پایان پیام/ 218