مرحوم نقده‌دوزان، شخصیتی مخلص و خدمتگزار اهل‌بیت(ع) بود

به گزارش خبرگزاری اهل‌بیت(ع) ـ ابنا ـ حجت‌الاسلام معینیان، معاون امور بین‌الملل مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، در گفت‌وگویی درباره شخصیت مرحوم حجت‌الاسلام نقده‌دوزان، با اشاره به حجم بالای فعالیت‌های آن مرحوم، وی را شخصیتی مخلص و خدمت‌گزار به مکتب اسلام و اهل‌بیت(ع) توصیف کرد.

معاون امور بین‌الملل مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) در گفت‌وگو با رسا گفت: یکی از ویژگی‌های ممتاز ایشان این بود که فعالیت‌های خود را با دقت و وسواس بالایی انجام داده و تلاش می‌کرد تا وظایف محوله را به نحو احسن انجام دهد.

وی افزود: حجت‌الاسلام نقده‌دوزان در پاسخ‌گویی به شبهات و نیازمندی‌های دینی نوشیعیان، تلاش‌های فراوانی کرد و مشکلات آنان را برطرف و به سؤالات و نیازمندی‌های مذهبی آنان پاسخ می‌داد و در این مسیر از هیچ کوششی دریغ نمی‌کرد.

معاون امور بین‌الملل مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) با اشاره به حجم بالای کارهای مرحوم حجت‌الاسلام نقده‌دوزان ابراز کرد: آن مرحوم شخصیتی بود که به تعبیری، بلامکان و بلازمان بود و زمان شخصی و فردی برای او موضوعیت نداشت و در هر مقطع و شرایطی، به پی‌گیری امورات و مسئولیت‌های محوله به خود می‌پرداخت و در این راستا دغدغه‌مندی خاصی در او مشهود بود.

وی افزود: اخلاص و همت مرحوم نقده‌دوزان در دفاع از مکتب اهل‌بیت(ع) از جمله خصوصیات این عالم فرهیخته بود و اظهار کرد: آن مرحوم دوست نداشت کسی از خدمات و فعالیت‌های او در کمک به محبین اهل‌بیت(ع) مطلع شود و همیشه سعی می‌کرد تا کسی از اقدامات او در این راستا باخبر نشود.

حجت‌الاسلام معینیان، حُسن خلق و اخلاق نیکو را از جمله خصوصیات حجت‌الاسلام نقده‌دوزان دانست و عنوان کرد: واقعاً همیشه ما ایشان را در حال تبسم می‌دیدیم و مصداق بارز حُسن خلق را در وجود ایشان حس می‌کردیم. او اهل مزاح و شوخی حلال بود، اهل ارتباط‌گیری و به نوعی، دیگران از همنشینی با ایشان لذت می‌بردند.

وی افزود: مرحوم نقده‌دوزان همیشه می‌گفت که من طلبه‌ای بیش نبوده و وظیفه‌ام خدمت‌کردن به دین اسلام و مسلمین است و در این قضیه هیچ کوتاهی نداشت و بعضاً از وقت شخصی خود و خانواده هزینه می‌کرد. پشت‌کاری که ایشان در این راستا داشت، واقعاً ستودنی بود و خستگی نمی‌شناخت.

معاون امور بین‌الملل مجمع جهانی اهل‌بیت(ع) ابراز کرد: مرحوم نقده‌دوزان شخصیتی بی‌ادعا و به‌شدت اهل نماز اول وقت و انجام نوافل و مستحبات بود و خود را مقیّد می‌کرد تا این امور ترک نشوند. او در اوج فعالیت‌های خود، وقت ویژه‌ای را به مباحث عبادی اختصاص می‌داد.

.........................

پایان پیام