خبرگزاری بین المللی اهل بیت(ع) ابنا: خویشتنداری، فضیلتی است که کودکان را در مسیر بلوغ عاطفی و اجتماعی یاری میرساند. این مهارت، آنان را قادر میسازد تا در برابر وسوسهها مقاومت نموده و تصمیمات سنجیدهتری اتخاذ کنند. آموزش خویشتنداری، سرمایهگذاری ارزشمندی برای آیندهای موفق و سعادتمند است.
الگو بودن والدین:
والدین باید در مواجهه با مشکلات، الگوی خوبی برای کودکان باشند و خویشتنداری را به آنها نشان دهند.
تقویت ابراز احساسات:
به کودکان یاد دهید که احساسات خود را بشناسند و به درستی ابراز کنند.
آموزش تکنیکهای آرامسازی:
تکنیکهایی مانند تنفس عمیق، شمارش معکوس و حواسپرتی میتوانند به کودکان کمک کنند تا احساسات خود را کنترل کنند.
تقسیم اهداف بزرگ به اهداف کوچکتر:
این کار به کودکان کمک میکند تا برای رسیدن به اهداف بلندمدت خود برنامهریزی کنند و از طریق انجام کارهای کوچکتر، به موفقیت برسند.
استفاده از تایمر:
زمانبندی فعالیتها با استفاده از تایمر میتواند به کودکان کمک کند تا مفهوم زمان را درک کنند و یاد بگیرند که صبر کنند.
تقویت موفقیتها:
هرگاه کودک توانست بر وسوسهها غلبه کند و رفتاری درست از خود نشان دهد، باید مورد تشویق قرار گیرد.
آموزش صبر و شکیبایی:
با آموزش صبر و شکیبایی در موقعیتهای مختلف، به کودکان کمک کنید تا بتوانند در برابر ناملایمات و دشواریهای زندگی، با آرامش بیشتری روبرو شوند.
جلوگیری از سرزنش:
از سرزنش و انتقاد بیش از حد کودک خودداری کنید. به جای آن، روی نکات مثبت رفتارهای او تمرکز کنید.
ایجاد محیطی امن و حمایتگر:
کودکان باید احساس کنند که در محیطی امن و حمایتگر قرار دارند تا بتوانند احساسات خود را به درستی ابراز کنند و از اشتباهات خود درس بگیرند.
آموزش مسئولیتپذیری:
به کودکان یاد دهید که مسئولیت کارهای خود را بپذیرند و از اشتباهاتشان درس بگیرند.
اهمیت خویشتنداری:
تقویت اعتماد به نفس:
کودکانی که خویشتنداری را یاد میگیرند، اعتماد به نفس بیشتری پیدا میکنند.
افزایش توانایی حل مسئله:
خویشتنداری به کودکان کمک میکند تا در مواجهه با مشکلات، راهحلهای بهتری پیدا کنند.
بهبود روابط:
خویشتنداری به کودکان کمک میکند تا روابط بهتری با دیگران برقرار کنند.
با آموزش صحیح خویشتنداری، میتوان به کودکان کمک کرد تا در زندگی فردی و اجتماعی موفقتر عمل کنند و آرامش بیشتری را تجربه کنند.
۴۰ سال پیش گروه روانشناسی دانشگاه استنفورد آزمایش جالبی را بر روی تعدادی از کودکان انجام داد. آنها به هر یک از بچه ها یک شیرینی می دادند و می گفتند اگر آن شیرینی را تا بازگشت دوباره مربی به اتاق نخورد شیرینی دیگری را نیز به او خواهند داد. سپس او را در اتاق تنها می گذاشتند و رفتار او را زیر نظر می گرفتند.
بعضی از بچه ها به سرعت مقاومتشان را از دست داده و شیرینی را خوردند و بعضی دیگر تا رسیدن شیرینی دوم صبر کردند. حالا با گذشت ۴۰ سال از آن آزمایش، آن بچه ها بزرگ شده اند و هرکدام سرنوشتی پیدا کرده اند. جالب است بدانید در این سالها کودکانی که توانسته بودند شیرینی دوم را به دست بیاورند نسبت به گروه دیگر موفقیتهای بسیار بیشتری کسب کرده اند.
قاعده بازی این است که انسان برای کسب موفقیتهای بزرگ باید گاهی از لذتهای کوچک چشم بپوشد. باید از لذت مسافرت و تفریح در کنار دوستان برای قبول شدن در یک رشته خوب در دانشگاه چشم بپوشد. یا اینکه مدتی از آسایش و راحتی چشم بپوشند و به سختی تلاش کنند تا روزی که چرخ کسب و کارش حتی بدون حضور او بچرخد و...
آموزش خویشتنداری به کودکان
بهترین فرصت برای کسب این مهارت دوران کودکی است. والدین برای اینکه فرزندانی خویشتندار پرورش دهند باید بارها و بارها فرزندشان را در معرض چنین انتخابی قرار دهند. از انتخابهای آسان شروع کنند و به تدریج بر سختی آن بیفزایند. مثلاً در اولین مرحله از او بخواهند تنها چند دقیقه صبر کند و شکلاتش را نخورد تا شکلات دوم از راه برسد. در مراحل بعد وقتی کودک از پدرش فلان اسباب بازی را درخواست کرد پدر به او وعده بدهد که اگر در تمام طول هفته تبلت را کنار بگذارد و با آن بازی نکند برای او آن اسباب بازی را خواهد خرید و...به این ترتیب کودک خواهد آموخت چگونه برای کسب موفقیت فردا از لذت امروز چشم بپوشد. راستی یادمان باشد هرگز در وعده ای که به کودک میدهیم تخلف نکنیم. زیرا خلف وعده به کودک می آموزد با شکیبایی کردن منافعش را از دست خواهد داد.
امام علی علیه السلام فرمودند : "تو به آنچه که دوست داری از پروردگارت به تو برسد دست نمی یابی مگر اینکه در مقابل خواسته های نفسانی مقاومت کنی"(۱)
پینوشت:
۱- غررالحکم جلد ۳ حدیث ۳۷۹۴
نظر شما