خبرگزاری بینالمللی اهلبیت(ع) ـ ابنا: هدف این مقاله، تحلیل جایگاه خانواده بهعنوان محور سبک زندگی اسلامی و تبیین نقش آن در پرورش ایمان و اخلاق در جامعه دینی است.
۱. بنیان الهی خانواده در قرآن
خانواده در قرآن، جلوهای از نظم و حکمت الهی است. خداوند میفرماید:
وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُم مِّنْ أَنفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً.
«و از نشانههای اوست که برای شما از خودتان همسرانی آفرید تا نزد آنان آرام گیرید و میان شما محبت و رحمت نهاد.» (۱)
این آیه، خانواده را بر سه رکن استوار میسازد: آرامش، محبت و رحمت؛ که هر سه، نیازهای بنیادین انسان در زندگی معنویاند.
۲. نقش تربیتی والدین در سبک زندگی اسلامی
در مکتب اهلبیت(ع)، خانواده نخستین محیط تربیت ایمان و اخلاق است. امام علی(ع) فرمودند:
أَکْرِمُوا أَوْلَادَکُمْ وَأَحْسِنُوا أَدَبَهُمْ.
«فرزندان خود را گرامی بدارید و آنان را نیکو تربیت کنید.» (۲)
والدین در نگاه اسلام، امانتداران الهیاند و وظیفه دارند با محبت، نظم، و الگو بودن، زمینه رشد معنوی فرزندان را فراهم کنند. تربیت صرفاً گفتاری نیست؛ بلکه رفتاری و زیستی است.
۳. محبت؛ اساس انس خانوادگی
پیامبر اکرم(ص) فرمودند:
قَوْلُ الرَّجُلِ لِزَوْجَتِهِ إِنِّی أُحِبُّکِ، لَا یَذْهَبُ مِنْ قَلْبِهَا أَبَدًا.
«سخن مرد به همسرش که میگوید «دوستت دارم»، هرگز از دل او بیرون نمیرود.» (۳)
محبت صادقانه، نه تنها رابطه زن و شوهر را استوار میکند، بلکه فرزندان را از نظر روانی ایمن میسازد. در خانوادهای که محبت حاکم است، ایمان و آرامش نیز رشد میکنند.
۴. خانواده؛ سنگبنای جامعه ایمانی
جامعهای سالم از خانوادهای سالم آغاز میشود. امام صادق(ع) فرمودند:
مَنْ سَعَی عَلَی عِیَالِهِ فَهُوَ کَالْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّهِ.
«کسی که برای خانوادهاش تلاش کند، مانند مجاهد در راه خداست.» (۴)
این نگاه، ارزش اقتصادی و عاطفی خانواده را با عبادت برابر میداند. کار برای خانواده، عبادت است؛ محبت به خانواده، تقواست.
نتیجهگیری
خانواده در نگاه اسلام، صرفاً نهاد اجتماعی نیست، بلکه فضای مقدسی برای رشد ایمان و اخلاق است. خانهای که بر محبت، ایمان و مسئولیت استوار باشد، انسانهایی پرورش میدهد که ستونهای جامعه مؤمنانهاند. سبک زندگی اسلامی از خانه آغاز میشود.
منابع
۱.قرآن کریم، سوره روم، آیه ۲۱
۲.نهجالبلاغه، نامه ۳۱
۳.کنزالعمال، ج ۱۶، ص ۳۴۰
۴.اصول کافی، ج ۵، ص ۸۸
نظر شما